Kto może zamieszkać w domu pomocy społecznej

Dom pomocy społecznej (zwany w skrócie DPS) to instytucja, której zadaniem jest między innymi zapewnienie osobom tego wymagającym całodobowej opieki, zamieszkania, wyżywienia i pomocy w podstawowych, najważniejszych czynnościach życiowych. Chodzi o osoby, które ze względu na swój wiek, chorobę lub niepełnosprawność nie są w stanie samodzielnie żyć. Ale to nie wszystko. DPS umożliwia swoim podopiecznym również udział w terapii zajęciowej podnoszącej sprawność oraz w zajęciach rehabilitacyjnych i edukacyjnych. Taka pomoc jest zagwarantowana ustawą o pomocy społecznej. Domy pomocy społecznej są prowadzone najczęściej przez gminę lub organizację pozarządową.

DLA KOGO

Co do zasady, domy pomocy przeznaczone są dla osób wymagających całodobowej opieki z powodu:

* wieku;

* choroby;

* niepełnosprawności;

* niemożności samodzielnego funkcjonowania w codziennym życiu;

* braku możliwości zapewnienia niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.

RODZAJE DOMÓW

W zależności od tego, dla kogo są przeznaczone domy pomocy społecznej dzielą się na te dla:

* osób w podeszłym wieku;

* osób przewlekle somatycznie chorych;

* osób przewlekle psychicznie chorych;

* dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;

* dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie;

* niepełnosprawnych fizycznie.

KTO MA NAJWIĘKSZE SZANSE

Aby zamieszkać w domu pomocy, trzeba spełniać przede wszystkim kryteria zdrowotne. Największe szanse na przyjęcie mają osoby samotne, potrzebujące opieki i pomocy w codziennym życiu przez cały czas.

JAK SIĘ STARAĆ O PRZYJĘCIE

1. Osoba zainteresowana skierowaniem do domu pomocy społecznej powinna złożyć wniosek o przydzielenie miejsca w domu pomocy do właściwego ośrodka pomocy społecznej ze względu na miejsce pobytu (z zamiarem pobytu stałego) lub zameldowania na terenie Polski.

2. Następnym krokiem jest spotkanie z pracownikiem socjalnym, który przeprowadzi wywiad środowiskowy i sprawdzi sytuację zdrowotną, materialną i życiową danej osoby. Pracownik pomoże jej też skompletować wymagane dokumenty do placówki (o tym poniżej). Na ich podstawie stwierdzi, czy powinna trafić do DPS oraz czy nie ma możliwości świadczenia usług opiekuńczych w domu - przez rodzinę lub gminę.

3. Na podstawie skompletowanej dokumentacji właściwy ośrodek pomocy społecznej wyda decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej (do właściwego typu domu z uwagi na stan zdrowia) lub odmówi wydania takiego skierowania.

DO JAKIEJ PLACÓWKI

Jeśli wiemy, że w naszej okolicy działa dom pomocy, podczas składania wniosku możemy poprosić o umieszczenie w tej konkretnej placówce, ale niekoniecznie do niej właśnie musimy trafić. Bo skierowanie otrzymuje się do ośrodka oferującego opiekę osobom z konkretnymi schorzeniami.

POTRZEBNE DOKUMENTY

By móc starać się o miejsce w domu pomocy, do wniosku należy dołączyć:

* zaświadczenie od lekarza rodzinnego lub prowadzącego o stanie zdrowia i potrzebie sprawowania całodobowej opieki;

* zaświadczenie od lekarza psychiatry - w przypadku osób chorych psychicznie;

* zaświadczenie od psychologa - w przypadku upośledzonych umysłowo;

* zaświadczenie o dochodach albo decyzję ZUS o przyznaniu renty lub emerytury;

* oświadczenie woli o umieszczeniu w DPS;

* oświadczenie rodziny, że nie ma ona możliwości opieki nad daną osobą.

ZASADY PRZYJĘCIA

1. Ośrodek pomocy społecznej ma 30 dni na rozpatrzenie wniosku. Ale w skomplikowanych i wyjątkowych przypadkach procedura może potrwać dwa miesiące.

2. Jeśli ośrodek wyda pozytywną opinię i postanowi umieścić daną osobę w domu pomocy, przesyła całą jej dokumentację do właściwego powiatowego centrum pomocy rodzinie z prośbą o umieszczenie w danej placówce.

3. Zainteresowany przyjęciem zostaje zawiadomiony, że jest na liście czekających na miejsce w konkretnym domu.

4. W zależności od rodzaju domu i jego lokalizacji w całej Polsce czas oczekiwania na przyjęcie jest bardzo różny. Gdy otrzymujemy przybliżoną datę przyjęcia, nie możemy jej traktować jako ostatecznej. Może się zdarzyć tak, że termin ulegnie zmianie, bo ktoś zrezygnuje z miejsca, ktoś inny poprosi o zmianę daty przyjęcia itp.

5. Czasami bywa też tak, że pomimo skierowania do konkretnej placówki nie zostajemy przyjęcie z powodu braku miejsc. W takiej sytuacji dana osoba trafia na listę oczekujących na przyjęcie bądź skierowanie do innego ośrodka.

5. Uwaga! W trakcie oczekiwania na przyjęcie osobom samotnym wymagającym pomocy przysługuje usługa opiekuńcza z ośrodka pomocy społecznej. Obejmuje wsparcie w zakresie podstawowych potrzeb życiowych. Zakres takiej usługi ustala miejscowy ośrodek pomocy społecznej.

7. Zdarzają się przypadki, kiedy osoba skierowana do domu pomocy nie może czekać i musi być jak najszybciej umieszczona w placówce opiekuńczej. Wtedy wysyła się ją do innego domu niż wybrany, gdy tam akurat jest wolne miejsce.

JAK SIĘ ODWOŁAĆ

Gdy centrum pomocy rodzinie pisemnie poinformuje nas o negatywnej decyzji dotyczącej umieszczenia w DPS, można się odwołać do samorządowego kolegium odwoławczego. Mamy na to 14 dni.

JAKIE KOSZTY

1. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny.

2. Koszt pobytu w placówce wynosi od 2,3 tys. zł do 3,5 tys. zł - w zależności od rodzaju placówki, jej standardu, miejscowości.

3. W pierwszej kolejności do płacenia za pobyt zobowiązani są:

* mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich - przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka;

* małżonek, zstępni (dzieci, wnuki) - przed wstępnymi (rodzicami, dziadkami);

* gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej;

3. Mieszkaniec domu płaci nie więcej niż 70 procent swojego dochodu.

4. Małżonek, zstępni i wstępni płacą według innych reguł.

* Gdy są osobami samotnie gospodarującej, a ich dochód jest wyższy niż 300 procent kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej (542 zł), to kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300 procent kryterium dochodowego (1.626 zł).

* Gdy są członkami rodziny, a ich posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 300 procent kryterium dochodowego na osobę w rodzinie (456 zł), to kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300 procent kryterium dochodowego na osobę w rodzinie (1.368 zł).

5. Gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej dopłaca do utrzymania mieszkańca DPS w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez mieszkańca lub jego rodzinę.

6. Jeśli mieszkaniec DPS nie posiada własnego dochodu, nie ponosi żadnych kosztów swojego pobytu w placówce. W całości płaci za niego gmina.

Konsultacja merytoryczna: Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Zielonej Górze

Nieruchomości z Twojego regionu