Kiedy w ratuszu w Międzyrzeczu siedzieli zbójcy, a pręgierz spływał krwią (zdjęcia)

Dawniej w międzyrzeckim ratuszu znakomicie prosperowała apteka, w której można było nabyć m.in. lecznicze nalewki na bóle głowy i żołądka wywołane kilkudniowymi biesiadami. W jego wieży znajdowały się trzy cele - Piekło, Praca i Słowik, w których przetrzymywano rzezimieszków. Na pobliskim placu stał pręgierz, przy którym wykonywane były wyroki chłosty. Egzekucje przyciągały tłumy mieszkańców, którzy przychodzili tutaj całym rodzinami, by oglądać smaganych biczami nieszczęśników. Obecnie sesje rady miejskiej nie budzą już takiego zainteresowania, choć niekiedy radnym i urzędnikom ciśnienie niebezpiecznie skacze do góry. Siedzibę władz miejskich wybudowano w 1581 r. na mocy przywileju Stefana Batorego. Spłonęła w 1666 r., potem została wprawdzie odbudowana, ale w 1731 r. ponownie zgorzała podczas wielkiego pożaru miasta. Z inicjatywy burmistrza Jacoba Kinzla mieszkańcy wybudowali nowy ratusz, prace zakończyły się dopiero w 1752 r. Podczas kolejnego pożaru Międzyrzecza w 1827 r. budynek uległ zniszczeniu. Mieszczanie odbudowali go w następnym roku za niebagatelną na tamte czasy kwotę 6.506 talarów. Na archiwalnych pocztówkach możemy zobaczyć, jak wyglądał ratusz i kamienice wokół rynku w pierwszej połowie XX w.