Ich mama została zamordowana przez ojca. Teraz piątka dzieci może trafić do domu dziecka. Potrzebna jest pomoc!

O tym morderstwie mówiło całe województwo. Do ogromnej tragedii doszło w czwartek, 31 marca we Frankfurcie nad Odrą. Zaledwie 3 kilometry od Słubic, 44-letni Piotr K. zabił swoją żonę, 33-letnią Urszulę K. Horror rozegrał się na oczach ich dzieci.

W czwartkowy wieczór, podczas kłótni małżeńskiej, Piotr K. zabił swoją żonę. "Przy użyciu noża kilka razy z wielką siłą zadał jej cios w lewą część szyi i prawą część klatki piersiowej" – poinformowali śledczy.

Jak podaje dziennik BILD, miejscem zbrodni było mieszkanie na poddaszu w starej kamienicy przy Wildenbruchstrasse. Straż pożarna oraz policja otrzymały zawiadomienie o godzinie 20.55. Na numer alarmowy zadzwonił sam Piotr K. W czasie nagrania z rozmowy ze służbami słychać głosy dzieci i ojca, który informuje o tym, co zaszło w mieszkaniu.

Więcej:

Małżeństwo pochodziło z Polski. Rodzina zamordowanej Uli mieszka w Rzepinie. Oboje z Piotrem K. mieli mnóstwo znajomych w Słubicach i całym powiecie. Większość z nich po prostu nie mogła uwierzyć w to, co się stało...

– To szok, nie wierzę, ona nigdy na niego złego słowa nie powiedziała. W życiu bym się nie spodziewała, że tam się dzieje coś złego – mówi słubiczanka. – Kochała go bardzo…

– Znam Piotra od lat. Jak dla mnie, to dziwny człowiek. Wyczuwałam w nim coś złego, nie potrafię tego określić – mówi z kolei mieszkanka jednej z wiosek powiatu.

Cały dramat rozegrał się na oczach piątki dzieci. I choć najbliższa rodzina pogrążona jest w rozpaczy i żałobie po śmierci Uli, to wiedzą, że nie mogą się poddać. Teraz muszą zawalczyć o dzieci. Żeby zmiany nie były dla nich aż tak drastyczne, najlepiej byłoby, żeby mieszkały jak dotychczas we Frankfurcie, gdzie chodzą do szkół, na dodatkowe zajęcia, mają znajomych i przyjaciół. Obecnie dziewczyny mieszkają u cioci Katarzyny, a chłopcy u siostry zamordowanej. Mają ze sobą kontakt, widzą się codziennie.

– Dzieci przeżyły taką traumę, która pozostanie z nimi do końca życia. Nie wiem, jak ich psychika to zniesie. Najstarsza 17-letnia Roksanka przez dwa dni słowa nie wypowiedziała, 13-letnia Anastazja, 11-letni Igor, 10-letni Oliwier nie mówią nic na temat śmierci mamy. My nie pytamy, bo nie chcemy im przypominać tych koszmarnych wydarzeń, których byli świadkami – mówi Katarzyna Mieleszko z Rzepina, ciocia zamordowanej kobiety. – Jedynie najmłodszy, 6-letni Itan powiedział zdanie w tym temacie. Kiedy usłyszał, że Igor był przesłuchiwany przez policję, mąż próbował załagodzić sytuację i powiedział żartobliwie, że pewnie “Igor coś narozrabiał”. Wtedy Itan odpowiedział: “Nie wujku, Igor musiał powiedzieć jak tata zabił nożem mamę” – dodaje pani Katarzyna.

Jak mówi siostra, Ula była śliczna, bardzo wesoła i energiczna.

- W jej towarzystwie każdy czerpał pozytywną energię i radość. Dosłownie nią zarażała. Była niesamowita i piękna. I to chyba właśnie zazdrość była przyczyną tej tragedii – mówi. – Piotr był wybuchowy, ale nie zauważyłam, by do tego stopnia, żeby można było się spodziewać, że jest zdolny do takiego czynu. – Czasami coś tam krzyknął na chłopców, że brzydko piszą czy czegoś nie zrobią, ale nigdy nie widziałam, żeby stosował przemoc fizyczną – dodaje kobieta.

We Frankfurcie z mężem i dziećmi mieszkała kilka lat. Wcześniej żyła w Polsce, gdzie sytuacja materialna nie była za ciekawa. Brakowało na wszystko. Wtedy kobieta podjęła pracę, przeprowadziła się do Frankfurtu i życie zaczęło się układać. Stworzyła przytulny i pełen miłości dom, inwestowała w dzieci, ich naukę i zainteresowania.

– Dążyła do tego, żeby już nigdy niczego im nie brakowało, kochała dzieci ponad wszystko i chciała dla nich jak najlepiej. Chciała, by nigdy już nie poczuły biedy – mówi pani Katarzyna. – Pewnego dnia, kiedy ich odwiedziłam, mała jeszcze wtedy Anastazja zaciągnęła mnie do kuchni, otworzyła lodówkę i powiedziała: “Zobacz ciociu, lodówka już nie jest pusta” – wspomina.

Rodzinie zależy na tym, by dzieci zostały we Frankfurcie. To tutaj chodzą do szkół, mają znajomych, znają okolicę. Najstarsza córka Roksana uczęszcza do szkoły pielęgniarskiej, młodsza gimnazjalistka Anastazja zdobywa medale w zapasach. Chłopcy chodzą do szkoły podstawowej, najmłodszy do przedszkola.

– Opiekę przejęłaby mama Uli, babcia dzieci. Ona mieszka 500 km stąd, musi wszystkie sprawy na miejscu pozałatwiać i się przeprowadzić. Do tej pory ja z mężem moglibyśmy zamieszkać z dziećmi we Frankfurcie, żeby dzieci nie zostały rozdzielone i nie trafiły do domu dziecka. Obecnie nie spełniamy warunków, w których dzieci by mogły zamieszkać. Ja mam tylko dwa pokoje, natomiast siostra Uli ma trójkę dzieci – mówi pani Katarzyna. – Żeby w Niemczech spełnić wszystkie warunki, by dzieci były razem trzeba wynająć czteropokojowe mieszkanie – dodaje.

Rodzina ma czas tylko do wtorku, by określić się co dalej. Póki co wszystkie dobra materialne łącznie z mieszkaniem są zabezpieczone. Na tę chwilę dzieci nie dostają nawet świadczeń socjalnych. Najbliższa rodzina, choć jest ciężko robi, co może by sprostać nowym zadaniom. Sytuacja jest naprawdę patowa.

W akcję pomocową zaangażowała się lokalna Fundacja Grupy Pomagamy.

– Pęka mi serce! Tego, co spotkało te dzieci nie da się nawet opisać. To przeogromna tragedia i nie wyobrażam sobie, żeby rodzina została z tym sama. Zrobimy wszystko, by dzieci mogły być razem i się wspierać. Rozdzielenie ich to kolejny wielki cios – mówi Ewa Zalewska z fundacji. Wolontariuszka założyła zbiórkę na portalu zrzutka.pl wyznaczając cel 30 tys. zł.

Każdy z nas może pomóc, wpłacając choćby symboliczną złotówkę. Liczy się każdy grosz. Pomóżmy dzieciom, które przeżyły prawdziwą tragedię: LINK DO ZBIÓRKI