Kunice Żarskie są teraz dzielnicą Żar, ale nie zawsze tak było. Zobaczcie jak miejscowość wyglądała przed wojną, a jak teraz

Krótko o historii
Kunice to tak zwana okolnica, w której zagrody są ustawione w krąg wokół środkowego placu -majdanu. Pierwsza wzmianka dotycząca Kunic pochodzi z 1346 roku i jest w niej mowa o kościele parafialnym. W tym czasie Kunice były wsią parafialną, podległą żarskiemu duchownemu Mikołajowi Stewitz. Prawdopodobnie około 1463 roku Kunice stały się własnością klasztoru augustianów z pobliskiego Żagania. Żagańscy bracia od świętego Augustyna włodarzami Kunic byli aż do 1810 roku.

Niemiecka nazwa miejscowości został po 2.wojnie spolszczona i tak Kunzendorf zamienił się w Kunice Żarskie. Miejscowość okres wojen światowych przetrwała bez większych zniszczeń. W 1958 Kunice zyskały status osiedla, w 1969 uzyskały prawa miejskie, niestety tylko na 4 lata, bo już 1 stycznia1973 roku zostały włączone w obręb administracyjny miasta Żary i stały się jego dzielnicą.

Rozwój przemysłu
Rozwój Kunic na przestrzeni dziejów wyglądał różnie. Były w historii miejscowości wzloty i upadki, ale największy rozwój przypada oczywiście na czas uprzemysłowienia. To wtedy w okolicy powstały zakłady, które przetrwały do dzisiaj. Największe z nich to oczywiście huty szkła i kopalnie węgla brunatnego. W przedwojennych Kunicach i bezpośredniej okolicy funkcjonowało ich aż 9: Augustus, Eichberg, Glückstern, Marie, Martin, Rudolph, Olga, Quos i Wienand.
Obecnie pokłady węgla brunatnego i iłów ceramicznych nie są eksploatowane.

Coś dla ducha i ciała
Wraz z dynamicznym rozwojem przemysłu w Kunicach rozwijała się infrastruktura rozrywkowo-sportowa. Wybudowano kąpielisko i stadion sportowy oraz zajazdy i gospody, w których mieszkańcy mogli po ciężkiej pracy w kopalni i hucie odpowiednio się zrelaksować. Kunice miały także własny browar i kręgielnię.

Tak teraz wygląda kąpielisko w Kunicach

Poczta i przejście podziemne
Wraz z rozbudową miejscowości centrum wsi powoli przesuwało się w stronę dworca kolejowego i poczty, która funkcjonowała w Kunicach ponad 120 lat. Dzisiaj niestety budynek poczty stoi pusty. Żeby mieszkańcom usprawnić przejście na drugą stronę torów kolejowych, gdzie mieściły się huty, wybudowano specjalne przejście podziemne pod torami obok stacji kolejowej. Współcześnie niestety zasłonięte płytami i podkładami kolejowymi nie spełnia swojej roli.

Elektrownia i mauzoleum
Część przemysłowa oprócz oczywiście kopalni, to huty szkła i elektrownia Łoza, która została wybudowana specjalnie, po to żeby zaspokoić potrzeby energetyczne szybko rozwijającego się przemysłu w Kunicach i okolicy. Niestety do dzisiaj przetrwały tylko dwie huty, a zabudowania elektrowni są zdewastowane. Pozostały tylko widoczne z daleka kominy oraz budynek, w którym prawdopodobnie stały generatory. Przy wjeździe stoi budynek biurowy, który dzisiaj pełni rolę mieszkalną.

Obok elektrowni właściciel wybudował mauzoleum dla siebie i swojej rodziny. Wzdłuż alei prowadzącej do grobowca, był cmentarz dla górników pracujących w okolicznych kopalniach. Oczywiście wszędzie można się natknąć na pozostałości kolejek wąskotorowych, które rozsiane po całej okolicy, łączyły gęstą siecią kopalnie i zakłady przemysłowe oraz miejscowości w całym regionie.

Zobacz video-Kunice współcześnie