Medyczne fakty i mity. Endometrioza, emulgatory...

Co się kryje pod terminem endometrioza?

Endometrioza, inaczej gruczolistość macicy, polega na obecności błony śluzowej macicy, czyli endometrium, poza jamą macicy. Wszczepy endometrium umiejscawiają się najczęściej w obrębie jamy brzusznej i podlegają cyklicznym zmianom hormonalnym. Co miesiąc złuszcza się w nich śluzówka, jednak nie ma gdzie odpłynąć i nie jest wydalana. Prowadzi to do wewnętrznego krwawienia, rozkładu krwi, stanu zapalnego okolicznych narządów i tworzenia się tkanki bliznowej - zrostów. Ogniska endometriozy, w zależności od lokalizacji, mogą powodować cykliczne dolegliwości występujące w okresie okołomiesiączkowym. Przy "normalnej" miesiączce ból powoduje kurcząca się macica. Zwykle podanie środka przeciwbólowego pomaga. W przypadku endometriozy wachlarz objawów znacznie się rozszerza. Możliwe jest uczucie ciągnięcia, rozpierania i palenia. Zwykle dochodzą do tego dodatkowe objawy: biegunki, zaparcia, ból krzyża, dyskomfort przy oddawaniu moczu, przy wypróżnianiu, czasem gorączka, wymioty. Zwykle trzeba podać dużą dawkę leku przeciwbólowego, a i to, niestety, nie zawsze przynosi ulgę. Cykliczne powtarzanie się takich zespołów dolegliwości zawsze powinno być skonsultowane z ginekologiem.

Kogo dotyczy choroba?

Endometrioza to jedno z najczęściej spotykanych schorzeń w ginekologii, a jednocześnie jedno z najbardziej zagadkowych. Jego przyczyny wciąż nie są znane. Szacuje się, że dotyczy niemal 200 mln kobiet na całym świecie i nawet 1 mln kobiet w Polsce. Oznacza to, że prawdopodobnie występuje nawet u co dziesiątej Polki w wieku rozrodczym (między 15. a 50. rokiem życia). W grupie kobiet cierpiących na niepłodność częstotliwość endometriozy wzrosła do 35-50 proc. przypadków. Endometrioza dotyka kobiet należących do wszystkich grup etnicznych i społecznych. Badania wykazały, że schorzenie to szczególnie często występuje u kobiet cierpiących na: ból w obrębie miednicy mniejszej, bardzo silny ból miesiączkowy (endometriozę stwierdza się u 40-60 proc. tych kobiet), niepłodność. Nie istnieje jedno proste badanie diagnostyczne, umożliwiające rozpoznanie endometriozy. Obecnie jedyną metodą, mogącą ją w 100 proc. potwierdzić, jest laparoskopia z pobraniem wycinka do badania histopatologicznego. Jest to procedura inwazyjna, na którą część kobiet może nie wyrazić zgody, ale nie jest ona konieczna do wdrożenia leczenia farmakologicznego przy podejrzeniu endometriozy. Inne, obrazowe metody diagnostyczne, takie jak USG czy rezonans magnetyczny, nie dają takiej pewności. Rozpoznanie komplikuje fakt, że objawy endometriozy mogą pokrywać się z objawami wielu innych chorób, w tym zapalenia przydatków i zespołu jelita drażliwego. Brakuje też świadomości tej choroby w społeczeństwie i większość osób nie potrafi połączyć charakterystycznych objawów z podejrzeniem endometriozy.

Jak sobie radzić z endometriozą?

Do tej pory nie opracowano metody gwarantującej całkowite wyleczenie endometriozy. Ponieważ ciągle nieznane są przyczyny, leczenie ma charakter paliatywny, dążący do złagodzenia dolegliwości bólowych oraz zlikwidowania ognisk choroby. W związku z tym, że dolegliwość ta dotyczy kobiet w wieku rozrodczym, duży nacisk kładzie się na przywrócenie lub podtrzymanie płodności. Wybór konkretnej metody zależy od stopnia zaawansowania choroby, nasilenia dolegliwości i ewentualnych planów macierzyńskich kobiety. Dostępne obecnie metody leczenia umożliwiają wielu pacjentkom dotkniętym chorobą funkcjonowanie bez dolegliwości przez długi czas i znaczną poprawę jakości życia. Skuteczne leczenie wymaga konsekwentnego stosowania zaleconych środków. Wskazane są także regularne konsultacje z lekarzem. Endometrioza i ból, którego doświadczają kobiety, mogą w istotny sposób wpływać na ich życie, odbijając się negatywnie na aktywności zawodowej, życiu rodzinnym i uczuciowym, może utrudniać zdobywanie wykształcenia. Dlatego ważne jest, by oprócz szybkiej diagnozy, doboru odpowiedniego leczenia, poszukać wsparcia w otoczeniu. Pomocą mogą służyć stowarzyszenia skupiające kobiety z tym schorzeniem.

E1105, erozja, elastyczna skóra...

E szkodliwe dla zdrowia
Chodzi o emulgatory, czyli substancje dopuszczone do spożycia w Europie, oznaczone od jej nazwy symbolem E i ciągiem cyfr. Powszechna wiedza przeciętnego kupującego jest taka, że E to konserwanty, czyli środki konserwujące, które na dłużej zapewniają produktom spożywczym świeżość. Tymczasem konserwantami jest tylko część z tych E. Wiele z nich to barwniki, aromaty i regulatory kwasowości. Ich stosowanie w produktach odbywa się pod nadzorem. Poza tym nie wszystkie E są złe. Pod jednym z tych skrótów (E1105) kryje się np. lizozym dodawany do żywności jako środek bakteriobójczy, a nam nie robi krzywdy. Poza tym większość dodatków do żywności, których się boimy, występuje w tak małych stężeniach, że aby zrobić sobie krzywdę, musielibyśmy np. wypić cysternę coli. Z drugiej strony widać np. związek zachorowalności na nowotwór jelita grubego ze stosowaną dietą. Dotyczy to Amerykanów, którzy nałogowo jedzą płatki śniadaniowe, a te są dodatkowo witaminizowane i sztucznie wzbogacane, co najprawdopodobniej ma związek z zachorowalnością na wyżej wspomniany nowotwór.

*Epileptykowi podczas ataku należy włożyć twardy przedmiot między zęby
Wkładając jakiś przedmiot do ust osoby, która ma atak padaczki, możemy jej zrobić jeszcze większą krzywdę. Poszkodowany może odgryźć kawałek tego przedmiotu i się zadławić. Zgodnie z wytycznymi Polskiej Rady Resuscytacji z 2010 r., nie wykładamy nic między zęby.

Erozję szkliwa powodują warzywa i owoce
Kwas zawarty w owocach powoduje ścieranie się szkliwa. Dlatego warto przepłukiwać wodą usta po zjedzeniu jakiegoś kwaśnego owocu i poczekać z myciem zębów około 30 minut. W ten sposób szczoteczka "nie porysuje" szkliwa zmiękczonego owocami.

Egzotyczne podróże to zagrożenie dla zdrowia
Nawet młody, zupełnie zdrowy człowiek ma niewielkie szanse w starciu z malarią, żółtą gorączką, durem brzusznym czy wirusowym zapaleniem wątroby typu A, które może przywieźć z egzotycznej podróży. Dzieje się tak dlatego, że jeżeli choroba nie występuje w naszym klimacie, to nie możemy przeciwko niej nabyć naturalnej odporności. Dlatego przewidujący podróżny powinien z pewnym wyprzedzeniem, najlepiej 6-8 tygodni przed wyjazdem, skorzystać z porady lekarskiej. W czasie konsultacji należy ocenić ryzyko możliwych powikłań w zależności od stanu zdrowia podróżnego (chodzi tu o przewlekłe schorzenia i czynniki ryzyka, np. ciąża czy podeszły wiek). Trzeba omówić trasę, przewidywaną aktywność oraz możliwe zagrożenia. Znając ryzyko, można podjąć działania zapobiegawcze: przeprowadzić szczepienia ochronne, zastosować chemioprofilaktykę przeciwmalaryczną, zaopatrzyć się w odpowiednie leki przeciwbiegunkowe, wysłuchać praktycznych rad dotyczących np. ochrony przed komarami czy intensywnym słońcem. Szczepienia ochronne przed podróżą można podzielić na trzy kategorie: uaktualnienie szczepień obowiązkowych dla wszystkich (rutynowa profilaktyka chorób takich jak tężec, błonica, polio, odra, świnka i różyczka), szczepienia wymagane przez władze kraju docelowego i krajów tranzytowych (tylko jedno szczepienie jest obowiązkowe: żółta gorączka wpisywana do "żółtej książeczki WHO"), szczepienia zalecane - ustalane w oparciu o przewidywane ryzyko.
* Etanol leczy zatrucie metanolem
Alkohol etylowy (etanol) jest stosowany w zatruciu alkoholem metylowym lub glikolem etylenowym. Za toksyczny efekt działania metanolu odpowiedzialne są jego metabolity: formaldehyd i kwas mrówkowy. W reakcji katalizowanej przez dehydrogenazję alkoholową metanol utleniany jest do formaldehydu, a następnie do kwasu mrówkowego. Pierwsza faza utleniania jest wolna i z tego powodu metanol obecny jest długo we krwi. Okres połowicznego wydalania formaldehydu wynosi ok. 1 min, a kwasu mrówkowego - ok. 20 godzin i to on jest przyczyną kwasicy metabolicznej oraz uszkodzeń narządowych. Z chwilą podania etanolu szybkość spadku stężenia metanolu we krwi ulega gwałtownemu zwolnieniu, ponieważ jedynymi drogami eliminacji są wówczas płuca i nerki. Leczenie zatruć alkoholem metylowym polega na wyrównaniu zaburzeń metabolicznych (zwalczenie kwasicy), blokowaniu metabolizmu alkoholu metylowego przez podawanie alkoholu etylowego, a w przypadkach ciężkich - na przyspieszeniu wydalania metanolu poprzez oczyszczanie pozanerkowe (hemodializa).

* Elastyczna skóra to zasługa zimnych pryszniców
Trzy minuty poświęcone rano na orzeźwiającą kąpiel to recepta na zdrowie i doskonałe samopoczucie. Niska temperatura w połączeniu z odpowiednio dobranym strumieniem wody regeneruje mięśnie, ujędrnia skórę i ma doskonały wpływ na nasz nastrój. Zimny prysznic pobudza krążenie oraz przyspiesza metabolizm, tak więc może być doskonałym sprzymierzeńcem w walce z cellulitem. Każdą kąpiel warto zakończyć naprzemiennym zimno-ciepłym natryskiem. Ciepła woda rozkurcza, a zimna obkurcza naczynia krwionośne. Taka gimnastyka sprawi, że staną się one bardziej elastyczne, a skóra będzie sprężysta. Zawsze kończymy natryskiem zimną wodą, co zmusi organizm do ogrzania ciała.
Źródło: Portal Pogromcy Mitów Medycznych

Nieruchomości z Twojego regionu