Małaj z Bukowiny smakuje najlepiej z mlekiem prosto od krowy

W zespole jest 30 osób, w tym także dzieci. Justynka Kuczak ma 3,5 roku i jest najmłodszą członkinią zespołu Dawidenka z Koźlic. Tańczy i śpiewa także jej siostra Patrycja. Tylko jakoś mama nie dała się wciągnąć do podtrzymywania tradycji górali Czadeckich.

Szefową jest Maria Rokaszewicz. - To zespół wielopokoleniowy. Spotykamy się raz w tygodniu - mówi. - Wszyscy chętnie przychodzą na próby - zapewnia.
Ale nie tylko taniec i śpiew są ważne. Mieszkańcy Koźlic chętnie gotują i jedzą potrawy przywiezione do ich wsi przez Górali Czadeckich. Oto niektóre z tych starych przepisów:

Małaj Marii Rokaszewicz
Kilogram kaszy kukurydzianej zaparzyć wrzątkiem, dodać cztery jajka i cukier według smaku, lekko posolić, wyrobić masę z mlekiem lub maślanką, by była gęściejsza niż na naleśniki. Wylać ciasto na blaszkę, piec w rozgrzanym piekarniku około godziny. Smakuje najlepiej z mlekiem prosto od krowy.

Mamałyga Jadwigi Sieledczyk
Potrzebne są 1,5 litra wody, 1 szklanka kaszy kukurydzianej, 1 szklanka kaszy manny, trochę margaryny lub masła. Kaszę gotowa w wodzie około 10 minut. Zastygniętą masę wyrzucić z garnka na półmisek w całości, jak babkę z piasku. Można podawać z sosem ciemnym lub białym, albo na słodko z jagodami i śmietaną.

Chleb Edyty Zielonki
Kostka drożdży - ok. 10 dkg, pół litra ciepłego mleka, 3-4 łyżeczki cukru (lub 3-4 łyżki cukry, gdy pieczemy chleb tylko pszenny), 2 łyżeczki soli, 3 łyżki oleju, 1/3 kg mąki żytniej, 2/3 kg mąki pszennej. Najpierw zaczyn z mleka, drożdży i niewielkiej ilości mąki. Można dodać do masy ziarna słonecznika. Później dodajemy stopniowo mąkę i wyrabiamy ciasto. Odstawiamy do wyrośnięcia w ciepłe miejsce na pól godziny, znów wyrabiamy ciasto i odstawiamy. Pieczemy w foremkach lub formujemy i układamy bułeczki na blaszce. Pieczemy w rozgrzanym piekarniku, ok. 200 st.

Dawidenka to taniec
Po raz pierwszy zespół wystąpił w 1985 roku w Koźlicach, prezentując m.in. taniec ludowy dawidenka, od którego wziął swoją nazwę. Przodkowie członków zespołu przybyli do Polski z Bukowiny na pograniczu Ukrainy i Rumunii znad rzeki Seret. Najstarsi członkowie tej wielopokoleniowej grupy urodzili się w Tereblaczu na Bukowinie Północnej. Osoby te przywiozły ze sobą tradycyjne obrzędy darcia pierza, pieczenia chleba, wesela i inne. Przekazywali swoje zwyczaje z pokolenia na pokolenie. Tradycje rodzinnej wsi kultywują w śpiewie i tańcach, a także w formie widowisk folklorystycznych ukazujących zwyczaje i obrzędy ludowe. Zespół sam opracowuje choreografię do tańców czerpiąc ją z tradycji bukowińskich.