Dla zawodowców

Większość szefów wymaga dziś od kandydatów do pracy, posiadania prawa jazdy, a niekiedy również własnego samochodu. Bez tego trudno być przedstawicielem handlowym czy agentem ubezpieczeniowym. Wielką zaletą pracownika jest bowiem jego dyspozycyjność.
W większości przypadków od podatku dochodowego odliczać można wydatki poniesione na kursy językowe czy na zakup komputera, gdyż przeważnie mają one związek z wykonywaną pracą. Z kursami na prawo jazdy jest nieco inaczej.

Zastępca naczelnika Urzędu Skarbowego w Gorzowie Wlkp. Waldemar Styrcula informuje, że prawa jazdy kategorii A i B resort finansów traktuje jako hobbystyczne, amatorskie, zdobyte na własne potrzeby. Dlatego wydatków poniesionych na zdobycie tych praw jazdy, nie można odliczyć od podatku dochodowego. Co innego w przypadku kierowców zawodowych. Jeśli taki kierowca podwyższa swoje kwalifikacje, zdobywając prawo jazdy kategorii C, D lub E, wówczas może odliczyć od podatku dochodowego 19 proc. wydatków na kurs.

Taki kierowca powinien uzyskać fakturę wypisaną na siebie (a nie na firmę), potwierdzającą wydatek poniesiony na kurs prawa jazdy. Faktura będzie potrzebna, jeśli urząd skarbowy wezwie go, by sprawdzić, czy zeznanie podatkowe zostało prawidłowo sporządzone i czy są podstawy do skorzystania z ulg. Oprócz faktury kierowca będzie musiał pokazać prawo jazdy. Wpis w nim potwierdzi, że faktycznie uzyskał wyższą kategorię uprawnień. Sam udział w kursie bez zdania egzaminu - a więc rzeczywistego podwyższenia swoich kwalifikacji zawodowych - nie upoważnia do odpisu podatkowego.
Wzywając kierowcę zawodowego do złożenia wyjaśnień, urząd skarbowy zażąda również zaświadczenia od pracodawcy potwierdzającego, że podatnik pracuje jako kierowca. I że zawodowo jeździ nie samochodem osobowym, lecz ciężarowym lub autobusem. Podwyższenie kategorii prawa jazdy tylko dla własnych, nie zawodowych celów, nie daje prawa do skorzystania z odliczenia od podatku.