Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Orzech włoski – jak go uprawiać i pielęgnować

Katarzyna Józefowicz
Orzechy włoskie są dość wymagające, ale warto je mieć w ogrodzie.
Orzechy włoskie są dość wymagające, ale warto je mieć w ogrodzie. Wpaczocha - pixabay.com
Wśród kilku gatunków drzew owocowych uprawianych w naszych ogrodach znajduje się też bardzo ceniony, ale dość wymagający orzech włoski. Podpowiadamy, jak go uprawiać.

Na dobrych stanowiskach drzewo osiąga pokaźne rozmiary, dorastając do wysokości ponad 25-30 m, w Polsce jednak nie przekracza zwykle 10 m wys. Drzewo ma masywne, rozłożyste konary i szeroki, krótki pień. Jego korona w sezonie jest gęsta i zielona, gdyż tworzą ją liczne, bardzo duże, pierzaste liście, złożone z kilku mniejszych, gładkich, błyszczących, owalnych listków.

Na pędach liście rozwijają się dość późno (kwiecień-maj) i niemal równolegle z kwiatami (kwiaty męskie mają postać zwisających, długich kotków, żeńskie są natomiast małe i zebrane po kilka na końcach jednorocznych krótkopędów), dlatego tak jak one, często padają ofiarą wiosennych przymrozków. Wprawdzie z czasem drzewo się regeneruje i ponownie odtwarza utracone liście, ale w danym sezonie nowych kwiatów już nie zawiązuje i jesienią owocuje słabo lub wcale. Oczywiście nie zawsze się tak dzieje, gdyż w czasie ciepłej wiosny i na dobrym ciepłym stanowisku, orzech włoski może całkiem dobrze znieść trudny początek sezonu i jesienią wydać mnóstwo niedużych, okrągłych owoców, zamkniętych w twardej, brązowej skorupce, okrytej grubą, mięsistą, zieloną łupiną.

Kwiaty orzechów włoskich pojawiają się jednocześnie z liśćmi. Są bardzo wrażliwe na przymrozki.
Kwiaty orzechów włoskich pojawiają się jednocześnie z liśćmi. Są bardzo wrażliwe na przymrozki. Vargazs - pixabay.com

Miejsce i podłoże dla orzecha włoskiego

Jeśli jednak chcemy się ich doczekać, musimy zapewnić orzechowi naprawdę dobre warunki uprawowe, co wcale nie jest takie łatwe. Przede wszystkim trzeba wybrać dla niego ciepłe, osłonięte od wiatru i dobrze nasłonecznione stanowisko, gdyż roślina jest gatunkiem światłożądnym i w cieniu sobie nie poradzi.

Oprócz wysokich wymagań w stosunku do stanowiska, orzech włoski ma też dość spore oczekiwania względem podłoża, gdyż preferuje dobre, głęboko uprawione, żyzne, próchnicze i umiarkowanie wilgotne gleby, zawierające wapń i posiadające obojętny lub zasadowy odczyn pH. Nie warto sadzić go na glebach ciężkich, zimnych, kwaśnych, mokrych lub jałowych, bo sobie na nich nie poradzi i będzie chorował.

Orzech włoski to trudny sąsiad dla roślin

Ponieważ drzewo osiąga spore rozmiary, musi mieć też zapienioną odpowiednio dużą przestrzeń, aby móc się swobodnie rozwijać. Jest to ważne także dlatego, że orzech nie lubi towarzystwa, a jego tkanki zawierają toksyczny juglon, hamujący wzrost i rozwój innych roślin. Wprawdzie orzech włoski zawiera go głównie w świeżych liściach, które po opadnięciu i wysuszeniu nie stanowią już większego zagrożenia (substancja ulega rozpadowi m.in. pod wpływem światła, dlatego pod drzewami może rosnąć trawa), gorzej, jeśli uprawiamy drzewko szczepione na podkładce z orzecha czarnego, który za pomocą korzeni wydziela do gleby spore ilości juglonu oraz inne toksyny (w jego sąsiedztwie raczej nic nie urośnie).

Sadzenie i przycinanie orzechów włoskich

Orzech włoski należy też od razu posadzić na miejscu docelowym, gdyż roślina tworzy rozległy, palowy system korzeniowy i nie znosi przesadzania. Młode drzewka sadzi się zwykle wiosną lub wczesną jesienią. W pierwszych latach po posadzeniu, warto osłaniać je przed zimą włókniną lub słomianymi matami, później powinny radzić już sobie bez ochrony. Orzechy uprawiane w ogrodach zwykle nie wymagają ciecia, jeśli jednak musimy taki zabieg przeprowadzić, trzeba wykonać go latem (sierpień), gdyż orzechy cięte wiosną wydzielają z ran dużo soku, co mocno je osłabia.
Lepsze orzechy szczepione, niż z siewek

Orzechy włoskie łatwo rozmnażają się z nasion, a nawet dają samosiew, mimo to nie warto uprawiać ich z siewek. W ten sposób bowiem nie tylko otrzymamy duże drzewa, nieodpowiednie do małych ogrodów, ale też będziemy musieli czekać na ich owoce nawet 10-12 lat. Z tego względu do uprawy lepiej wybierać odmiany szczepione, które szybko wchodzą w okres owocowania (już w 2-3 roku), owocują obficie i osiągają mniejsze rozmiary. Mogą być jednak nieco bardziej od siewek podatne na choroby i mniej odporne na mróz.

Polecane odmiany orzechów włoskich

Na brak różnorodności wśród orzechów, nie powinniśmy jednak narzekać, gdyż do wyboru mamy całkiem sporo odmian np. „Dodo” i „Resovia” (odporne na mróz, wrażliwe na antraknozę), „Targo”, „Leopold” i „Broadview” (odporne na mróz i mało podatne na antraknozę) oraz wiele innych (np. „Albi”, „Silesia”, „Tryumf”, „Jacek”).

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Materiał oryginalny: Orzech włoski – jak go uprawiać i pielęgnować - e-Ogródek

Wróć na gazetalubuska.pl Gazeta Lubuska