Nagrody dla chłopców z Mierkowa, którzy odkryli skarb. Są kolejne odkrycia

Barbara Bielinis-Kopeć lubuski wojewódzki konserwator zabytków serdecznie podziękowała uczniom i nauczycielowi, podkreślając, iż odkrycie to umożliwi objęcie terenu cmentarzyska ochroną. W uroczystości wzięła również udział Ewa Rawa wojewódzka kurator oświaty oraz Janusz Dudojć, burmistrz Lubska. Na zakończenie Alina Jaszewska, prezes lubuskiego oddziału Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich poinformowała o wynikach przeprowadzonych w miejscu odkrycia badań archeologicznych. A są one - co najmniej - ciekawe.

Uczniowie miejscowej szkoły podczas zabawy dokonali w Mierkowie przypadkowego odkrycia grobu ciałopalnego. W skład grobu wchodziła popielnica, misa nakrywająca popielnice, duży kubek z taśmowatym uchem, dwa czerpaki oraz naczynie miniaturowe. W miejscu odkrycia przeprowadzono ratunkowe badania archeologiczne, sfinansowane przez Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Ich celem było zabezpieczenie zabytków przeoczonych przez młodych odkrywców oraz naukowe opracowanie odkrytego grobu, w tym wykonanie analizy antropologicznej.

W wyniku badań odkryto w wykopie jeszcze jeden grób, w skład którego wchodziło 12-13 naczyń, bez popielnicy, ponieważ został on częściowo zniszczony przez XVIII-wieczny wkop.

Zebrane pozostałości przepalonych szczątków ludzkich również zostaną poddane analizie antropologicznej, natomiast naczynia ceramiczne zostaną poddane konserwacji i przekazane w depozyt do Centrum Historyczno-Kulturalnego Schönaichianum w Bytomiu Odrzańskim.

Odkrycia dokonano w Mierkowie:

Wideo: Kostrzyn nad Odrą. Archeologiczna sensacja w powiecie gorzowskim. Prastare cmentarzysko w okolicy Kostrzyna nad Odrą odkrywa kolejne tajemnice

Wyniki badań archeologicznych potwierdziły, że w miejscu tym znajduje się cmentarzysko ciałopalne ludności kultury łużyckiej. Cmentarzysko to nie było dotychczas ujęte w wojewódzkiej ewidencji zabytków; jednak według mieszkańców wsi, w l. 70. XX w. natrafiano w tym miejscu na zabytki archeologiczne w trakcie wydobywania piasku. Znalezisko zostało powiązane z ludnością grupy białowickiej kultury łużyckiej, która przez badaczy niemieckich i niektórych badaczy polskich traktowana jest jako osobna jednostka taksonomiczna (kultura białowicka oraz niem. Billendorfer Kultur).

Funkcjonowała ona na obszarze dorzecza pomiędzy: Łabą, Nysą Łużycką i Odrą przez okres halsztacki (około 800-450 p.n.e.).