Najbardziej cenię Michela Jacksona.

- Twoi rówieśnicy mówią, że jesteś głogowskim Michelem Jacksonem. Wiernie odtwarzasz jego ruchy, śpiewasz też tak jak on?
- Zdecydowanie bardziej wolę taniec niż śpiew. Zresztą widać, że o wiele lepiej mi wychodzi tańczenie. Dlatego nie jestem wierna kopią tego artysty, bo on ma świetny wokal. - No właśnie w swoim pokazie dość wiernie odtworzyłeś ruchy Jacksona. Ktoś cię ich uczył?
- Ja jestem samoukiem. Po prostu po różnych zajęciach, stwierdziłem, że szkoły tańca nie są dla mnie. One rozwijają tanecznie, ale zupełnie w innym kierunku, niż mnie interesuje. Dlatego ćwiczę sam. A co do pokazu, to nie starałem się wiernie skopiować tańca, jaki Michel wykonał do danego utworu. Ja po prostu dużo improwizowałem, ale bazowałem na tym, co prezentuje ten wykonawca. Mam nadzieję, że rzeczywiście widzowie doszukali się w tym czegoś z amerykańskiego artysty. - Skoro ćwiczysz sam, to skąd wiesz, w jaki sposób tańczyć? To zazwyczaj instruktorzy pokazują, jak przygotować jakiś układ.
- To proste, mam nagrane jego występy i wolnych chwilach przyglądam się, jak tańczy. A później staram się opanować każdy ruch. Nie ćwiczę rzecz jasna tylko samego Jacksona. Ja w ogóle bardzo lubię taniec nowoczesny. - Masz 15 lat, a tańczysz do utworów, które największe sukcesy święciły, gdy cię nie było na świecie, albo raczkowałeś. Skąd takie zainteresowanie?
- Po prostu bardziej niż współczesna muzyka, interesuje mnie ta lat 80. Rzeczywiście nie było mnie wtedy na świecie, ale to niczego nie zmienia. Przecież te utwory ciągle istnieją. I właśnie z wykonawców śpiewających w tamtym czasie najbardziej cenię Michela Jacksona. Można powiedzieć, że to mój idol. Ale cenię też innych wykonawców. - Dziękuję.**