Ostrzegają innych

Gdy za 230 godzin ciężkiej pracy zarobili po 1,8 tys. zł, uciekli z niemieckiego Cappeln do Polski. Gorzowski przedstawiciel firmy Peter Menke twierdzi, że nie otrzymał żadnej skargi, a ludzie niepotrzebnie od razu pobiegli skarżyć się do gazety.

Miało być tak: praca przy indykach, 40 godzin tygodniowo, dobrowolne nadgodziny płatne ekstra (150 proc. stawki podstawowej). I tak przez trzy miesiące. A było ponoć tak: robota nawet po 17 godzin na dobę bez żadnych przerw, po trzy godziny na sen. Do tego wyzwiska, ciągłe poniżenia i żadnych pieniędzy ekstra za nadgodziny. - Byliśmy taktowani jak gówno - mówią mieszkańcy kilku podgorzowskich wsi. Chcą ostrzec innych, bo gorzowski oddział firmy cały czas szuka nowych pracowników.

Przy indykach pracowało około 50 Lubuszan, w tym grupa dziesięciu osób z podgorzowskich Chwałowic, Jasińca i Lubczyna. Dziennie ,,robili’’ około 12 tys. sztuk (ptaki były zabijane, patroszone i przygotowywane do sprzedaży). - Pracowałam już w Hiszpanii przy truskawkach, nie boję się ciężkiej roboty, ale to było ponad moje siły. Na stojąco po kilkanaście godzin, cały czas w dusznym smrodzie, brudzie i bez przerw - mówi pani Katarzyna (ona i reszta rozmówców, zastrzegają nazwiska do wiadomości redakcji).
Teoretycznie mieli przerwę na posiłek i toaletę, ale gdy tylko odchodzili od taśmy, nadzorujący ich pracę Polacy krzyczeli, że robota czeka. - Byli najgorsi. Darli się do nas po niemiecku ,,schneller!’’, wyzywali... Aż pękłam i się popłakałam... - mówi pani Mariola.
Cała dziesiątka trzymała się razem. - Tylko dzięki temu daliśmy radę. Ale gdy po miesiącu okazało się, że nadgodziny nie są wcale lepiej płatne, podjęliśmy decyzję, że wracamy do Polski. W Niemczech zostali tylko ci, którzy nie mieli za co wrócić - mówi pan Piotr.

Zaraz po przyjeździe poszli do gorzowskiego przedstawiciela firmy Rafała Brandta. - Nie chciał z nami rozmawiać. Stwierdził, że dla niego wszystko jest w porządku - mówi pani Ewa. Wszyscy domagają się tylko jednego: wyrównania za dziesiątki nadgodzin. - Za miesiąc pracy dostaliśmy po 1,8 - 2,2 tys. zł. Każdemu z nas ubojnia powinna wypłacić jeszcze po kilkaset złotych, niektórym niemal 1 tys. - mówią zgodnie. Bo choć wypłacono nam pieniądze za nadgodziny, to stawka była taka, jak za zwykłą pracę. - I do tego dostaliśmy te pieniądze jako premię! - denerwują się.
R. Brandt jest zdziwiony roszczeniami. Tłumaczy, że nikt nie obiecywał ekstra stawki za nadgodziny, wykraczającej poza dodatek określony w kodeksie. Twierdzi, że nie zna zasad obliczania tych dodatków, gdyż nie jest specjalistą od Prawa Pracy (tym zajmuje się w firmie biuro rachunkowe). Zapewnia jednak, że według jego wiedzy za dodatkową pracę wypłacono tyle, ile powinno być: - Nikt nie skarżył się u mnie na ten problem. A przecież od tego należałoby zacząć. Jeśli wpłyną pisma, będę mógł się do nich ustosunkować bez angażowania prasy.

Tymczasem niedawni pracownicy ubojni chcą walczyć o pieniądze przed sądem. O pomoc zwrócili się do Państwowej Inspekcji Pracy. - Byli u nas, nasi prawnicy pomogli im w napisaniu pozwów i udzielili kilku rad - informuje inspektor Zdzisław Cieśla.
Chociaż centrala firmy jest w Warszawie, praca była świadczona w Niemczech, a w Gorzowie tylko podpisano umowy, to jak udało się nam dowiedzieć, niewykluczone jest, że sprawa będzie się toczyć na miejscu, przed gorzowskim Sądem Pracy.