Nie przyszedłem pana nawracać. Sztuka przetrwania. - felieton ks. Piotra Bartoszka

Jak to jest, że wśród wszystkich znanych nam gatunków rodzaju „Homo” (Człowiek), tylko nasz, czyli „sapiens” (rozumny) przetrwał, pozostałe zaś, jak np. neandertalczyk, wyginęły? Niektórzy twierdzą, że przyczyna naszego „sukcesu” leży w zdolności podejmowania ryzyka: „sapiens” migrował, nie unikał zagrożeń, nie bał się nawet przekraczać morza, choć z pewnością wiązało się to z porzuceniem własnej strefy komfortu, jakakolwiek by nie była. Przetrwał, bo ryzykował. Kto wie, może i nas trzyma przy życiu właśnie zdolność położenia życia na szali, a nie bezpieczne unikanie niebezpieczeństw?

Wydaje się, że - przez analogię - można tę zdolność odnaleźć i na płaszczyźnie wiary. Historia świętego Józefa, przybranego ojca Jezusa i męża Maryi, to przykład wiary, która nie ogranicza się tylko do zachowywania przykazań, norm. Nie wyklucza ich, ale i nie zatrzymuje się na nich. Dla Józefa samo przykazanie to za mało. Choć, jak czytamy, wobec kłopotliwej ciąży swojej małżonki nie chciał Jej narazić na zniesławienie, to jednak początkowo „zamierzał oddalić Ją potajemnie” (Mt 1, 19). Oddalić żonę, nie uznać Jej potomstwa. Tymczasem podejmuje ryzyko i przekracza bariery: bierze Ją do siebie i uznaje Jej Syna za swojego. Wbrew logice, która nakazywałaby inaczej.

Wiara też ma swoje „DNA”. Też wymaga podjęcia ryzyka - dla większego dobra. I nie chodzi tu tylko o sztukę przetrwania. Chodzi o życie w pełni.

Ksiądz dr Piotr Bartoszek jest dyrektorem ITF im. Edyty Stein w Zielonej Górze