2 czerwca przypada 19. rocznica wizyty Jana Pawła II w Gorzowie [ZDJĘCIA]

19 lat temu na spotkaniu z papieżem było 400 tys. osób. To było największe zgromadzenie w dziejach Gorzowa Wlkp. i diecezji zielonogórsko - gorzowskiej. Wierni pamiętają, że Ojciec Święty nie mógł się rozstać z pielgrzymami, był wzruszony ich entuzjazmem. Od tamtej pory wiele się zmieniło. Plac, na którym wierni spotkali się z Ojcem Świętym, zyskał miano placu Jana Pawła II. Stanął tam też Jego pomnik. W rocznicę śmierci papieża do tego miejsca co roku idzie z katedry biały marsz z udziałem kilkunastu tysięcy wiernych. Oto fragment homilii, którą 2 czerwca 1997 r. w Gorzowie wygłosił Jan Paweł I: Moi drodzy, kiedy tu patrzę na to wielkie zgromadzenie Ludu Bożego diecezji gorzowskiej, przypominają mi się czasy dawniejsze, ale nie tak znowu bardzo dawne. Przypomina mi się 1000-lecie Chrztu, któreśmy tutaj wspólnie obchodzili w roku 1966. I wtedy właśnie my wszyscy, biskupi polscy, nauczyliśmy się naszej ojczyzny, nauczyliśmy się po kolei wszystkich polskich diecezji. Wszędzie razem śpiewaliśmy Te Deum Laudamus - Ciebie Boże wysławiamy. Ja pragnę dzisiaj tutaj podziękować za ten szczególny dar, jakim było Milenium polskie dla mnie. W dniu 16 października 1978 roku, w święto św. Jadwigi Śląskiej, podczas konklawe, po wyborze, kardynał Prymas, kardynał Tysiąclecia powiedział do mnie: ,,Masz teraz wprowadzić Kościół w trzecie tysiąclecie’’. I dlatego, moi drodzy, przyjechałem do Polski. Przyjechałem do Wrocławia na Światowy Kongres Eucharystyczny. Przyjechałem do Gniezna... Dopiero tam się wybieram. Na milenium św. Wojciecha. Przyjechałem, ażeby tu na tych szlakach, na tych szlakach milenijnych, wyprosić sobie łaskę, łaskę tego zadania, które chyba Opatrzność Boża postawiła przede mną w słowach wielkiego Prymasa Tysiąclecia. Ale, moi drodzy, lat mi przybywa, więc macie błagać na klęczkach Pana Boga, ażebym temu zadaniu sprostał. Pomożemy! Ten okrzyk jest mi znany, ale może tym razem będzie lepiej.