Kolejne lubuskie specjały: Kiełbasa wiejska oraz chleb ze starego pieca

Pod koniec stycznia br. na listę produktów tradycyjnych utworzoną przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi wpisany został ziołomiód pokrzywowy. A teraz dołączyły do niego dwa kolejne specjały. Tym samym mamy już 37 lubuskich produktów tradycyjnych!

Pierwszy z nich to chleb ze starego pieca:
Obrzęd pieczenia chleba obecny na Wołyniu do II wojny światowej został przeniesiony na Ziemie Zachodnie również po jej zakończeniu. Sprzyjającymi warunkami do jego kontynuowania były zachowane w dobrym stanie piece chlebowe znajdujące się w poniemieckich domach oraz unikalna receptura pochodząca z tych terenów. Mieszkańcy Drzecina kontynuując wyrób chleba w jego oryginalnym kształcie oraz wykorzystując sprzęty gospodarskie takie jak dzieża, łopata do chleba, koszyki ze słomy stworzyli podwaliny przekazywanej z pokolenia na pokolenie receptury wypieku.
Pochodzenie mieszkańców miejscowości warunkowało różnorodne wykonanie zawierające w sobie odmienne dodatki w postaci gotowanych ziemniaków, dyni lub różnego rodzaju przypraw.

Kiełbasa wiejska to już czwarty produkt, jaki zgłosił Zbigniew Motyka. Na liście jest również m.in.kiełbasa żarska oraz salceson wiejski.

Wrzesiny to wieś w południowej części województwa lubuskiego w powiecie żagańskim, zasiedlona w okresie powojennym przez ludność przesiedleńczą, głównie przybyłą z kresów wschodnich - głównie z przedwojennego województwa lwowskiego. Ludność ta zajmowała się przede wszystkim rolnictwem, tworząc małe gospodarstwa rolne. Większą część żywności rolnicy wytwarzali we własnym zakresie. W gospodarstwach tych dwa, trzy razy w roku robiono świniobicia, w trakcie których wytwarzano wędliny, charakteryzujące się bardzo dużą trwałością oraz charakterystycznym, aromatycznym smakiem Kiełbasę wiejską także robiono podczas każdego świniobicia. Podstawowe przyprawy jakie dodawano do kiełbasy wiejskiej to sól, pieprz, czosnek. Mięso na Kiełbasę wiejską było starannie klasyfikowane a następnie peklowane. Kiełbasę produkowano dopiero na drugi - trzeci dzień od zapeklowania surowca. Bardzo ważnym etapem produkcji Kiełbasy wiejskiej jest wędzenie, istotne tu jest jaki rodzaj drewna jest stosowany do wędzenia oraz w jakiej temperaturze proces ten przebiegał. Mieszanka drewna dębowego, olchy oraz owocowego nadawała kiełbasie niepowtarzalny smak, aromat i barwę. Kiełbasę wiejską można spożywać zarówno na zimno jak i na ciepło.