Państwo w państwie - komentarz Janusza Życzkowskiego

Sytuacja ostatnich tygodni wiele nam uzmysłowiła. Pokazała również, że na sprawy państwa trzeba patrzeć całościowo, a nie każdy to potrafi i nie każdy to rozumie. Brak widocznych działań w ukrytym dla opinii publicznej urzędniczym kalendarzu doprowadził do niepokoju, który szybko podchwycili politycy. Wilcze ich prawo, ale zdaje się, że i oni przeszarżowali, a rtęcią i żrącą wodą doprowadzili do obśmiania częściowo słusznych pretensji.

Jednak to co obok problemów środowiska martwi najbardziej, to erozja struktur państwa i cyniczne wykorzystywanie jego instytucji do realizacji politycznych interesów. To, że Polacy różnią się w ocenie sytuacji w kraju jest oczywistą oczywistością. Każdy z nas wyznaje określony system wartości, posiada własny bagaż doświadczeń i własną życiową mądrość. Jedni będą liberalni, inni preferują światopogląd konserwatywny. Koniec i kropka. Wydawało się jednak, że są obszary, które wyłączono z bieżącej wojenki i pozwolono im działać dla dobra ogółu.

„Wydawało się”, to właściwy opis pewnych sytuacji w naszym regionie. Okazało się bowiem, że zdarzają się samorządy, których włodarze za wszelką cenę próbują swoim działaniom narzucić partyjną retorykę. Wszystkie ich pomocowe względem Odry przedsięwzięcia, podporządkowane są narracjom, które narzuciła partyjna wierchuszka. Zamiast skupić się na rozwiązywaniu problemów generują nowe podlane niepokojem i grozą. Prymusem w partyjnym wyścigu okazał się burmistrz jednego z miast, który uczynił z niego dekorację w przedstawieniu lidera swojego ugrupowania.

„One man show” nad Odrą w otoczeniu partyjnych działaczy zwiezionych z całego województwa, aktywistów i nielicznych mieszkańców. Cel jeden. Pokazać, że państwo nie działa, a winny jest wiadomo kto. Problem w tym, że burmistrz ów wypiera ze swojej świadomości jedną zasadniczą kwestię. Państwo, to my. Nie tylko administracja centralna, ale również samorząd, służby, wędkarze, organizacje pozarządowe, aktywiści, a nade wszystko mieszkańcy. Warto też przyswoić sobie inną myśl. Budowanie opozycyjnego państwa w państwie musi skończyć się katastrofą, dużo większą niż ekologiczny problem Odry.