Cytryna skierniewicka rodzi olbrzymie owoce. Może być piękną ozdobą balkonu czy tarasu

Cytryna skierniewicka była jedną z ciekawszych roślin prezentowanych na targach rolniczych w Kalsku, które odbyły się w ostatni weekend maja. Niezbyt okazałe drzewka z pokaźnymi owocami przyciągały wzrok i budziły spore zainteresowanie.

Tę przyrodniczą atrakcję prezentował na jednym ze stoisk Jerzy Góraj spod Rawy Mazowieckiej.

- Zaczęło się od drzewka otrzymanego w prezencie – wspomina początek przygody z cytryną skierniewicką. - Zacząłem je rozmnażać i teraz mogę oferować rośliny na takich imprezach jak targi w Kalsku.

Uprawa nie jest skomplikowana, a przy przestrzeganiu kilku podstawowych zasad, każdy może się cieszyć wspaniałymi owocami. Dodatkowo cytrynowe drzewko może być przez całe lato piękną ozdobą balkonu czy tarasu.

- Cytryna skierniewicka wymaga stosunkowo dużo wilgoci, dużej ilości światła i jak najwyższej temperatury w okresie letnim. Zimą potrzebuje chłodniejszego miejsca – zdradza sekrety uprawy nasz rozmówca. – Za dobre traktowanie odwdzięczy się owocami o wadze około 0,5 kg albo większymi. Wiem, że niektórym pasjonatom udaje się wyhodować cytryny ważące nawet kilogram.

Uprawę drzewek cytrynowych rozpropagował w naszym kraju prof. Szczepan Pieniążek z Instytutu Sadownictwa i Warzywnictwa w Skierniewicach, który roślinę sprowadził z Kanady. W latach 70. cytryna trafiła na rynek polski pod nazwą „skierniewicka”.

Odmiana ta została wyhodowana przez George Bowmana ze Stanów Zjednoczonych w 1887 roku. Na początku XX wieku trafiła do handlu pod nazwą American Wonder i stała się ogrodniczym przebojem.

Badania genomu rośliny wykazały, że jest ona krzyżówką cytronu i pomelo.

- Po pomelo ma wielkość, natomiast walory smakowe i wygląd został z cytryny – wyjaśnia Jerzy Góraj. – Owoce mają nieco mniej soku niż zwykłe cytryny, ale nadają się do konsumpcji – dodaje.

Cytryna skierniewicka:

• rośnie powoli, osiąga wysokość do 1,5 m
• wydaje kwiaty po roku lub dwóch latach uprawy
• zaczyna owocować po trzech latach
• może kwitnąć kilka razy do roku, jest samopylna
• lubi stale wilgotną ziemię, ale nie znosi zalania
• kocha światło i ciepło - latem warto wystawić ją na balkon albo taras
• zimą może stać w mieszkaniu, ale powinniśmy jej wybrać możliwie najchłodniejsze miejsce z dużą ilością światła. Najlepiej, gdy temperatura wynosi kilkanaście stopni
• zbyt wybujałe pędy można przycinać, wtedy roślina zagęści się i będzie miała ładniejszy pokrój
• roślinę najlepiej rozmnażać przez sadzonki zielne lub przez szczepienie. Drzewka wyhodowane z pestek kwitną dopiero po kilkunastu latach i mogą nie mieć wszystkich cech rośliny matecznej.

Czytaj także: Niewymagające kwiaty na balkon. Są odporne na susze oraz na wiatr