Co wiemu po Hajduku? Dziewięć wniosków po trzecim sparingu Śląska Wrocław
Śląsk Wrocław wygrał sparingowy mecz z Hajdukiem Split 2:1 (2:0) Śląsk Wrocław 2:1 (2:0) Hajduk Split. W poniższej galerii wyciągamy wnioski z gry Trójkolorowych przeciwko najtrudniejszemu rywalowi letniego okresu przygotowawczego.
Śląsk: Putnocky – Broź, Golla (46’ Celeban), Pawelec (k), Hołownia – Musonda (71’ Gąska), Mączyński (60’ Łabojko), Chrapek (66’ Pałaszewski), Pich (71’ Łyszczarz), Płacheta (66’ Cholewiak) – Exposito (55’ Szczepan).
Hajduk: Duka, Juranović (k), Ismajli, Svatok, Dellowa, Beširović, Hamza, Jradi, Jairo, Gyurcso, Delić
Hajduk od 60 minuty: Duka, J. Bašić (k), Simić, Borja Lopez, Dolček, Kalik, Sahiti, Jurić, Šego, Tahiraj, Špikić
Ustawienie
W obu połowach Vitezslav Lavicka próbował odmiennych wariantów taktycznych. Od pierwszego gwizdka postawił na wariant 4-2-3-1, schodzący do wręcz 4-4-1-1. Przede wszystkim w tej części meczu było widać jak na dłoni, że Czech zdecydował się na znacznie odważniejszy pressing. Trójkolorowi naciskali już pod szesnastką Hajduka, co często owocowało odbiorem w newralgicznych strefach. Bardzo dobrze na wyprzedzenie grali skrzydłowi (w pierwszej połowie Płacheta, w drugiej Cholewiak).
Druga połowa to już nowy wariant. Czech wymienił środek pola i zmienił ustawienie na 4-1-4-1. W linii ze skrzydłowymi grali Łyszczarz i Pałaszewski, głębiej zaś zagrał Łabojko. Pressing zaś był znacznie bardziej zachowawczy, zaczynał sie blizej linii połowy boiska.
Przez całość spotkania WKS grał bardzo kompaktowo i zwięźle, blisko siebie. Byłoby to idealne podejście do ofensywnie usposobionego rywala, ale zawodziło przesuwanie w liniach. Hajduk w odpowiedzi rozciągał grę od linii do linii i często decydował się na przerzuty.
Kapitan
Kwestia, która nadal pozostaje nierozstrzygnięta. Po odejściu Marcina Robaka, nadal nie znamy kapitana na nadchodzący sezon. Bardzo intensywnie na opaskę pracuje Krzysztof Mączyński, jednak we wczorajszym sparingu (w którym „Mąka" wyszedł w pierwszym składzie), to Pawelec dowodził. Trudno ocenić, czy to jednoznaczny sygnał, jednak wydaje się, że to „Mario" bliżej w tym momencie do opaski.
Matúš Putnocký
Zrobił znacznie lepsze wrażenie, niż Daniel Kajzer. Słowak otrzymał od trenera Lavicki szanse zagrania 90 minut i aż do końca był pewnym punktem między słupkami. Bardzo pewnie grał nogami, szukając krótkich podań, które utrzymywały Śląsk przy posiadaniu. Co ciekawe, gdy decydował się na dłuższe zagrania, kierował je do skrzydłowych. To nie był jednak udany wariant, więc trener Lavicka zapewne prędko z niego zrezygnuje.
