Gimnazjaliści z Żagania stanęli na podium

- Początek plebiscytu, wcale nie był łatwy - pisze do nas Magda Adamczyk, uczennica kl IIId. - Wszystkie klasy, w tym także my, musiały ostro wziąć się za wymyślanie taktyki, która miała pomóc wygrać każdej ze zgłoszonych grup. Sam start i to, że akurat my zostaliśmy wytypowani, na pewno w dużym stopniu nas zmotywowało. Za cel, nie obraliśmy sobie jakoś szczególnie zwycięstwa, raczej skupiliśmy się na jak najlepszym realizowaniu naszych zamiarów. Czując wsparcie ze strony nauczycieli, uczniów i rodziców, było łatwiej uporać się ze wszystkimi zadaniami. Każdy miał ręce pełne roboty, wszyscy razem stanowiliśmy część czegoś, co będziemy mieli okazję wspominać. Działania, jakie podjęliśmy przystępując do plebiscytu, pokazały nam, że razem możemy osiągnąć o wiele więcej niż w pojedynkę. Całą klasą omawialiśmy nowe pomysły, dorzucaliśmy coś od siebie. Konsultowaliśmy wszystko, co uważaliśmy za trafne. Uświadomiliśmy sobie, jak ważne jest wspólne działanie.

Gala była przypieczętowaniem wszystkich naszych wysiłków. Wspólny wyjazd i to, że mogliśmy poczuć się w większym stopniu wyróżnieni, bo przecież nie wszyscy mają szansę być na podobnej uroczystości. Byliśmy zadowoleni, że udało nam się stanąć na podium. Poczuliśmy się jak prawdziwe gwiazdy filmowe! Aparat tu, kamera tam, jeden flesz z jednej strony, drugi flesz z kolejnej. Ale gdzie mamy się uśmiechać? Trudne pytanie! Mimo tego, że nie byliśmy tam jedyną klasą, czuliśmy się naprawdę wyjątkowo. Nasze plany się powiodły, byliśmy tam razem, mogliśmy doświadczyć czegoś zupełnie innego, niż na co dzień. Czekaliśmy na moment, w którym mieliśmy wstać ze swoich miejsc i pójść, by odebrać nagrodę. Słuchaliśmy w tym czasie prezentacji innych klas, nie mogąc powstrzymać się od uśmiechu. Kiedy już wyszliśmy, byliśmy jeszcze bardziej podekscytowani! Atmosfera całej gali, już na samym początku dała się we znaki. Spodziewaliśmy się trochę innej formy, jednak ta przygotowana, pozytywnie nas zaskoczyła. Jak na galę przystało, ktoś mógł się wypowiedzieć. Co prawda, niektórych zżerała trema, ale nikt nie chciał, żeby ktokolwiek to zauważył. Trema - tremą, ale klasę pokazać warto! Obecność pani dyrektor i naszej wychowawczyni była kolejnym powodem do dumy. Zostaliśmy docenieni, ktoś nas zobaczył, wyróżnił.

Nie jesteśmy już tą samą klasą, którą byliśmy. Plebiscyt "Pokażcie klasę" pozytywnie wpłynął na nasze relacje. Wiadomo, zawsze są jakieś spory, zresztą jesteśmy teraz w wieku, w którym nie jest to niczym zaskakującym. Teraz już wiemy, że robiąc coś razem, możemy stworzyć coś wspaniałego. Bo co dwie głowy, to nie jedna.

Oferty pracy z Twojego regionu