Moc pod maską

W 1997 r weszła do produkcji czwarta wersja golfa. Cechami charakterystycznymi były przednie reflektory, tylne lampy zespolone mocno zachodzące na bok oraz niezwykle szeroki i wygięty słupek C. Karoseria była w całości galwanizowana, co pozwoliło zapewnić dwunastoletnią gwarancje antykorozyjną. Volkswagen przywiązywał wiele wagi do jakości montażu i spasowania poszczególnych elementów nadwozia.
1999 r. wdrożono do produkcji samochody z nowym układem przeniesienia napędu na oś tylną o nazwie 4Motion. Rozpoczęto również stosowanie silników diesla wyposażonych w pompowtryskiwacze.

W tej generacji debiutował niezwykle udany 1.8 T. Dzięki 20-zaworowej głowicy i turbosprężarce moc osiągnęła w wersji podstawowej 150 KM. Silnik ten o mocy podniesionej do 180 KM napędzał też zaprezentowanego w 2001 r. golfa GTI. Był to samochód stworzony na 25. rocznicę powstania tej linii. Jego wyróżnikami były m.in. detale stylizacyjne nawiązujące do legendarnego przodka z 1976 r. Kolejną nowością tegoż roku było zastosowanie silnika benzynowego o pojemności 1,6 l z bezpośrednim wtryskiem paliwa (FSI). Najsilniejsza wersja golfa pojawiła się w 2002 r. Model oznaczony symbolem R 32 otrzymał silnik w układzie V6 o pojemności 3,2 l.
Produkcję "czwórki" zakończono w 2003 r. Zastąpił ją golf V generacji.

Jakie są wady i zalety "czwórki"? O to zapytaliśmy właściciela zielonogórskiego warsztatu samochodowego Tomasza Żagunia, który na co dzień jeździ golfem IV, z silnikiem 1.9 TDI o mocy 100 KM, na pompowtryskiwaczach. Jest pierwszym właścicielem. Autem przejechał 50 tys. km.
Minusy