Jerzy Janowicz ostro „ładował” w Zielonej Górze, ale Polska nie sprostała Czechom

Polski zespół źle rozpoczął rywalizację z Czechami, bo po pierwszych, piątkowych (10 grudnia) grach przegrywał 1:2. Biało-Czerwoni byli w jeszcze gorszej sytuacji po pierwszym pojedynku dnia następnego. Bowiem Magdalena Fręch (104. miejsce w rankingu WTA) nie sprostała zdecydowanie wyżej sklasyfikowanej (na 48. lokacie) rywalce. Były jednak momenty, że grała bardzo dobrze. Ale to Tereza Martincova „wzięła” pierwszego seta (6:4), choć przegrywała w nim już 0:3. W drugiej partii znów początek należał do Polki, która prowadziła 3:1. Później jednak nie dała się doścignąć rywalce, ponownie przełamała jej serwis i ostatecznie triumfowała 6:2. W super tie-breaku reprezentantka Polski też długo przeważała, trzykrotnie prowadziła różnicą dwóch punktów. Ostatni raz 8:6. Kolejne punkty zdobywała już jednak tylko Czeszka, wygrała 10:8.

- Wiedziałam, czego mogę od siebie oczekiwać. Wiadomo, były emocje, ale nie takie, jak w meczach o stawkę. Starałyśmy się z Terezą zapewnić niezłą dawkę emocji. Mecz był zacięty, ale przecież dramaturgia to jest to, co kibice lubią najbardziej – mówiła Magdalena Fręch. - W super tie-breaku za dużo zależy od dwóch-trzech piłek, czasem od jednej, więc jest sporo loterii. Jest to jednak forma skrócenia meczu i atrakcja dla kibiców. Nie można pozwolić sobie na odpuszczenie żadnej piłki. W Zielonej Górze „przetarłam się” po bardzo ciężkich tygodniach przygotowań. Wiadomo, że nie jest to jeszcze to, czego od siebie oczekuję, ale był to fajny przerywnik, a mam nadzieję, że poziom mojej formy niebawem będzie dużo większy.

Przy stanie 3:1 dla Czech na kort wyszli Jerzy Janowicz i Jiri Lehecka. Dla Polaka był to powrót do gry o punkty po długiej przerwie związanej z kontuzjami. Półfinalista Wimbledonu w 2013 roku i niegdyś 14 tenisista na liście ATP, nie grał około półtora roku. - To będzie świetne przetarcie przed właściwym powrotem i długo oczekiwana okazja do występu przed polską widownią – mówił Jerzy Janowicz przed meczem. W pierwszym secie gra długo była wyrównana, ale w końcówce przewagę osiągnął czeski tenisista, wygrał 6:3. Jerzy Janowicz grał dużo lepiej od początku drugiej odsłony, przełamał serwis rywala w czwartym gemie i prowadził 3:1. – Ładuj, Jurek! – krzyknął jeden z kibiców. – Ładuję! – odpowiedział reprezentant Polski i szybko zdobył kolejny punkt. Później już kontrolował grę. W super tie-breaku dwukrotnie osiągnął trzypunktową przewagę (7:4 i 9:6), ale Czech nie dawał za wygraną. Obronił m.in. dwie piłki meczowe, ale ostatecznie nie udało mu się dogonić reprezentanta Polski.

- Nie mogłem na nic narzekać, bo nie mogę jeszcze wymagać od siebie nie wiadomo, jak wysokiej formy po tak długiej przerwie – mówił Jerzy Janowicz. - Brakuje mi jeszcze grania, bo wiadomo, że mogę sobie trenować, mogę się przygotowywać, ale potrzebuję typowo ogrania meczowego, a mogę je zdobyć, jak samo określenie na to wskazuje, podczas meczów. Jestem więc zadowolony z tego, co mogłem z siebie dać w tym spotkaniu. Przed meczem był lekki stres, ale to nie był stres na zasadzie jakiegoś paraliżowania mojego organizmu. Związany był z adrenaliną, z emocjami meczowymi, z rywalizacją, testowaniem organizmu. Bo zawsze jest jakiś znak zapytania, czy organizm nagle nie powie, że meczu nie zagram. Jeszcze przyjemniej było po zakończeniu meczu. Nawet jeśli bym przegrał, to i tak byłbym z siebie zadowolony. W pierwszym secie czułem, że nie mam ogrania. W drugim czułem się pewniejszy, wiedziałem, co mam grać, było mniej chaosu, gra była bardziej uporządkowana. Spodziewałem się, że mój rywal zagra inaczej. Grał dobrze, ale nie miałem odczucia, że dominuje nade mną. Miałem wrażenie, że wynik będzie zależał od tego, co ja będę robił na korcie. To ciekawy zawodnik i na pewno ma przed sobą świetlaną przyszłość.

- Wszyscy czekaliśmy na Jurka, życzyłbym każdemu takiego powrotu na kort po półtora roku bez gry na punkty – dodał Mariusz Fyrstenberg, trener męskiej reprezentacji Polski. – Jurek zagrał bardzo dobrze, niesamowicie się ruszał, jestem bardzo mile zaskoczony. Wyszło naprawdę genialnie, myślę, że za dwa-trzy miesiące będzie jeszcze lepiej.

Po zwycięstwie Jerzego Janowicza, wynik meczu 2:3 pozostawiał ciągle nadzieję na to, że Polska może jeszcze pokonać rywala. Były jednak do spełnienia dwa warunki – należało wygrać rywalizację deblistek, a później triumfować w decydującej, podwójnej grze mieszanej. Nic z tego. Katarzyna Kawa i Alicja Rosolska nie sprostały faworyzowanym rywalkom. Rakieta numer jeden w światowym rankingu deblistek - Katerina Siniakova – oraz Tereza Martincova pozwoliły Polkom na wygranie tylko trzech gemów, zwyciężyły gładko 6:1, 6:2. W tej sytuacji rozegranie miksta okazało się zbyteczne.

Polska – Czechy 2:4

• 10 grudnia - 1. mecz: Kamil Majchrzak - Jiri Vesely 1:2 (3:6, 6:4, 5:10), 2. mecz: Katarzyna Kawa – Katerina Siniakova 0:2 (4:6, 4:6), 3. mecz: Szymon Walków, Jan Zieliński – Jiri Vesely, Jiri Lehecka 2:1 (6:7, 7:6, 12:10).
• 11 grudnia - 1. mecz: Magdalena Fręch – Tereza Martincova 1:2 (4:6, 6:2, 8:10), 2. mecz: Jerzy Janowicz – Jiri Lehecka 2:1 (3:6, 6:3, 10:8), 3. mecz: Katarzyna Kawa, Alicja Rosolska – Katerina Siniakova, Tereza Martincova 0:2 (1:6, 2:6).