12. Siłowanie się na palce
To najmniejszy "sport walki". Są dwie odmiany - siłowanie się na kciuki i na duże palce u nogi. W przypadku ręki, przeciwnicy sczepiają się czterema palcami, wystawiając do góry kciuk. Celem jest przeważenie kciuka rywala, trzymając się określonych zasad. Dla pasjonatów jest nawet specjalna zabawka, mały ring, przez który od dołu wystawia się kciuki. Profesjonalne zawody odbywają się w różnych miastach USA.
Podobnie jest w walce na gołe stopy, gdzie kluczową rolę odrywa duży palec. Pierwsze takie zawody odbyły się 1974 r. w Wielkiej Brytanii.
13. Bossaball
Gra drużynowa będąca połączeniem siatkówki, piłki nożnej, gimnastyki i capoeiry (brazylijska taneczna sztuka walki). Rozgrywka odbywa się na nadmuchiwanej platformie przedzielonej siatką, po obu stronach są trampoliny, pomagające wybić się na tyle wysoko, aby posłać piłkę w pole przeciwnika i zdobyć punkt. Takiemu meczowi towarzyszy muzyka.
Gra wywodzi się z Hiszpanii, a rozwinięta została w latach 2003-2005 r. przez mieszkającego tam Belga Filipa Eyckmansa. Zespół składa się z 3-5 zawodników - 1 atakujący na trampolinie, pozostali to obrońcy w polu. Jedna drużyna serwuje, druga ma pięć odbić, aby posłać piłkę na przeciwną stronę. Wykorzystywać do tego można zarówno odbicia rękami znane z siatkówki, jak i zagrania piłkarskie (w tym przypadku jeden zawodnik może odbić piłkę dwukrotnie, co liczone jest jako jedno zagranie). Co ważne, ten drugi typ jest obowiązkowy przy rozegraniu akcji. Zwycięzcę wyłania się podobnie jak w siatkówce - do trzech wygranych setów (cztery pierwsze do 21 pkt, piąty - do 15 pkt).
Szczególnie widowiskowe są zbicia nogami po wyskoku z trampoliny. Te zresztą są najwyżej punktowane, zwłaszcza, jeśli trafi się w trampolinę rywali.
Pierwsze mistrzostwa świata odbyły się w 2009 r. w Turcji, wygrali Holendrzy, którzy byli najlepsi także w ostatniej edycji w 2016 r.
14. Rzut palem
To tradycyjna szkocka dyscyplina siłowa. W zawodach w tym kraju uczestnik rzuca palem drzewnym, ważącym 40-80 kg i mierzącym 5-6,5 m. "Caber toss" wywodzi się ze środowiska drwali, którzy mieli rzucać kłody do wody, aby spłynęły do miejsca obróbki, albo przerzucali jeden koniec na drugi brzeg strumyka, tworząc w ten sposób most.
Z tego wynika też cel gry, bowiem nie liczy się odległość, ale "jakość" rzutu. Trzymaną pionowo kłodę, opartą o bark, najpierw trzeba podnieść i jej nie upuścić, odpowiednio balansując. Następnie rozpędzić się i tak nią rzucić, aby najpierw to górny koniec dotknął ziemi, a pal tak się obrócił, by "dolny" koniec nie upadł w stronę rzucającego. A do tego pal powinien leżeć idealnie na wprost zawodnika. Całość wykonania oceniania jest przez sędziów.
Konkurencja rozgrywana jest m.in. w ramach World Highland Games. W 2014 r. wystartowało w niej 160 zawodników z 14 krajów.
W 2018 r. podczas zawodów w Middleton Danny Frame wykonał w 3 minuty aż 16 udanych rzutów 5-metrowym palem, ważącym ponad 40 kg.
15. Pogoń za serem
"Cooper's Hill Cheese Rolling" to lokalna tradycja z miejscowości Brockworth w Anglii, która nabrała międzynarodowego charakteru. Kiedyś brali w niej udział okoliczni wieśniacy, teraz na coroczne zawody przyjeżdżają goście z całego świata.
O co chodzi? Ze szczytu wzniesienia puszcza się okrągły kawał twardego żółtego sera (ważący 3-4 kg), a uczestnicy go gonią. Duże nachylenie terenu na odcinku ok. 200 m sprawia, że ser osiąga prędkość nawet powyżej 100 km/h. Stąd urazy wśród publiczności nie są rzadkością. Kontuzji doznają także biegnący (przewracający się) po stromym zboczu uczestnicy.
Korzenie tego wydarzenia nie są jednoznacznie wyjaśnione. Zapewne wywodzą się z pogańskich rytuałów, mających zapewnić dostatnie plony. Pierwszy upamiętniony w kronikach bieg za serem datowany jest na 1826 r. W obecnej formule te zawody rozgrywane są od 1995., jest osobny bieg dla mężczyzn i kobiet.
