Jak wyjechać do sanatorium

Leczenie uzdrowiskowe jest traktowane jako kontynuacja szpitalnego lub ambulatoryjnego. Ma na celu rehabilitację, terapię chorób przewlekłych i profilaktykę. O tym, czy zainteresowany powinien z niego skorzystać, decyduje lekarz (najczęściej pierwszego kontaktu) wystawiający skierowanie. Następnie jest ono przesyłane - przez doktora lub samego zainteresowanego wyjazdem - do odpowiedniego oddziału wojewódzkiego NFZ. Tam dokumenty trafiają do lekarza balneologa (czyli specjalisty w zakresie leczenia uzdrowiskowego) i medycyny fizykalnej. Jeśli uzna on, że dana osoba powinna pojechać do uzdrowiska, wnioskowi zostaje nadany numer, a pacjent zajmuje miejsce w kolejce. Natomiast gdy doktor stwierdzi, że w tym przypadku nie jest zalecane tego rodzaju leczenie, skierowanie wraz z uzasadnieniem odsyłane jest medykowi, który je wystawił.

KTO NIE POJEDZIE

1. Z leczenia uzdrowiskowego nie mogą korzystać osoby z czynnymi chorobami nowotworowymi oraz przed upływem 12 miesięcy od zakończenia leczenia operacyjnego, radioterapii lub chemioterapii.
W przypadku leczenia operacyjnego lub zachowawczego czerniaka złośliwego, białaczki, ziarnicy złośliwej, chłoniaków złośliwych i nowotworów nerki chory nie może być skierowany na leczenie uzdrowiskowe przed upływem pięciu lat od zakończenia terapii.

2. Przeciwwskazaniem do leczenia uzdrowiskowego są również między innymi choroby:

* zakaźne - na przykład weneryczne, pasożytnicze, czynna gruźlica, grzybica, lamblioza, wirusowe zapalenia wątroby, z objawami żółtaczki;

* psychiczne - znaczne lub głębokie;

* niewydolność krążenia i oddychania z pełnymi objawami;

* zaburzenia rytmu serca; a także

* ciąża i okres karmienia.

3. W przypadku dzieci dodatkowymi przeciwwskazaniami są między innymi: * choroba Downa powodująca znaczny i głęboki niedorozwój * padaczka, z uwzględnieniem stanu klinicznego i częstotliwości napadów * wady serca siniczne.

To warto wiedzieć: pełen wykaz chorób i dolegliwości uniemożliwiających korzystanie z leczenia uzdrowiskowego znajduje się na stronie Ministerstwa Zdrowia mz.gov.pl

Warunkiem skorzystania z leczenia uzdrowiskowego jest zdolność do tzw. samoobsługi. Oznacza to, że pacjent musi być na tyle sprawny, aby mógł sam się umyć, ubrać, najeść, zejść na zabiegi, itp. Nie ma możliwości, by wyjechał z opiekunem. Wyjątkiem od tej zasady są dzieci w wieku 3-7 lat, które mogą przebywać w sanatorium pod opieką rodzica/opiekuna. NFZ nie pokrywa kosztów jego pobytu, ale zapewnia wspólny pokój z maluchem.

KTO I JAKIE MA PRZYWILEJE

KTO I JAKIE MA PRZYWILEJE

W kolejce do sanatorium nie muszą czekać: * zasłużeni honorowi dawcy krwi * zasłużeni honorowi dawcy organów * kombatanci - inwalidzi wojskowi i wojenni. Uprawnienia te nie przechodzą na współmałżonków!

Podstawą do skorzystania z tego przywileju jest złożenie w NFZ odpowiedniego dokumentu, który potwierdzi prawa pacjenta w tym zakresie. Konieczne jest więc przedstawienie legitymacji:

* Zasłużonego Dawcy Przeszczepu wydanej przez ministra zdrowia;

* Zasłużonego Honorowego Dawcy Krwi wydanej przez zarząd okręgowy PCK;

* Inwalidy Wojennego i Wojskowego wydanej przez ZUS o symbolu ZUS Rw-51;

* Kombatanta wydawanej przez Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Uwaga, jeśli jednak uprawniona osoba korzystała z leczenia uzdrowiskowego w ciągu ostatnich 18 miesięcy, na kolejny wyjazd będzie musiała poczekać następne półtora roku, licząc od dnia zakończenia tej terapii.

Niestety, żadne grupy zawodowe nie mogą liczyć na udogodnienia, jeśli chodzi o czas oczekiwania i terminy wyjazdów do uzdrowiska. Jedynie pacjenci pracujący w zakładach produkujących azbest są częściowo zwolnieni z opłat za sanatoria i mogą korzystać z leczenia raz na rok.

Dzieci chodzące do szkół ponadgimnazjalnych wyjeżdżają do uzdrowiska podczas wakacji. Te uczące się w szkołach podstawowych i gimnazjaliści korzystają z leczenia sanatoryjnego przez cały rok. Na miejscu mają zapewnioną możliwość kontynuacji nauki.

O TYM TRZEBA WIEDZIEĆ

* Decyzja NFZ o odmowie leczenia uzdrowiskowego jest ostateczna - nie można od niej się odwołać.

* W przypadku braków formalnych skierowanie trafia do wystawiającego je lekarza. Dokumenty należy uzupełnić i przekazać do NFZ.

ILE POCZEKAMY NA WYJAZD

Przepisy zalecają, aby pacjent korzystał z leczenia uzdrowiskowego nie częściej niż raz na 18 miesięcy. Według badań jego efekty mogą się utrzymać przez taki właśnie okres. W praktyce kuracjusze wracając z sanatorium, już wnioskują o kolejny wyjazd, ponieważ czas oczekiwania jest długi. Liczy się od momentu złożenia wniosku w NFZ i w zależności od oddziału funduszu może wynosić nawet dwa lata. Orientacyjny okres oczekiwania na miejsce w uzdrowisku można sprawdzić w internecie pod adresem skierowanie.nfz.gov.pl Znajdziemy tam informacje między innymi o tym, kiedy wniosek wpłynął do NFZ, jak ocenił go lekarz balneolog, które miejsce zajmujemy w kolejce oczekujących na wyjazd.

Uwaga! Z przeglądarki internetowej można skorzystać od momentu nadania skierowaniu numeru. Pacjent otrzymuje taką informację po 30 dniach od daty wpłynięcia wniosku.

WAŻNOŚĆ SKIEROWANIA

Skierowanie do sanatorium staje się nieaktualne po 18 miesiącach. Gdy miną, NFZ przesyła dokumenty do lekarza, który kierował pacjenta na leczenie - aby na nowo ocenił stan jego zdrowia i zweryfikował wniosek. Ma na to 30 dni. Uaktualnione skierowanie wraca na swoje miejsce w kolejce, dlatego nie obawiajmy się, że czas oczekiwania będzie liczony od początku.

NA JAK DŁUGO WYJEDZIEMY

1. Czas pobytu osób dorosłych w sanatorium i szpitalu uzdrowiskowym wynosi 21 dni.

2. W przypadku rehabilitacji poszpitalnej i sanatoryjnej - 28 dni.

3. Dla dzieci przewidziane są pobyty trwające: 27 dni w szpitalu uzdrowiskowym oraz 21 dni w sanatorium.

4. Pobytu w sanatorium nie można skrócić (ani wydłużyć, chyba że na własny koszt). Przyjmuje się bowiem, że by leczenie uzdrowiskowe było skuteczne, musi trwać co najmniej trzy tygodnie. Wyjątkiem są sytuacje losowe, na przykład choroba pacjenta lub kogoś z jego najbliższej rodziny (stan zdrowia musi być udokumentowany), śmierć bliskiej osoby. W takich przypadkach można i zrezygnować z wyjazdu. Jeśli NFZ uzna, że przyczyny są poważne i uzasadnione, wyznacza nowy termin.
W przypadku rezygnacji z wyjazdu należy jak najszybciej powiadomić o tym fundusz, aby z wolnego miejsca mógł skorzystać inny pacjent.

TO WARTO WIEDZIEĆ

TO WARTO WIEDZIEĆ

Aby wyjechać do sanatorium w terminie przewidzianym przez fundusz, należy liczyć się z koniecznością wykorzystania urlopu wypoczynkowego. Pobyt w sanatorium nie stanowi bowiem podstawy do uzyskania zwolnienia lekarskiego.

ILE TO KOSZTUJE

1. Dzieci w wieku od 3 do 18 lat (lub 26 - jeśli się uczą) przebywają w sanatoriach i szpitalach uzdrowiskowych za darmo.

2. Dorośli nie muszą płacić za 21-dniowy pobyt w szpitalu uzdrowiskowym. Ale ponoszą część kosztów pobytu w sanatorium. Stawki ustala minister zdrowia. Zależą od terminu wyjazdu i standardu pokoju. Więcej zapłacimy od 1 maja do 30 września, a mniej w pozostałych miesiącach.
Od 1 października tego roku stawki wzrosły (około 1 zł dziennie) i obecnie wynoszą za pokój:

* jednoosobowy z łazienką - 28,50 zł za okres od 1 października do 30 kwietnia oraz 35,80 zł od 1 maja do 30 września;

* jednoosobowy w studio - 22,80 zł/32,70 zł;

* jednoosobowy bez łazienki - 21,80 zł/29 zł;

* dwuosobowy z łazienką - 17,10 zł/23,90 zł;

* dwuosobowy w studio - 14,50 zł/21,80 zł;

* dwuosobowy bez łazienki - 12,40 zł/17,10 zł;

* wieloosobowy z łazienką - 10,90 zł/13 zł;

* wieloosobowy w studio - 10,40 zł/11,90 zł;

* wieloosobowy bez łazienki - 9,30 zł/10,40 zł.

3. W sanatorium bezpłatne są tylko te zabiegi, które zostały zapisane przez lekarza! Za pozostałe pacjent musi zapłacić sam. Pokrywa również koszty dojazdu do uzdrowiska.

4. Sanatoria nie pobierają przedpłat. Za pobyt płaci się na miejscu, po przyjeździe. Do wydatków należy doliczyć opłatę klimatyczną. Jej wysokość ustalają lokalne władze, nie może przekroczyć jednak 4,26 zł dziennie.

ZAKWATEROWANIE

Niektóre sanatoria zgadzają się na wcześniejszą rezerwację pokoi (trzeba to załatwić na własną rękę), ale większość przydziela miejsca kuracjuszom w dniu przyjazdu. Niestety, fundusz nie gwarantuje wspólnego pokoju małżonkom, którzy wyjeżdżają do tego samego uzdrowiska i w tym samym terminie. Warto jednak o niego poprosić. Nie ma również pewności, że para zostanie skierowana w to samo miejsce, bo wszystko zależy od rodzaju schorzenia. Nie wszystkie dolegliwości można bowiem leczyć w tym samych placówkach. Najbardziej oblegane są sanatoria nad Bałtykiem, jednak jest ich tylko pięć na 46 istniejących, dlatego kolejki do nich są najdłuższe. Ponieważ zakłada się, że pacjent wyjeżdżający do sanatorium jest samodzielny, z kuracjuszem może pojechać osoba towarzysząca, ale wówczas sama rezerwuje sobie ona pokój i ponosi pełną odpłatność za pobyt.

Nieruchomości z Twojego regionu