Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Już 31 lat bez Edwarda Jancarza. Pozostały po nim pełne wzruszeń fotografie z jego rodzinnego albumu

Red.
Zdęcia pochodzą z udostępnionego na Facebooku zbioru Jerzego Michalaka, przyjaciela rodziny Stali Gorzów i Edwarda Jancarza
Zdęcia pochodzą z udostępnionego na Facebooku zbioru Jerzego Michalaka, przyjaciela rodziny Stali Gorzów i Edwarda Jancarza Archiwum prywatne
11 stycznia 1992 roku tuż przed północą przestało bić serce Edwarda Jancarza, żużlowej legendy gorzowskiej Stali i jednego z najwybitniejszych polskich sportowców. Właśnie mija 31. rocznica jego tragicznej śmierci. Gdyby żył, miałby prawie 67 lat.

Wszystkie tu prezentowane foty są z albumu prywatnego Edwarda Jancarza. Dziękuję za udostępnienie - napisał na Facebooku Jerzy Michalak, przyjaciel rodziny Stali Gorzów i Edwarda Jancarza.

Speedway ma jasne i ciemne strony. Są sukcesy, ale i dramaty. Tragiczny finał ma historia Edwarda Jancarza, legendarnego zawodnika Stali Gorzów. Ale kibice, nie tylko "żółto-niebieskich", wolą wspominać głównie wyczyny "Eddy'ego" na torze. I słusznie, bo takich mistrzów jak gorzowianin jest coraz mniej. Poniżej przeczytacie archiwalny tekst Pawła Tracza, byłego dziennikarza "Gazety Llubuskiej".

Edward Jancarz od dziecka był kibicem Stali Gorzów

Urodził się 20 sierpnia 1946 roku. Pochodził z niezamożnej, robotniczej rodziny. W Gorzowie dyscypliną, która scaliła mieszkańców po wojnie, był żużel. Kibicem "szlaki" był także jego ojciec, który na stadion zabrał syna po raz pierwszy, gdy ten miał sześć lat. Edek był zatem skazany na czarny sport.

Malec szybko stał się wiernym fanem Stali. Na podwórku organizował "żużlowe zawody" na rowerach, a kilka lat później ujeżdżał nadwarciańskie łąki na WFM-ce. Jednak marzeniami ciągle był na stadionie przy ul. Śląskiej. Ukończył szkołę zawodową i zgłosił się do klubu. Zanim jednak pojawił się w klubie, pracował jako ślusarz w fabryce ciągników.

Kwestią czasu było więc, kiedy Jancarz trafi do szkółki żużlowej. I choć zrobił to dopiero w wieku 19 lat, już na pierwszych zajęciach trener Kazimierz Wiśniewski wiedział, że ma do czynienia z talentem czystej wody. Szybko uzyskana licencja i udany debiut ligowy już tydzień po jej zdobyciu (wywalczył punkt w wyjazdowym meczu z Wybrzeżem Gdańsk) tylko potwierdziły te przypuszczenia. Na początku ustępował jednak bardziej doświadczonym kolegom z zespołu.

Pierwsze sukcesy "Eddiego"

Dwa lata później "Eddy" (przydomek, który nadali mu angielscy kibice podczas jego startów na Wyspach w latach 70.) został wytypowany do rozgrywek o Srebrny Kask. Zdobywając cenne trofeum zwrócił na siebie uwagę centrali. Dosłownie za pięć dwunasta, w miejsce słabiej dysponowanego gdańszczanina Zbigniewa Podleckiego, uzupełnił skład narodowej kadry. Wybór okazał się niezwykle trafny, bo w 1968 r. w Goeteborgu gorzowianin osiągnął swój największy sukces indywidualny.

Choć starty z orłem na plastronie miały być dla niego jedynie nauką, 22-latek jak burza przeszedł wszystkie szczeble eliminacji i awansował do finału indywidualnych mistrzostw świata. Tam stanął na najniższym stopniu podium, obok utytułowanych Nowozelandczyków Ivana Maugera i Barry'ego Briggsa. Nagłówki gazet krzyczały: "Polska sensacja na Ullevi!", "Talent, jakiego dawno nie było". Dwa tygodnie po finale w Szwecji Jancarz - wspólnie z Migosiem, Andrzejem Wyglendą, Henrykiem Gluecklichem i Pawłem Waloszkiem - zdobył brąz drużynowych mistrzostw świata na słynnym angielskim stadionie Wembley w Londynie. Te sukcesy były początkiem światowej kariery zawodnika z Gorzowa.

Zdęcia pochodzą z udostępnionego na Facebooku zbioru Jerzego Michalaka, przyjaciela rodziny Stali Gorzów i Edwarda Jancarza

Już 31 lat bez Edwarda Jancarza. Pozostały po nim pełne wzru...

Edward Jancarz liderem Stali Gorzów

Rok później był już jednym z filarów Stali i ku uciesze tysięcy gorzowskich fanów zdobył z nią drużynowe mistrzostwo Polski. Pierwsze i nie ostatnie, bo Jancarz jest jedynym zawodnikiem gorzowskiego klubu, który celebrował wszystkie siedem triumfów w lidze. W pamiętnym 1969 r. do dorobku dorzucił też złoto DMŚ z Rybnika, będąc najskuteczniejszym zawodnikiem finału. Z woli czytelników "Przeglądu Sportowego", plasując się na dziewiątej pozycji, został laureatem najpopularniejszego plebiscytu sportowego w kraju.

Powoli stawał się idolem i ulubieńcem kibiców na całym świecie. Do tego wzorem do naśladowania dla pragnącej iść w jego ślady młodzieży. Niestety, nie opuszczał go też pech. Wiele razy kontuzje przeszkodziły mu w osiągnięciu jeszcze większych sukcesów. Choćby dlatego dopiero w 1975 r. został indywidualnym mistrzem Polski. Wyczyn powtórzył osiem lat później. Od 1977 r. przez sześć sezonów reprezentował też angielski Wimbledon Londyn, czym przetarł szlaki wielu innym polskim jeźdźcom. Wygrał wiele prestiżowych turniejów, w tym mocno obsadzone "Embassy Internationale" i memoriał swego tragicznie zmarłego przyjaciela Tommy Janssona. Szweda poznał podczas wojaży na antypodach, gdzie kilka razy w zimie gościł na zaproszenie Maugera.

Przełom w karierze "Eddiego"

Przełomowym rokiem był 1984. Jancarz, mimo prawie czterdziestki na karku, wciąż liderował gorzowskiej drużynie. Jego Stal pewnie zmierzała w lidze po kolejne złoto, a on szykował się do występów w już 12. finale IMŚ w Goeteborgu i 10. DMŚ w Lesznie. Wielu kibiców do dziś zadaje sobie pytanie, co byłoby, gdyby podczas test-meczu z Włochami nie doszło do makabrycznego karambolu "Eddy'ego" z młodziutkim Valentino Furnaletto na macierzystym torze w Gorzowie...

Mimo groźnej kontuzji, nie poddał się i po wielomiesięcznym leczeniu i rehabilitacji wrócił do ścigania. Jej skutki dały się jednak we znaki, bo to nie był już ten sam zawodnik, co przed wypadkiem. Coraz częściej pojawiały się myśli o zakończeniu kariery. Ten dzień nadszedł 13 lipca 1986 r. W obecności tysięcy fanów, rodziny, przyjaciół, rywali i kolegów z toru, Jancarz po raz ostatni wyjechał na tor w rodzinnym mieście. Po zwycięskim biegu przekazał plastron Piotrowi Świstowi, późniejszemu wieloletniemu liderowi żółto-niebieskich, którego namaścił na swojego następcę. Nie zerwał jednak definitywnie z żużlem i w kolejnych latach był trenerem Stali i KKŻ-etu Krosno. Pracował także jako szkoleniowiec młodzieżowej kadry Polski.

Ostatnie pożegnanie Edwarda Jancarza

Niestety, ciągłe wyjazdy, podróże nie sprzyjały życiu rodzinnemu. W 1988 r. Jancarz definitywnie odszedł z żużla, w tym czasie rozpada się jego pierwsze małżeństwo z żoną Haliną. W życie mistrza wkracza inna kobieta - znacznie młodsza, o powikłanej przeszłości. W kwietniu 1991 r. bierze z nią ślub. O udanym życiu rodzinnym nie ma jednak mowy, awantura goni awanturę. Jedna z kłótni kończy się tragicznie. 11 stycznia 1992 r. "ambasador Gorzowa" ginie we własnym domu od ciosów nożem zadanych przez drugą małżonkę Katarzynę. Na pogrzebie były tysiące fanów, przyjaciele i zawodnicy z całego świata. Kilka miesięcy później odbył się pierwszy memoriał jego imienia.

Jancarz był zawodnikiem, który przysporzył kibicom wielu chwil radości, dał powód do wzruszeń. Sport traktował profesjonalnie, często sam dbał o swój sprzęt. W tamtych czasach było to rzadko spotykanym zjawiskiem. Jeździł znakomicie technicznie, uznawany był za mistrza fair play. Z jego nazwiskiem związane są największe sukcesy Stali.

Historia derbowych pojedynków żużlowców Stali Gorzów i Falubazu Zielona Góra sięga przeszło 60 lat. Przy okazji każdego starcia nie brakuje wielkich emocji. Kibice chłoną je nie tylko z tego, co dzieje się na torze, ale również z trybun. Bo fani lubuskich drużyn do każdych derbów przygotowują się bardzo starannie. W historii derbowych pojedynków Stali i Falubazu powstało wiele ciekawych opraw na obu stadionach.Obejrzyjcie w GALERII ZDJĘĆ najlepsze naszym zdaniem, przygotowane przez kibiców derbowe oprawy >>>>ARCHIWALNE ZDJĘCIA Z DERBÓW: Tak kiedyś wyglądały mecze żużlowców Stali i FalubazuPOLECAMY:  Nad stadionem przeszła ulewa. Pamiętacie derby z sezonu 2006?ZOBACZ TEŻ: Niezapomniane lubuskie derby. „Tylko Falubaz”, „Mamy ich!" Pamiętacie?WIDEO: Sektorówka „Tylko Falubaz” na trybunach stadionu w Gorzowie podczas derbów lubuskich w sezonie 2009

Derby lubuskie. Pamiętacie te świetne oprawy kibiców Falubazu i Stali?

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Powrót reprezentacji z Walii. Okęcie i kibice

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na gazetalubuska.pl Gazeta Lubuska