I jak tu się nie zagalopować?

W sobotę niezrównany orator ojciec Tadeusz Rydzyk na jubileuszu Radia Maryja mówił tak: „Koniecznie wśród gości trzeba wymienić Bartłomieja Misiewicza. To jest konieczne, dlatego że ile Pana sponiewierają, to kto to zdoła znieść? Nie łamać się! Alleluja i do przodu! Piorun nie uderza w to, co jest małe. Ma Pan być wielki duchem”. Kpił czy o drogę pytał? Kto to sprawdzi... A nazajutrz gal ciąg dalszy. Nie wiem, jakie media śledziły finałowy konkurs Miss Polski (ojcowe chyba nie?), ale znajomi, którzy oglądali transmisję, zarzekali się, że było pięknie. I ta nasza dziewczyna - Judyta Zapędzka z Siedliska pod Nową Solą, studentka Uniwersytetu Zielonogórskiego - taka ładna. No pewnie, że ładna. A jak wyglądała na okładce „Gazety Lubuskiej”! Przeglądałem zdjęcia z gali i powiem Wam, że ta najpierwsza miss to wcale nie taka... Nie, o gustach się nie dyskutuje.

We wtorek mieliśmy mikołajki. Serce rosło, gdy w przedszkolu zobaczyłem dzieciaczki uśmiechnięte od ucha do ucha, śnieżynki w czerwonych czapkach z bielutkim futerkiem i puszystym pomponikiem. Ale przestało być ciepło, rodzinnie, wesoło i miło, kiedy media obiegła informacja z Łodzi. Do stacji pogotowia ratunkowego zgłosiła się tam kobieta, która przyniosła swoją 4-letnią córeczkę. Martwą... Dziewczynka nie żyła od kilku godzin. Wcześniej była pod opieką partnera matki, który ubrał zwłoki i przed budynkiem pogotowia przekazał kobiecie. Dziecko miało obrażenia główki, twarzy, wybroczyny na ciele. Makabra. Nie trzeba mieć pociechy w podobnym wieku (ja akurat mam), żeby człowieka zmroziło do szpiku kości i żeby poczuł potworną bezsilność. I zaczął tracić wiarę w ludzi. Nikt nic nie słyszał? Nikt nic nie widział? Nikt nic nie wiedział? Nie wierzę. Po prostu nie wierzę. W takich sytuacjach myślę sobie, że łatwiejszy dostęp do broni to wcale nie jest głupia koncepcja. Nie, przepraszam, zagalopowałem się. Ale jak tu się nie zagalopować?...