Oboje tegoroczni laureaci byli nominowani przez kapitułę (w sumie były cztery takie nominacje), która pomaga prezydentowi w dokonaniu wyboru. Składa się z autorytetów, specjalistów reprezentujących różne dziedziny kultury; większość osób wchodzących w jej składzie to laureaci Motyli z poprzednich lat.
Marzenę Wieczorek kapituła doceniła za „znaczące w skali kraju sukcesy artystyczne oraz wkład w rozwój kultury lokalnej, w tym budowanie prestiżu gorzowskiej sceny teatralnej (...) Osoba pani Marzeny Wieczorek nobilituje nagrodę kulturalną ustanowioną przez miasto”.
Z kolei Motyl dla Stanisława Sinkowskiego to nagroda za „istotny wkład do badań nad kulturą materialną i duchową społeczności zamieszkujących tereny dolnowarciańskie, w tym Gorzowa. Za dorobek i działania, które przyczyniły się do wzrostu wiedzy mieszkańców miasta o lokalnej historii oraz stanowią istotny wkład w kulturę materialną”.
Oboje dostali statuetki autorstwa Andrzeja Moskaluka oraz nagrody finansowe (po 10 tys. zł brutto).
Podczas imprezy wręczono też medale i odznaczenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Poniżej więcej informacji o nagrodzonych, nominowanych i odznaczonych
Marzena Wieczorek (nominowana przez kapitułę)
Od 1995 r. aktorka Teatru im. J. Osterwy w Gorzowie. Stworzyła wybitne kreacje aktorskie, w tym m.in. w spektaklu Trzy razy Piaf w reżyserii Artura Barcisia, który był oficjalnym wydarzeniem polskiej prezydencji w Unii Europejskiej. Zagrała w około 90 spektaklach dramatycznych, komediowych, muzycznych i bajkach. Brała udział w licznych projektach edukacyjnych gorzowskiego teatru. W 2008 roku była laureatką Pierścienia Melpomeny. Kreacja aktorska w monodramie Krzyk pozwoliła jej na uzyskanie wielu prestiżowych nagród na festiwalach i przeglądach teatralnych w Polsce. Zagrała w kilku filmach, m.in. Wiesława Saniewskiego Rozdarcie czy Marzeny Więcek Kolekcja sukienek. Za dokonania twórcze otrzymała od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Kilkakrotnie została wymieniona w Subiektywnym spisie aktorów teatralnych. Ostatnio w „Edycji dwudziestej siódmej” Jacka Sieradzkiego.
Stanisław Sinkowski (nominowany przez kapitułę)
Kustosz Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta w Gorzowie Wlkp., od ponad 43 lat pracujący w Dziale Archeologii. Jego dokonania badawcze przyczyniły się do upowszechnienia wiedzy o osadnictwie ze szczególnym uwzględnieniem kultury łużyckiej w Dolinie Dolnej Warty. Prace ratownicze wynikające z nadzorów nad prowadzonymi w mieście inwestycjami były przyczyną unikatowych odkryć, nie mających odpowiednika w Europie. Wieloletnie badania Stanisława Sinkowskiego dostarczyły materiału źródłowego do poznania dziejów naszego miasta. Badania archeologiczne przeprowadzone przez pana Sinkowskiego w ostatnim czasie, po pożarze gorzowskiego kościoła katedralnego zaowocowały zabezpieczeniem kilku tysięcy zabytków pochodzących z XIV – XIX wieku. Jest autorem kilkudziesięciu popularnonaukowych i naukowych opracowań, będących efektem jego działań archeologicznych.
Zbigniew Franciszek Olchowik (nominowany przez kapitułę)
Niezależny twórca, od ponad 20 lat związany z regionem lubuskim. Specjalizuje się w rysunku, malarstwie, karykaturze, a także projektowaniu graficznym i ilustracji książkowej. Od 1990 roku mieszka, pracuje i tworzy w Gorzowie. Jest członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury w Warszawie. Był jednym ze współorganizatorów, a następnie przez 7 lat nauczycielem Liceum Plastycznego w Gorzowie Wlkp. Aktualnie pracuje jako plastyk w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej gdzie jest także kuratorem Galerii „Pod Kopułą”, „Galerii Sztuki Regionalnej” oraz „Galerii Karykatury”. Jego dorobek artystyczny był prezentowany, podczas lokalnych „Salonów Jesiennych” a także w Warszawie, w wielu miastach w Polsce, ponadto w Niemczech, Danii i Belgii. Współpracował z wieloma wydawnictwami w kraju i zagranicą. Jest autorem ponad 500 obrazów, ponad 200 grafik , rysunków i ilustracji do ponad 60 książek i wydawnictw. Otrzymał Odznakę Honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej, Honorowa Odznakę Miasta Gorzowa Wlkp. oraz Srebrny Medal za Długoletnia Służbę.
Zobacz również: Co w minionym tygodniu piszczało w Lubuskiem?[/bMałgorzata Wrześniak (nominowana przez kapitułę)
Autorka filmów i reportaży o Gorzowie. W swoim dorobku ma ważne dla historii miasta dokumenty. Obszarem jej zainteresować twórczych jest Gorzów i jego dzieje. Stworzyła m.in. takie filmy jak: „Katedra historia jednego pożaru”, który na You Tube obejrzało ponad 62 tys. osób. Do dokumentacji historii miasta należy też „Wideo - portret 7-6-0”, zawierający indywidualne portrety współczesnych gorzowian, a także „Archeologia niebiańska” o odkryciach archeologicznych w katedrze. Przełom w historii miasta po roku 1945 dokumentuje obraz „Moje miasto, czyli jak kobiety Gorzów budowały”, „Nasza historia”, „Co przywieźli w swoich bagażach przesiedleńcy”, a także reportaże radiowe „Przybyliśmy tu pierwsi”. Dorobek Małgorzaty Wrześniak wzbogaca filmografię o Gorzowie, dokumentując jego historię.
Gorzowskie Towarzystwo Fotograficzne
Posiada najdłuższą, bo 65. letnią historię spośród wszystkich stowarzyszeń kulturalnych działających w naszym mieście. Działalność towarzystwa oparta jest na upowszechnianiu fotografii, a więc wystawiennictwie. Ponadto towarzystwo prowadzi działalność edukacyjną w formie kursów, warsztatów, plenerów oraz różnego rodzaju konkursów. Najznamienitszą imprezą organizowaną przez towarzystwo są Gorzowskie Konfrontacje Fotograficzne, których historia sięga 1969 roku. Z towarzystwem związane były wybitne postaci gorzowskiej kultury, takie jak m.in.: Zbigniew Łącki, Tadeusz Nowik, Janina Trojan, Jerzy Szalbierz, Konstanty Ludwikowski, Władysława Nowogórska czy Józef Czerniewicz.
Od ponad 30 lat prezesem towarzystwa jest Marian Łazarski, któremu towarzystwo zawdzięcza nieustająco znakomitą kondycję twórczą.
Anna Dębicka
Tancerka. Artystyczną przygodę rozpoczęła w Cygańskim Teatrze Muzycznym Terno, z którym występowała m.in. we wspólnym projekcie muzycznym z Teatrem Buffo. Jest zawodowym Instruktorem tańca. Współprowadzi szkołę tańca cygańskiego w Berlinie. Współpracuje ze Związkiem Romów Polskich, kształcąc dzieci i młodzież w ramach programów artystycznych dedykowanych świetlicom romskim.
Zespół Muzyczny „Kapela Retro”
Zespół został założony w 1997 roku przez Józefa Sygiera. W repertuarze Kapeli Retro są piosenki lat 50.,60 i 70. Kapela z powodzeniem koncertuje w kraju oraz Niemczech uświetniając wiele wydarzeń. Zespól wydał też płyty CD, kapela współtworzy program Gorzowskich Prezentacji Seniorów.
Manuel Dębicki
Współorganizator Międzynarodowych Spotkań Zespołów Cygańskich Romane Dyvesa w nowej formule artystycznej, czego efektem są transmisje telewizyjne festiwalu oraz poszerzony krąg odbiorców m.in. o publiczność niemiecką. Jest menadżerem Cygańskiego Teatru Muzycznego Terno, animatorem kultury cygańskiej, a także pomysłodawcą i realizatorem clipów festiwalowych. Jako muzyk i „twarz festiwalu” popularyzuje kulturę cygańską.
Iwona Kusiak, Karolina Miłkowska-Prorok, Kamila Pietrzak-Polakiewicz
To artystyczne trio złożone z dramaturga oraz aktorek-reżyserek, które zajmują się interaktywną edukacją teatralną najmłodszych widzów. Zrealizowały kilka spektakli dla najmłodszych widzów. Realizowały też program Instytutu Teatralnego „Lato w Teatrze”.
Medal Zasłużony Kulturze „ Gloria Artis” - brązowy - prof. dr hab. Dariusz Aleksander Rymar
Dr hab. Dariusz Aleksander Rymar kieruje Archiwum Państwowym w Gorzowie od roku 1991. Jest autorem ponad 300 publikacji naukowych i popularnonaukowych, z których większość dotyczy najnowszej historii Gorzowa i Ziemi Lubuskiej. Jest także autorem 5 monografii książkowych poświęconych historii Gorzowa po II wojnie światowej. Jedna z nich: Gorzów Wielkopolski na tle przemian społeczno-politycznych w Polsce w latach 1945–1998 to doktorat obroniony w lutym 2002 na Uniwersytecie Zielonogórskim, zaś książka: Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” w Regionie Gorzów Wielkopolski w latach 1980–1982, stała się podstawą przewodu habilitacyjnego, pomyślnie zakończonego w kwietniu 2013 w Instytucie Historii UAM w Poznaniu (macierzystej uczelni D. A. Rymara). Od roku 2007 szczególnym zainteresowaniem badawczym D. A. Rymara są lata 80. I działalność gorzowskiej „Solidarności”. Plonem tych badań jest 13 publikacji książkowych: 3 autorskie monografie, 4 tomy źródeł do dziejów gorzowskiej „Solidarności”, 5 wydawnictw pod współredakcją i 1 katalog z wystawy. Dariusz A. Rymar jest współzałożycielem i redaktorem naczelnym (od początku) pisma historycznego pn. „Nadwarciański Rocznik Historyczno-Archiwalny”. W latach 1994–2018 ukazało się 25 jego kolejnych tomów. Każdy z nich to zbiór artykułów i przyczynków poświęconych historii Gorzowa i jego okolic. D. A. Rymar ponadto jest autorem wielu publikacji prasowych popularyzujących historię Gorzowa, zamieszczanych w „Ziemi Gorzowskiej”, „Gazecie Lubuskiej” i innych mediach lokalnych. Jest także częstym gościem gorzowskich mediów, które na ogół przeprowadzają wywiady z okazji ważnych rocznic historycznych, np. 30 stycznia 1945, 11 listopada 1918, 3 maja 1791, 13 grudnia 1981.
Jako historyk regionalista prof. Dariusz Rymar prowadzi działalność nie do przecenienia, dokumentując, badając i upowszechniając dzieje miasta i regionu. Badania naukowe publikuje w bardzo wielu artykułach popularnonaukowych, komentarzach, a przede wszystkim jako książki. Dzięki talentom menadżerskim, społecznikostwu oraz pasji upowszechniania, szeroko oddziałuje na mieszkańców miasta. Dzięki jego staraniom daje się zaobserwować wzmożone zainteresowanie mieszkańców historią miasta, co daje wyraz obecnością na spotkaniach i wystawach historycznych. Od lat gromadzi wokół siebie historyków-regionalistów. Dzięki jego zaangażowaniu w redagowanym przez niego „Nadwarciańskim Roczniku Historyczno-Archiwalnym” publikują niezależni historycy z kraju i zagranicy. Wydawnictwo jest tworzone wysiłkiem małej grupy osób, którym przewodzi kandydat przy pomocy minimalnych środków finansowych, które pozyskuje od samorządów i fundacji.
Pan Dariusz Rymar otrzymał w 2014 Nagrodę Kulturalną Prezydenta Miasta Gorzowa „Motyla” i został doceniony zarówno przez Kapitułę Przyznania Nagrody jak i władze miasta za działalność naukowo-badawczą i popularyzatorską historii najnowszej Gorzowa oraz za rozwój bazy archiwalnej, za duży wkład w kapitalny remont zabytkowego obiektu przy ul. Grottgera 24/25 i budowę nowej siedziby Archiwum Państwowego przy ul. Mościckiego 7 w Gorzowie Wlkp.
Odznaka Honorowa „ Zasłużony dla Kultury Polskiej”
[b]Lech Dominik
Lech Dominik artysta fotografik, członek Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF). Specjalista z zakresu fotografii intermedialnej, inscenizowanej i reklamowej. Zajmuje się typografią wydawniczą, projektowaniem okładek i realizacją reklam. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Komunikacji Multimedialnej, kierunek fotografia, dyplom w pracowni prof. Stefana Wojneckiego oraz Wyższe Studium Fotografii w Warszawie. Debiutował w 1980 roku. Brał udział w wielu krajowych i zagranicznych konkursach i wystawach zbiorowych, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Wystawiał wielokrotnie w Niemczech, na Litwie, w Szwajcarii. Stale bierze udział w „Salonach Jesiennych” ZPAP w Gorzowie i Zielonej Górze, a także w corocznych edycjach OTOFOTO. Miał jedenaście wystaw indywidualnych. Wydał dwa albumy z własnymi fotografiami. Od 1986 roku pracuje w Muzeum Lubuskim im. J. Dekerta w Gorzowie Wlkp. Zajmuje się m.in. realizacją wystaw, wydawnictw, reklamą wizualną, projektowaniem graficznym i edytorskim. Kurator wystaw fotografii artystycznej i historycznej jest autorem wielu artykułów i tekstów na temat różnych aspektów fotografii ( m.in. na temat dagerotypów), autorem dużej ilości fotografii do celów dokumentalnych, monograficznych o artystach ( m.in. Waldemarze Kućko, Janie Bułhaku), wystawienniczych i wydawniczych. Pan Lech Dominik jest autorem programu edukacyjnego muzeum, realizowanego na wszystkich poziomach nauczania, od edukacji przedszkolnej, poprzez nauczanie początkowe, gimnazjalne i ponadgimnazjalne. Całość zgodna jest z podstawą programową MEN. Program jest poddawany stałej ewaluacji.
W latach 1996 do 2010 r. równolegle z pracą w Muzeum prowadził szeroką działalność dydaktyczno-edukacyjną w Liceum Plastycznym w Gorzowie, gdzie prowadził wykłady i zajęcia z fotografii artystycznej i filmu.
Od 2001 roku jest biegłym sądowym w dziedzinie sztuki w zakresie realizacji obrazu filmowego, telewizyjnego i fotografii przy Sądzie Okręgowym w Gorzowie Wlkp.
Agnieszka Dębska
Pani Agnieszka Dębska jest absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, ukończyła również studia podyplomowe z zakresu prawa administracyjnego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1998 roku konsekwentnie podejmuje działania mające na celu popularyzowanie i ochronę krajobrazu kulturowego regionu i miasta Gorzowa Wielkopolskiego.
Jest autorką i współautorką wielu publikacji, m.in. „Katalogu zabytków części północnej województwa lubuskiego” i poradnika Ministerstwa Rozwoju pt. „Rola dziedzictwa kulturowego w rewitalizacji” oraz artykułów, które ukazały się m.in. w „Nadwarciańskim Roczniku Historyczno-Archiwalnym”, „Trakcie”, „Roczniku Chojeńskim”, „Forum Historyczno-Społecznym”, „Czasie i Przestrzeni”, „Roczniku Muzealnym”.
Od dwudziestu lat opracowuje liczne dokumentacje historyczno-konserwatorskie (m.in. karty ewidencyjne zabytków architektury i budownictwa, zabytków ruchomych, zespołów folwarcznych, układów ruralistycznych oraz programy prac konserwatorskich), wojewódzkie i gminne ewidencje zabytków oraz gminne programy opieki nad zabytkami. Aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym i naukowym Gorzowa Wlkp. Bierze czynny udział w konferencjach naukowych dotyczących historii regionu, w szczególności do 1945 r. Jest wieloletnim członkiem gorzowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Historycznego. W latach 2008 - 2018 pracowała w Urzędzie Miasta Gorzowa Wlkp. w pracowni miejskiego konserwatora zabytków, w tym od 2014 r. na stanowisku Miejskiego Konserwatora Zabytków. Aktualnie pracuje w Muzeum Lubuskim im. Jana Dekerta.
Podczas wieloletniej praktyki zawodowej (na szczeblu wojewódzkim i samorządowym), związanej z ochroną zabytków i opieką nad zabytkami, dbała o lokalne dziedzictwo kulturowe, owocnie współpracowała z inwestorami, uczestniczyła w działaniach zapobiegającym niszczeniu zabytków. Natomiast jako muzealnik przede wszystkim skupia się na zadaniach edukacyjnych i popularyzatorskich związanych z lokalną historią oraz kulturą.
Lidia Świątkowska
Pani Lidia Świątkowska od 20 lat organizuje w Gorzowie Wielkopolskim Ogólnopolski Konkurs Pisanek. Pomysłodawcą popularyzacji tradycji pisankarstwa, był jej ojciec – Michał Kowalski (zm.1999 r.) - działacz społeczny i propagator kultury ukraińskiej oraz wieloletni przewodniczący gorzowskiego oddziału Ukraińskiego Towarzystwa Społeczno - Kulturalnego, a później oddziału Związku Ukraińców, zapraszany m.in. przez Radę Europy do dyskusji na temat tożsamości mniejszości narodowych i etnicznych w ramach "Europy bez granic". Od 1971 r. organizował Ogólnopolski Konkurs Pisanek. Po jego nagłej śmierci w kwietniu 1999 r. jego córka podjęła się kontynuacji organizacji konkursu, który od 2000 roku jest organizowany wspólnie z Muzeum Lubuskim im. J. Dekerta w Gorzowie Wlkp. W związku z listem otwartym, jaki skierowała do prasy Koordynacyjna Rada ds. Nauczania i Odrodzenia Pisankarstwa z siedzibą na Ukrainie i w Kanadzie, Ogólnopolski Konkurs Pisanek otrzymał imię Michała Kowalskiego na cześć jego twórcy. Konkurs organizowany przez Lidię Świątkowską z roku na rok podnosi swoją jakość i staje się coraz bardziej znany. W roku 2019 odbyła się już jego 47 edycja, 44 autorów z całej Polski nadesłało 196 pisanek nawiązujących do motywów huculskich, łemkowskich, podlaskich, sokalskich, lubelskich, krakowskich, kurpiowskich i opolskich. Konkurs cieszy się dużą popularnością i nawet w dobie industrializacji kultury znajduje zainteresowanie pisankarzy i amatorów pisankarstwa (w tym również młodzieży szkolnej) w całej Polsce.
Pani Lidia Świątkowska jest również przewodniczącą Koła Zjednoczenia Łemków w Gorzowie Wlkp. oraz członkiem Związku Ukraińców. Dzięki jej aktywności mieszkańcy wielokulturowego Gorzowa Wlkp. i regionu mają możliwość nie tylko poszerzania swojej wiedzy o tradycjach i historii Łemków, ale także uczą się postaw tolerancji i wzajemnego poszanowania. Pani Lidia prowadziła m.in. koncerty i spotkania artystyczne, np. benefis Dmytra Pawłyczki, wybitnego ukraińskiego poety i w latach 1999 – 2001 ambasadora Ukrainy w Polsce (1999), Łemkowskie Wieczory Muzyczne (2008), szewczenkowskie wieczory literackie. Bierze udział w konferencjach naukowych wygłaszając referaty i komunikaty, mając tym samym wkład w rozwój i upowszechnianie kultury łemkowskiej/ ukraińskiej.
Działalność Pani Lidii Świątkowskiej jest jej wielką pasją. Chce w ten sposób przybliżyć kulturę polską i ukraińską oraz kontynuować dzieło swojego ojca – popularyzując tradycję pisankarstwa.
Jak głosujemy w II turze wyborów samorządowych
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
