Koza, która stoi bez kopytek i miłość córki do matki. Komentarz red. Ilony Burkowskiej

14 marca 2018, 5:50

Ola bardzo nie lubi hałasu. Już od urodzenia bała się suszarki, odkurzacza i miksera tak bardzo, że gdy coś robiliśmy, zamykaliśmy ją w pokoju i włączaliśmy radio, które zagłuszało nieprzyjemne dźwięki.

- Sprzątać! – zarządziłam w sobotę, gdy dziecięcym już przejść się nie dało.

Ola, prócz strachu przed maszynami, ma też coś innego: jest twórcza. Wycina, skleja, składa, kombinuje. Ale nie sprząta. Nic. Zero. I jak zostawia, tak leży wszystko – karteczki, papiereczki, patyczki...

- Dobra, będę odkurzać. Tylko poczekaj… - postanowiła. A później podeszła do komody, wyciągnęła z niej czapki i zaczęła nakładać. Jedną, drugą, trzecią, czwartą…

- No, co tak patrzysz? To moja ochrona, żeby dźwięk odkurzacza mnie nie denerwował…

Marysia z kolei uderzyła w rzewne nuty. - A gdzie ta koza, co jej odcięli kopytka? – zapytała przejęta. - Koza? Jaka koza?! Co ona oglądała? – przebiegło mi przez myśl. - Jakie kopytka? – zapytałam jednak ze stoickim spokojem. - No te kluskowe, co dzisiaj były na obiad. One są od jakiejś kozy i jej je odcięli? I ta koza teraz bez kopytek stoi? – przejęło się dziewczę bardzo.

Odetchnęłam, że obyło się bez drastycznych scen i pośpieszyłam wyjaśniać trzylatce zawiłości języka polskiego. Wydaje mi się, że zrozumiała. Czy tak jest – pewnie czas pokaże.

Wczoraj rano, gdy szykowałam się do pracy, podsłuchałam rozmowę dziewczynek.

- Marysia, zobacz, to wszystko kiedyś będzie twoje – wskazała ręką Ola niczym pani na włościach. - Dlaczego? – żywo zdziwiła się mała.

- Bo ja już nie będę się tym bawić. Rodzice kupią mi zabawki dla starszych dziewczyn, a ty to wszystko odziedziczysz. Fajnie, nie? – Ola była dumna z siebie jak nigdy.

Zapomniałam dodać, że dziewczynki są chore i nie chodzą do przedszkola. Trochę więc marudzą, trochę gorączkują i tęsknią za rodzicami. - Mamo, przytul – Ola męczy mnie przed wyjściem przez 10 minut.

A Marysia siedzi… - Mała, Ciebie też przytulić? – zapytałam więc sama, by sprawić radość dziewczęciu.
- Nie, nie trzeba…

POLECAMY RÓWNIEŻ

Polub nas na Facebooku!

KONTAKT

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Dzieje się w Polsce i na świecie – czytaj na i.pl

Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych”i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.