Mroczna strona Lubuskiego. Każda z tych zbrodni była dla nas wstrząsem. "Wyciągnął ją za nogi, przeciągnął przez podwórze"

Trzy czwarte wszystkich zabójstw to zabójstwa na tle emocjonalnym, a więc takie, które nie są podyktowane premedytacją, planowaniem z zimną krwią czy tzw. złym charakterem.

Człowiek potrafi działać pod pływem impulsu, być nieprzewidywalny. Świadczą o tym te wszystkie przerażające rzeczy, które na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat wydarzyły się w województwie lubuskim. Zło często "rodziło się" tuż obok. "To była normalna rodzina", "Kochający mąż" - dobrze znamy te sąsiedzkie historie. Ludzie nie byli świadomi, że kilka, kilkanaście metrów dalej dochodzi do ludzkich tragedii i dramatów, które odcisnęły piętno nie tylko na świadkach tych historii. Nasi dziennikarze szczegółowo relacjonowali to, co działo się na ławie oskarżonych, miejscach zbrodni, więzieniu. Zdrowy rozsądek podpowiadał, że to nie możliwe, ale rzeczywistość okazała się być bardzo okrutna.

Historie, które opisujemy wyszły daleko poza ramy naszego regionu i nie są scenariuszami thrillerów pokroju "Milczenia owiec". Choć ciężko w to uwierzyć, te wydarzenia naprawdę miały miejsce. Niektóre z tych spraw wciąż budzą wątpliwości. Inne już na zawsze pozostaną bez kluczowych odpowiedzi. Dlaczego musiało do tych okrucieństw dojść? Kto zawinił? Gdzie popełniono błąd?

Choć na przestrzeni ostatnich lat możemy mówić o spadku zabójstw, wciąż mają one miejsce na całym świecie. I niestety nie da się ich całkowicie wyeliminować. Nie bez powodu ważne są tutaj profile psychologiczne konkretnych osób-przestępców. Najczęściej jednak jako przyczynę wymienia się po prostu konflikt międzyludzki. Brak nici porozumienia między stronami sporu: partnerami, rodzicami a dziećmi, rówieśnikami, potrafi doprowadzić do morderstwa.

Zachowania odbiegające od normy tego, co powszechnie akceptowane, mogą być przejawem zaburzeń psychicznych albo manifestacją postaw i poglądów.

Dlaczego człowiek zdolny jest do zabicia innej osoby? Czy każdy jest w stanie zabić? Najlepiej świadczą o tym liczby. Trzy czwarte wszystkich zabójstw to zabójstwa na tle emocjonalnym, a więc takie, które nie są podyktowane premedytacją, planowaniem z zimną krwią czy tzw. złym charakterem. Zabójstw na tle rabunkowym czy seksualnym jest znacznie mniej, a najmniej - na tle patologicznym.

Czytaj również:

Mordercy zawsze zostawiają ślady. Szczególnie seryjni. Bo im więcej przypadków w serii, tym więcej materiałów do analizy przez profilerów - coraz więcej informacji do nas napływa, coraz więcej wniosków się nasuwa, pętla się zaciska. Jeśli jedno zabójstwo zostało popełnione w punkcie X, a drugie w punkcie Y, to jeśli obok nich biegnie rzeka, droga, tory albo inne ciągi komunikacyjne, to prawie na pewno trzecie zabójstwo będzie tu, również przy tym ciągu, w podobnej odległości.

Pojęcie wyrzutów sumienia jest psychopatom obce - a większość z morderców, szczególnie seryjnych, to ludzie o zaburzeniach psychopatycznych. Wydaje im się, że dobre jest tylko to, co może przysłużyć się im. Jeśli wyrażają żal, to nie dlatego, że uważają, że zrobili coś złego - ale dlatego, że coś im się nie udało. Ludzie o zaburzeniach psychopatycznych często sprawnie wchodzą w relacje z innymi, zakładają rodziny, osiągają zawodowy sukces, są postrzegani jako życzliwi, ciepli, serdeczni - ale naprawdę inni ludzie służą im jedynie do realizacji własnych celów.

Kolejną charakterystyczną cechą jest ich przeświadczenie, że zawsze to inni są winni. Psychopaci nie są zdolni do autorefleksji. Takiego człowieka można bardzo łatwo obrazić. Jak pani ktoś powie: „głupia jesteś”, to pani wzruszy ramionami. A psychopata się wścieknie. Oni mają niesłychanie zawyżony poziom zadraśnięcia poczucia honoru. Niektóre kobiety giną, bo dały swojemu psychopatycznemu partnerowi do zrozumienia, że nie jest prawdziwym mężczyzną, że nie może zaspokoić jej seksualnie.

Zobacz wideo: Zielonogórzanin zabił pięć osób, w tym własnego synka: