Jak głoszą legendy - niegdyś na wyspie Cite znaleźć można było pogańskie świątynie. Zostały one jednak przemianowane na kościoły chrześcijańskie po przyjęciu chrztu przez władcę Franków - Chlodwiga. Jak informuje Grzegorz z Tours w dziele "O chwale wyznawców", paryska katedra, o której budowie zdecydował Childebert, stała na grobie jakiejś zapomnianej świętej. Obiekt jednak został spalony przez wikingów w 857 roku, lecz szybko wzniesiono nowy. Biskup Maurice de Sully stwierdził jednak w XII w., że to za mało i w tym miejscu powinna powstać katedra godna królów.

Historia związana z budową świątyni Notre Dame sięga XII wieku, a dokładnie 1163 roku. Był to proces niezwykle długi - budowa trwało niemalże 200 lat. Jeszcze przed jej ukończeniem katedra stała się centrum najważniejszych wydarzeń w historii Francji. Notre Dame zlokalizowana jest na wyspie Cite, która z resztą Paryża połączona jest ośmioma mostami.

Katedra Notre Dame w czasie Rewolucji Francuskiej straciła zadaszenia wież. Wiele wskazywało na to, że zostanie zburzona. Tak się jednak nie stało, gdyż jej ewentualne wyburzenie zagrażało sąsiednim budynkom. Katedra Notre Dame w czasach Rewolucji zwana była "Świątynią rozumu". Kult Rozumu był ateistycznym ruchem praktykowanym przez rewolucjonistów. Zastąpiono go deistycznym kultem Istoty Najwyższej, wprowadzonym przez Robespierre'a.