SARS
SARS należy do grupy koronawirusów, które charakteryzują się tym, że pod mikroskopem pokazują niewielką osłonkę w kształcie korony lub obręczy. Koronawirus SARS po raz pierwszy wykryto w 2003 r., kiedy doszło do zarażenia w Chińskiej prowincji Gunagdong.

Zarażeni SARS pojawili się aż w 26 państw, w tym np. w Toronto w Kanadzie, ale większość przypadków ograniczała się do Chin, gdzie było źródło choroby. W 2003 r, stwierdzono ponad 8 tysięcy przypadków zarażenia, z czego zginęły 774 osoby.
Tak jak w przypadku obecnie trwającej epidemii, zapoczątkowanej w mieście Wuhan, niewykluczone że źródłem wirusa są nietoperze albo inne dzikie zwierzęta, sprzedawane na chińskich targowiskach.

SARS przenosił się przede wszystkim poprzez drogę kropelkową w kontaktach międzyludzkich. Wystarczyło znaleźć się w zasięgu czyjegoś kichnięcia, aby wejść w pierwszą fazę choroby. Wówczas pojawiały się pierwsze objawy takiej jak: gorączka, bóle głowy i biegunka.

Świńska Grypa
Pandemia świńskiej grypy wybuchła w 2009 r. w Stanach Zjednoczonych i w zaledwie parę miesięcy rozprzestrzeniła się na teren 74 innych państw. Świńska grypa jest bezpośrednim potomkiem "hiszpanki", która w latach następujących po I wojnie światowej doprowadziła do śmierci nawet kilkudziesięciu milionów osób w Europie.

Obawy związane z rozprzestrzenianiem się świńskiej grypy były tak wielkie, że cały szereg Europejskich państw zaczął wykupywać ogromne ilości szczepionek przeciwko chorobie. Kiedy okazało się, że stopień rozprzestrzeniania się wirusa nie będzie tak duży, jak przypuszczano, w państwowych magazynach zaczęły zalegać nieużywane szczepionki. Straty liczono w setkach milionów. Jedynym państwem, które nie zdecydowało się na zakup szczepionek była Polska.

Tak jak w przypadku ptasiej grypy, zarażenie wirusem nie było spowodowane jedzeniem wieprzowiny, bowiem wysokie temperatury przygotowania posiłku (70 st. Celsjusza) powodują śmierć wirusa H1N1.
Dokładna liczba zmarłych nie jest znana, ale szacuje się, że na całym świecie w wyniku świńskiej grypy mogło zginąć od 151 000 do 575 000.

Choroba Szalonych Krów
W latach 90-tych w Wielkiej Brytanii zapanowała epidemia choroby szalonych krów (CJD). W przeciwieństwie do pozostałych epidemii nie była ona wywołana przez wirusa, tylko przez białko nazwane prionem. Pierwsze informacje o tym, że niektóre krowy chorowały pojawiły się już w latach osiemdziesiątych.

Jednak pierwszy przypadek śmierci człowieka na wskutek choroby odnotowano dopiero w 1995 roku. Brytyjczycy popadli w panikę i zarządzili prewencyjny ubój nawet kilku milionów krów. Obawy o szkodliwe skutki brytyjskiej wołowiny zaszły tak daleko, że Unia Europejska wprowadziła embargo na wołowinę, które zniesiono dopiero w 2006 roku.

W wyniku choroby szalonych krów na terenie Wielkiej Brytanii zmarło 177 osób.