Mam wrażenie, że postawa Bartosza Zmarzlika jest coraz bardziej dojrzała. Nie brakuje zdecydowanej jazdy i śmiałych ataków, ale jest też miejsce na chłodną kalkulację... Falubaz Zielona Góra bez Nickiego Pedersena skazany na porażkę? Niekoniecznie... Szymon Kozica, dziennikarz „Gazety Lubuskiej”, komentuje sobotni turniej Grand Prix i niedzielne półfinały żużlowej ekstraligi.

Teterow wzięty! Grand Prix Niemiec wygrał Maciej Janowski przed Bartoszem Zmarzlikiem. I nie ma co ukrywać, że kibiców na Ziemi Lubuskiej zdecydowanie bardziej cieszy wynik tego drugiego żużlowca. A jeśli mielibyśmy być szczerzy aż do bólu, to cieszy także słabsza postawa Leona Madsena, którego Zmarzlik w sobotę dogonił w klasyfikacji indywidualnych mistrzostw świata. Obserwowałem postawę lidera Stali Gorzów i mam wrażenie, że była bardziej dojrzała niż na przykład w poprzednim sezonie. Owszem, nie zabrakło zdecydowanej jazdy i śmiałych ataków, ale znalazło się też miejsce na - tak mi się wydaje - chłodną kalkulację, jak choćby w półfinale, gdzie Zmarzlik skoncentrował się raczej na tym, by do mety dowieźć dwa punkty i pewny awans do finału (zwłaszcza że za plecami miał Madsena), a nie za wszelką cenę dopaść prowadzącego Janowskiego. Szkoda, że do poziomu kolegów z reprezentacji Polski nie dostosował się Patryk Dudek, który trójki przeplatał jedynkami i zerami... Do zakończenia wyścigu o tytuł mistrza świata pozostały trzy turnieje: w Vojens (7 września), Cardiff (21 września) i Toruniu (5 października) - emocje gwarantowane!

Grand Prix to oczywiście olbrzymi prestiż, ale są rzesze kibiców, dla których liczy się przede wszystkim żużlowa ekstraliga. A w tej w niedzielę zaczęły się półfinały. Na pierwszy ogień poszedł mecz Włókniarz Częstochowa - Unia Leszno. Z jednej strony pewniak Madsen, zwykle groźny Fredrik Lindgren, powoli odradzający się Matej Zagar, mający potencjał Adrian Miedziński i Paweł Przedpełski, całkiem solidni Michał Gruchalski i Jakub Miśkowiak. Z drugiej strony - po prostu walec. I można sobie szukać sensacji w stwierdzeniach, że Unia dopiero po raz drugi w tym sezonie nie wygrała indywidualnie II wyścigu, a po raz trzeci nie wygrała go drużynowo. Tylko po co? W świat poszedł wynik 38:52. A bohaterem Unii był według mnie Bartosz Smektała - osiem punktów i bonus w czterech startach, w tym zwycięstwo w XIV biegu. Królestwo za juniorów tej klasy!

Niestety, tej klasy juniorów nie ma Falubaz Zielona Góra, który w niedzielę w półfinale mierzył się ze Spartą Wrocław. Osłabiony - bez Nickiego Pedersena, z potwornie obolałym Martinem Smolinskim w zastępstwie. Skazany na porażkę? No właśnie niekoniecznie... Prowadzący pary trzymali fason, Piotr Protasiewicz po dwóch „śliwkach” pokazał pazur (brawa za XIII wyścig), nawet Smolinski potrafił błysnąć (gratulacje za IX bieg). Przed gonitwami nominowanymi Falubaz miał cztery punkty przewagi - tylko czy aż? A kto wie, jak wyglądałby wynik, gdyby po drodze nie przytrafiła się raczej wstydliwa porażka 1:5 z parą Vaclav Milik - Jakub Jamróg... Koniec końców ekipa Adama Skórnickiego wygrała 48:42 i sześciopunktowej zaliczki będzie broniła we Wrocławiu. Mało to czy dużo? Wiem, że pewnie trafią się malkontenci, którzy chcieliby więcej, ale myślę, że wielu kibiców przed meczem taki wynik wzięłoby w ciemno... Ja stoję na stanowisku, że najważniejsze jest to, że przed rewanżem Falubaz ma czego bronić. Bo pamiętam mądralę, który cieszył się z minimalnej porażki na wyjeździe, a później przegrał także na własnym torze.