Dramat... Zobacz wspaniałe lubuskie pałace, po których nie ma już śladu

W województwie lubuskim naliczono 250 zamków, pałaców i dworów. Są często dziełem wybitnych architektów, były własnością wielkich rodów i opowiadają wspaniałe historie. Oczywiście jesteśmy z nich dumni.

Ale, czy wiecie, że gdyby nie bezmyślność i barbarzyństwo krasnoarmiejców i powojennych gospodarzy mielibyśmy ich co najmniej o 61 więcej. 28 to ofiary już naszej głupoty. A ile pałaców goni lub jeszcze niedawno goniło resztkami sił. Weźmy zielonogórskie Zatonie, którego nawet ruiny zostały uratowane w ostatniej chwili. A gdyby w 1944 roku nie zbombardowano pałacu Promnitzów w Żarach, który był jednym z najświetniejszych dworów Europy Środkowej, gdyby w 1945 roku Sowieci nie puścili z dymem pałacu Brühla w Brodach czy zamek von Schönaichów w Siedlisku, również ofiara barbarzyństwa zdobywców… Dziś kolejna porcja zniszczonych perełek...

Zobacz również: CZĘŚĆ I Lubuskie pałace, których już nie ma


Polecamy wideo: W Nowej Soli powstaje wieża jak pałac kultury. To będzie perełka Nowej Soli

Piękny zamek, prawda? Oto zamek w Kostrzynie. Pozostały ledwie relikty zachowane na wysokości przyziemia. Położony był w zachodniej części Starego Miasta, ponad Odrą. Kostrzyn był pier­wotnie ośrodkiem władzy piastowskiej. Znajdował się tutaj gród będący centrum admini­stracyjnym i jednocześnie rezydencją urzędnika książęcego.

Kostrzyn. W latach 1535-1537 po­krzyżacki zamek został przebudowany i rozbudowany. Budowla obejmowała trzy skrzydła, z których każde posiadało trzy kondygnacje i wystawki w połaci dachowej. Pierwsze skrzy­dło znajdowało się od strony Odry, drugie od strony kościoła farnego, a trzecie od stro­ny Placu Wyścigowego

Kostrzyn. Podczas panowania Fryderyka Wilhelma I (1713-1740) zamek kostrzyński ostatecznie stracił charakter rezydencjonalny. Na początku swych rządów władca wydał polecenie wy­wiezienia wyposażenia zamku do Berlina. Od 1723 roku do czasu okupacji francuskiej na początku XIX wieku, zamek stanowił jeszcze siedzibę rządu Nowej Marchii oraz Królewskiej Kame­ry Wojen i Domen.