"Król" zielonogórskich drzew choruje. Kilkusetletni dąb został zaatakowany przez szkodnika. Na korze widać trociny

Jedna z gałęzi dębu, przy której jest wypróchnienie, jakiś czas temu została w dwóch miejscach zabezpieczona elastycznym wiązaniem Cobra. Chroni ono drzewo przed rozłamaniem, a spacerowiczów przed uderzeniem przez spadający konar. Widoczne na korze ślady trocin to wtórny efekt żerowania szkodnika. Drzewo ze względów bezpieczeństwa i usytuowania było przycinane. Cięcia techniczne wiążą się z powstawaniem ran, a to z kolei może prowadzić do infekcji tkanek drzewa. W tym przypadku, mamy jednak do czynienia ze szkodnikiem nieinwazyjnym, który żeruje na martwej tkance pnia. W przyrodzie to naturalna rzecz, niewymagająca interwencji człowieka. Poza tym szkodnik, w chwili obecnej, jest w stadium poczwarki. Chcąc go zidentyfikować, trzeba by zranić drzewo. Odłowienie owada żerującego na dębie będzie możliwe po przepoczwarzeniu się i opuszczeniu pnia, czyli na przełomie maja i czerwca.
- Odłowimy owada i przekażemy do oznaczenia entomologowi. Wtedy będziemy mieli mogli stwierdzić, czy jest on zagrożeniem dla drzewa – zapewnia Agnieszka Kochańska, miejski architekt zieleni.

Na gałęziach i konarach nie widać śladów żerowania. Dębowi, póki co nie grozi posusz, bo liście nie zamierają. Gdyby populacja żerującego szkodnika była duża wpłynęłaby na kondycję życiową drzewa.
- Dąb węgierski przy Placu Bohaterów ogólnie jest w dobrym stanie. Szkodnik żeruje na martwej tkance drzewa - mówi Agnieszka Kochańska.

Prawdziwy "król" zielonogórskich drzew jest umiejscowiony w bardzo reprezentatywnym miejscu, gdzie często odbywają się różnego rodzaju uroczystości, w tym państwowe. Nazwa "Dąb Lubuszan" wzięła się od Klubu Turystyki Kolarskiej Lubuszanie 73, który tradycyjnie rozpoczyna każdą swoją wycieczkę właśnie spod tego dębu.

- Ustalenie wieku dębu węgierskiego jest dość problematyczne. Niektórzy regionaliści uważają, że jest przeszacowany, bowiem drzewo nie widnieje na starych, rysowanych widokówkach z Zielonej Góry. Obwód pnia dębu wskazuje jednak na jego wiekowość - stanowczo stwierdza dr Sebastian Pilichowski z Ogrodu Botanicznego w Zielonej Górze.
Obwód pomnika przyrody z Placu Bohaterów jest rzeczywiście imponujący i wynosi 513 cm. Takiego rozmiaru dęby nie są w stanie osiągnąć w ciągu stu lat. Dendrolodzy szacują, że potrzeba na to ok. 200 - 250 lat.
- Gdyby tak potężne dęby rosły w sto lat, mielibyśmy plantację dębów - kwituje sporną kwestię dr Pilichowski.

Dąb Lubuszan z pewnością wyróżnia się w regionie i prawdopodobnie jest jednym z większych drzew tego gatunku w skali kraju. Na terenie Zielonej Góry rosną tylko dwa dęby węgierskie. Drugi, niebędący pomnikiem przyrody, znajdziemy przy ul. Dąbrowskiego. Ten z Placu Bohaterów nie tylko dorównuje wielkością rodzimym dębom szypułkowym, ma też ciekawe pochodzenie. Naturalnie występuje w środkowej i południowej części Włoch, na Bałkanach, po Rumunię i Węgry oraz w Azji Mniejszej.
Dąb Węgierski w Zielonej Górze został prawdopodobnie posadzony w czasach pruskich na dawnym Kaiser Wilhelm Platz. Ponieważ rośnie jako soliter, nie konkuruje o miejsce i światło. Jego korona jest piękna i kopulasta, mimo cięć technicznych, wykonywanych na przestrzeni lat.
Dr Sebastian Pilichowski zwraca uwagę na fakt, że obie nazwy dębu- gatunkowa (Dąb Węgierski) i zwyczajowa (Dąb Lubuszan) nie pasują do siebie. Wszak ten gatunek nie pochodzi z naszego kraju. Wyraża też żal, że miasto nie rozmnaża gatunku i nie mamy potomków zielonogórskiego “króla “.

ZOBACZ WIDEO: Lubuskie. Rzepin. Zamierające drzewa w Puszczy Rzepińskiej.