Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Ołowiem, bejsbolem, banjo, sekatorem... mózgojada!

Zdzisław Haczek
fot. UIP
"Zombieland" - zabawna odtrutka na wylęg ekranowych krwiopijców i księżycowych wyjców

Biada nam, biada! Znikąd ratunku. Ochotę na to, co krąży w naszych żyłach, cały czas mają wampiry z "Underworld" (czwarta część w 2011 r.), nieposkromiony apetyt prezentuje załoga sagi "Zmierzch", a tu w kolejce już czekają krwiopijcy z "Daybreakers" i to w skali globalnej. O wilkołaku nie wspominając... Galeria starych, zdawałoby się wysączonych z ostatniej kropli oryginalności, bohaterów horroru ożywa na ekranie w sposób tak totalny, że aż nieprzyzwoity.
I tu z radością powitać należy "Zombieland" - kpinę z kina grozy, gdzie zarażeni tajemniczym wirusem zamieniają się w głodne ludzkich mózgów i wnętrzności bestie.

Dzieło Rubena Fleischera ma obiecującą czołówkę. W kalejdoskopie scen dostajemy krótką, acz krwawą pigułkę wiedzy, jak większość ludzi zamieniła się w zombie. Równie efektownie (i zabawnie) nieśmiały i strachliwy młodzieniaszek Columbus (Jesse Eisenberg) przedstawia nam swój dekalog przetrwania, gdzie m.in. trzeba mieć mocne nogi, unikać toalet, zapinać pasy i "zawsze dobijać".

W świecie mózgojadów z tzw. normalnych ludzi mamy jeszcze Tallahassee (Woody Harrelson). Ten wydaje się rozkwaszać czaszki zombie niczym ostatni sprawiedliwy Dzikiego Zachodu. "Fantastycznej czwórki" dopełniają dwie sprytne siostry (Emma Stone, Abigail Breslin). Reszta? Reszta jest rozmową osadzoną na podwoziu kina drogi. Z dialogów rodzą się czasem jakieś żarty, zawiązują się więzi porozumienia, miłości.

W sumie jednak "Zombieland" trafia na mieliznę lekkiej nudy. Jakby brakowało pomysłu na zajmujące wypełnienie tego, co mamy między jatką otwarcia a rzezią finału. Tu Anglicy ze swoim "Wysypem żywych trupów" okazali się niedościgłym wzorem. Nie tylko pod względem dramaturgii, ale i dawki humoru.

Na szczęście dla Fleischera jego bohaterowie trafiają do Los Angeles, gdzie dostajemy odrobinę kpiny z hollywoodzkich gwiazd. Tu samego siebie gra Bill Murray - klasa sama w sobie! To nawiązanie do komedii "Pogromcy Duchów" z 1984 r. - boki zrywać!
"Zombieland" nie jest spełnieniem marzeń, jeśli o szczyt parodii gatunku chodzi. Jako opowieść z frontu: konsumpcja kontra tradycyjne wartości - to za mało tu polotu. Ale jako odtrutka na wylęg ekranowych krwiopijców i księżycowych wyjców - trochę pomaga.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gazetalubuska.pl Gazeta Lubuska