A wokół nas wirują płatki złota (zdjęcia)

O tym jak efektowne może być połączenie architektury arabskiej, normańskiej i hiszpańskiej przekonamy się w Palazzo dei Normanni, siedzibie królów Sycylii. Budowę rozpoczął w IX wieku emir Palermo i rozbudowany w XII wieku przez Rogera II i innych normańskich królów. Niestety stosunkowo niewiele elementów zachowało się z tamtych czasów, gdyż w XVII wieku budowlą zajęli się Hiszpanie. Dziś znaczną część budowli zajmuje regionalny parlament Sycylii. Dlatego nawet jeśli będziemy mogli wejść do "rządowych" pomieszczeń będzie biegał za nami pan krzyczący, że nie wolno fotografować.

Do pałacu przychodzi się przede wszystkim dla Cappelli Palatina, zdecydowanie najlepszego przykładu tzw. normańsko-arabsko-bizantyjskiej sztuki, która dominowała w XII wieku na Sycylii. To prywatna kaplica zamkowa Rogera II. To kameralne - jak na tamte czasy - wnętrze ze wspaniałą kopułą. Trzy absydy i nawa główna ozdobione są wspaniałymi mozaikami. Powstawały ponad 20 lat. Najważniejszą postacią jest Chrystus Pantokrator. Warto spojrzeć zarówno nad głowę, jak i pod nogi. Przyjrzyjmy się wspaniałemu, rzeźbionemu sklepieniu (dzieło artystów z Afryki Północnej) i marmurowej posadzce.

Wróćmy jednak do mozaiki. Zostały misternie wykonane z emalii, masy na bazie proszku, pigmentów i płatków złota przyklejonych na szklane płytki, co dodaje im szczególnego blasku. Mamy epizody ze Starego Testamentu, kilka scen z życia Chrystusa, i św. św. Piotra i Pawła. To próba nauczania fundamentów wiary przy pomocy obrazów. XII-wieczne mozaiki ze scenami polowań wykonane przez Rogera znajdziemy w sali o nazwie Sala Normanna. To jeden z najstarszych fragmentów pałacu. Warte obejrzenia są także apartamenty królewskie.

Teraz trochę informacji praktycznych. Najtaniej można dotrzeć do Palermo niskokosztowymi liniami lotniczymi z przesiadką w Mediolanie, Bolonii lub Rzymie. Z kolei noclegów w przyzwoitej cenie szukajmy w okolicy głównego dworca kolejowego. Uwaga! To dzielnica opanowana przez emigrantów z Azji i Afryki - nazwy ulic podawane są w dwóch lub trzech językach.