Niesamowita Glass Marcano
W ramach Miesiąca Kobiet w Filharmonii Zielonogórskiej tym razem gwiazdą wieczoru była urodzona w Wenezueli - Glass Marcano. Studia muzyczne rozpoczęła już w wieku 4 lat w chórach dziecięcych i orkiestrach młodzieżowych. Jej instrumentem muzycznym były skrzypce. W wieku 8 lat wstąpiła do Konserwatorium Muzycznego Mescoli White Star, gdzie uczyła się teorii muzyki, pobierała indywidualne lekcje gry na skrzypcach i grała w orkiestrze. W następnym roku została członkiem Młodzieżowej Orkiestry San Felipe pod dyrekcją Maestro Diego Armando Guzmána.
W styczniu 2006 roku dołączyła do Orkiestry Symfonicznej Yaracuya i Orkiestry Młodzieżowej Yaracuyana jako skrzypaczka. Pierwsze doświadczenie dyrygenckie odbyło się z Yaracuyana Youth Orchestra podczas tournée po Kolumbii w 2012 roku. Następnie rozpoczęła studia w zakresie dyrygentury orkiestrowej w 2013 roku pod kierunkiem Teresy Hernandez, w Szkole Dyrygentury Orkiestrowej im. José Antonio Abreu El Sistema oraz na Eksperymentalnym Uniwersytecie Sztuk pod kierunkiem Alfredo Rugelesa, Miguela Ángel Monrroy, Davida Cukbera i Dicka Van Gasterena. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich skrzypiec m.in. z Sergio Celisem, Iraidą Charito Morą, Pablo Vásquezem, Eddy Marcano, Edgarem Aponte i Geronimo Isturizem.
W 2018 roku została dyrektorem Młodzieżowej Orkiestry Symfonicznej Konserwatorium im. Simóna Bolívara. Obecnie pracuje jako dyrygent i gra z takimi orkiestrami jak Barloventeña Youth, Regional Antonio José de Sucre, Aragua Symphony, Yaracuyana Youth Symphony Orchestra, Youth Symphony Orchestra of Valencia, Carabobo Symphony, Symphony of Mérida, Metropolitan Orchestra West. Pozostaje uczennicą mistrzów Alfredo Rugeles, Pablo Castellano i Rodolfo Sanglimbeny. Glass studiował również prawo na Centralnym Uniwersytecie Wenezueli.
Ravel i Brahms
Pod batutą Marcano, orkiestra symfoniczna FZ, rozpoczęłą koncert utworem Myrosława Skoryka - „Melodia”. Ten krótki utwór jest motywem przewodnim dramatu wojennego „Vysokyy pereval” z 1982 roku. Myrosław Skoryk był kompozytorem i muzykologiem, otrzymał najwyższe ukraińskie odznaczenia, w tym Państwową Nagrodę im. Tarasa Szewczenki. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Związku Kompozytorów Ukrainy, był dyrektorem artystycznym Opery Kijowskiej.
Następnie zabrzmiał „Kujawiak TOS” - Małgorzaty Cynk oraz utwory Maurice Ravela "Nagrobek Couperina" (pierwotnie na fortepian, a w filharmonii w wersji orkiestrowej) oraz "Pawana na śmierć Infantki".
Nagrobek Couperina to suita fortepianowa Maurice’a Ravela skomponowana w 1917 roku. Utwór składa się z sześciu części: Prélude, Fugue, Forlane, Rigaudon, Menuet, Toccata. Każda z nich zadedykowana jest jednemu z poległych podczas I wojny światowej przyjaciół Ravela. Dlatego nastrój miniatur, przeplatanych wprawdzie pogodnymi akcentami, ogólnie ma nostalgiczny wydźwięk. W 1919 roku Ravel, mistrz instrumentacji, dokonał transkrypcji dzieła na orkiestrę (oprócz Fugi i Toccaty).
Brawa dla muzyków
Słowa uznania należą się:
- Mariuszowi Nowakowi (pierwszy obój),
- Sonii Nowak (rożek angielski),
- Jarosławowi Podsiadlikowi (pierwszy klarnet),
- Adamowi Męczyworowi (kontrafagot),
- Krzysztofowi Danielakowi (waltornia)
za mistrzowskie wykonania partii solowych.
W drugiej części koncertu usłyszeliśmy także "Wariacje na temat Haydna" - Johannesa Brahmsa.
Wariacje symfoniczne na temat Haydna to świadectwo mistrzowskiej techniki kompozytorskiej. To utwór, który miał dla Brahmsa ogromne znaczenie. Sukces, jaki odniosła kompozycja po pierwszym wykonaniu, w Wiedniu 1873 roku
Facet od Mambo nr 5
Prawdziwym hitem koncertu okazała się jednak wiązanka mambo autorstwa Pereza Prado. Solo na saksofonach z towarzyszeniem wyraźnie ożywionej orkiestry zagrała Iga Drąg (sax alt) i Karol Denkiewicz (sax tenor). Podczas bisu Glass Marcano wzruszona dziękowała zielonogórskiej publiczności, która tańczyła i klaskała w rytm latynoskiej muzyki.
Damaso Pérez Prado urodził się 11 grudnia 1916 w Matanzas na Kubie i zmarł 14 września 1989 w mieście Meksyk. Nazywano go "Królem Mambo". Jako dziecko uczył się gry na fortepianie klasycznym pod kierunkiem Rafaela Somavilli. W 1942 przeniósł się do Hawany, gdzie grał na fortepianie w nocnych klubach iw różnych orkiestrach: Orquesta Cubaney, Orquesta de Paulina Alvarez i najsłynniejszej orkiestrze Kuby, Orquesta Casino de la Playa. W 1947 nagrał "Que Rico el Mambo" oraz koncertował w Argentynie i Wenezueli. Wystepował często w tym okresie jako aktor filmowy. Jest autorem licznych mambo (Mambo #5 Mambo #8 są najbardziej znane). 12 grudnia 1949 r.pojawiła się płyta z „Que Rico El Mambo” z jednej strony i „Mambo #5” z drugiej. Ten dysk wywoła istną Mambomanię (zwaną "Mambo Craze" w USA). W 1955 roku jego wersja cha-cha-cha „Cherry Pink and Apple Blossom White” osiągnęła przez 10 tygodni pierwsze miejsce na liście Billboard, amerykańskiej listy przebojów. Tytuł ten został napisany w 1950 roku przez francuskiego Louiguya (kompozytora „La Vie en Rose” dla Edith Piaf), pod tytułem „Cherry Pink and Apple White” (teksty Jacquesa Larue, zaśpiewane przez Andre Claveau, stały się klasyką). W 1958 r. utwór "Patricia" był światowym hitem, który wykorzystano w 1960 roku w „La Dolce Vita (Słodkie życie)” Federico Felliniego.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
