Odkrywamy dawny Międzyrzecz: Kiedyś Obrzycka, teraz Poznańska (zdjęcia)

[galeria_glowna]
Do 1945 r. pierwszy odcinek obecnej ul. Poznańskiej - od placu Powstańców Wielkopolskich do skrzyżowania z ul. Krótką za przejazdem kolejowym - nazywał się Obrawalder Strasse, czyli Obrzycka. Łączył byłą ul. Dworcową (niemiecka nazwa Bahnhofstrasse) i plac dworcowy z Szosą Obrzycką, czyli Obrawalder-Chaussee. Jej przebieg znamy m.in. z planu Międzyrzecza z 1927 r., opublikowanego w monografii miasta Paula Beckera wydanej w 1930 r.

- Wcześniej te ulice nazywały się jednak Poznańska i Szosa Poznańska. Nazwy Dworcowa i Obrzycka pojawiły się dopiero pod koniec XIX wieku. Konkretnie po 1885 roku, kiedy w Międzyrzeczu wybudowano i otwarto dworzec kolejowy - zaznacza regionalista Ryszard Patorski, który jest znawcą historii Ziemi Międzyrzeckiej.

Jak podkreśla R. Patorski, przed drugą wojną układ ulic w okolicach dworca był nieco inny, niż obecnie. Ówczesna ul. Obrzycka miała wtedy drugorzędne znaczenie. Główna droga w kierunku Obrzyc biegła od placu dworcowego (niemiecka nazwa Bahnhofplatz) między obecnym bankiem Pekao SA i zabudowaniami kolejowymi. Dopiero za przejazdem krzyżowała się Obrzycką i przechodziła w Szosę Obrzycką. Teraz jej pierwszy odcinek jest ślepy. Wjazd blokuje kiosk przy dworcu PKS, ale jej reliktem jest krótka uliczka na zapleczu banku oraz fragment ul. Krótkiej, przy którym znajduje się siedziba Międzyrzeckiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego.

Najważniejszym urzędem przy Obrawalder Strasse był Distrikts-Amt, czyli odpowiednik dawnych urzędów rejonowych. Budynek przetrwał wojenną zawieruchę i obecnie wygląda tak samo, jak na początku XX w. Dowodem jest archiwalna karta pocztowa ze zbiorów autora. Ulicę Obrzycką sprzed ponad stu lat możemy natomiast zobaczyć na widokówce, udostępnionej autorowi przez niemieckiego kolekcjonera Martina Meissnera, który pochodzi z Międzyrzecza.

Obrzyce, czyli dawne Obrawalde, zawdzięczają swój rozwój wybudowanemu w 1904 r. szpitalowi psychiatrycznemu. Do Międzyrzecza zostały przyłączone w 1928 r. W tym samym roku poszerzono plac dworcowy, przy którym stały hotel (obecnie siedziba Powiatowego Urzędu Pracy) oraz wybudowana w 1920 r. siedziba spółki węglowej, którą w latach 1928-1930 zaadaptowano na szkołę handlową (obecny bank Pekao SA.).