Na placu przed farą przyjrzyjmy się brukowi. W pewnym miejscu dostrzeżemy fragment... torów. Tędy biegły niegdyś tory tramwajowe. W 1900 roku Gubin liczył 33 tys. mieszkańców, a w roku 1939 blisko 46 tys. Idealnie się złożyło, bowiem obok mody na tramwaje właśnie oddawano do użytku elektrownię. A wówczas szukano nowego rozwiązania komunikacyjnego, które pozwoliłoby rozwiązać problem sporej odległości dzielącej śródmieście od stacji kolejowej. Budowniczowie linii tramwajowej napotykali sporo problemów, na przykład specjalnymi sztabami trzeba było wzmocnić most na Nysie. Wybrano linię o metrowym rozstawie torów, aby łatwiej wpasować się w ulice.
Ruszyły na trasę
W 1899 roku zawarto umowę koncesyjną, w 1903 roku przystąpiono do budowy. 28 lutego 1904 pierwszy odcinek był gotowy. Trasa prowadziła z dworca do mostu nad Lubszą. Przejazd kosztował 10 pfennigów, ale, mimo że to była środa, wagoniki były pełne. A co się działo w pierwszą niedzielę... Do Gubina zjechały tłumy z całej okolicy.
Gubeńskie zakłady tramwajowe posiadały sześć wozów motorowych, czyli napędowych, z numerami od 1 do 6, które były w użyciu od otwarcia linii do jej ostatecznej likwidacji. Przedsiębiorstwo zatrudniało kierownika, ośmiu motorniczych, kontrolera i czterech pracowników obsługi. Pierwszą linię uroczyście otwarto w lutym 1904 roku. To pokazywało, jak wielkie aspiracje miało miasto położone na dwóch brzegach Nysy Łużyckiej. Podróż z dworca do rynku obok fary trwała dziesięć minut, stąd do mostu na Lubszy tramwaj jechał jeszcze cztery minuty. Największa prędkość wynosi 15 km na godz., zmniejszano na odcinku Frankfurter Straße do 10 km na godz. i w niektórych miejscach do prędkości szybkiego marszu. Wsiadać do tramwaju można było w dowolnych miejscach, jednak wysiadanie było dozwolone tylko na przystankach, których było 16, średnio co 175 metrów. Często dochodziło do wypadków za sprawą wyskakujących w czasie jazdy pasażerów.
Zobacz również: Autobusy na deptaku w Zielonej Górze? Zobaczcie te zdjęcia! [ARCHIWALNA ZIELONA GÓRA]
Nie rozwijały się
Ale już przed I wojną światową planowano przedłużenie linii z mostu nad Lubszą do skrzyżowania ul. Lubelskiej i Kaliskiej oraz budowę odgałęzienia ulicy 3 Maja, Rycerską, Michała Roli Żymierskiego do skrzyżowania z ulicą Tobruk (na północ w kierunku obecnego dworca kolejowego). Już od początku lutego 1904 r. organizowano liczne manifestacje, zbierano podpisy i wysyłano petycje, by przedłużyć linię przez most na Lubszy przynajmniej do Cmentarza Wschodniego (Ostfriedhof).
Była i druga strona medalu. O ile bilans działalności wypadł pozytywnie, o tyle coraz częściej zgłaszali się mieszkańcy, którym przeszkadzały odgłosy wydawane przez tramwaje, zwłaszcza w okolicy mijanek.
Wszytko przez autobusy
O końcu tramwajowej historii Gubina wcale nie przesądziła kolejna wojna światowa, ale rozwój środków transportu. Miejscy rajcy zaczęli stosunkowo wcześniej podzielać pogląd, iż autobus jest bardziej przyszłościowym środkiem transportu w mieście wielkości Gubina. Już w 1927 roku zaczęto wprowadzać autobusy i wkrótce też linia tramwajowa zaczęła być dublowana przez nową linię autobusową do Kloster Vorstadt. 8 czerwca 1938 roku ostatni raz na ulice Gubina wyjechał tramwaj.
Po Gorzowie jeździły trolejbusy
Poznaj historię zielonogórskiej kolei
WIDEO: Rafał Wójcik – twórca bloga „Twój motorniczy”. Skąd wziął się ten pomysł?
źródło: Dzień Dobry TVN/x-news
echodnia.euNowa fantastyczna atrakcja w Podziemnej Trasie Turystycznej
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
