- Po meczu z Algierią dziennikarze czekali na was aż półtorej godziny. Mieliście w szatni jakiś bankiecik z okazji premierowego w historii słoweńskiego futbolu zwycięstwa w mundialu?
- Nic podobnego. Po prostu oglądaliśmy przez chwilę w telewizji bardzo interesujące nas spotkanie Serbia - Ghana. Ale nie zaprzeczam: radość po wygranej 1:0 była duża, bo nie przyszła nam ona łatwo. Algierczycy to naprawdę niezła drużyna, a my nie pokazaliśmy wszystkiego, na co nas stać. Liczą się jednak trzy punkty. Taka zaliczka na początku mistrzostw jest bezcenna.
- Oprócz rezerwowego bramkarza Serbów Bojana Isailovicia jesteś jedynym uczestnikiem mundialu, który na co dzień gra w polskiej lidze...
- Naprawdę?!
- Tak. Słowacki bramkarz Jan Mucha podpisał już kontrakt z Evertonem, a honduranin Carlos Costly nie otrzymał powołania od swojego selekcjonera. Czy występy w naszej ekstraklasie dobrze przygotowały cię do mistrzostw?
- Oczywiście, nie mam z tym żadnego problemu! Wbrew temu, co często mówią polscy kibice i dziennikarze, wasza liga jest silna. Mój poziom wytrenowania nie odbiega od kolegów, grających na co dzień w zachodnioeuropejskich klubach. Najlepszy dowód, że wywalczyłem sobie miejsce w podstawowej jedenastce Słowenii.
- Traktujesz finały mistrzostw świata jako szansę pokazania się menedżerom i podpisania kontraktu z silniejszym klubem niż Wisła Kraków?
- Skłamałbym mówiąc, że nie mam takich marzeń. Mundial jest najważniejszym piłkarskim turniejem. W każdym zawodniku wyzwala wszystkie siły i ambicje. Na razie najważniejszy jest jednak interes reprezentacji. Jeśli w ślad za sukcesem Słowenii pójdzie rozwój mojej osobistej kariery, to radość będzie podwójna.
- Twoja umowa z Wisłą jest ważna jeszcze na cztery sezon. Sądzisz, że wypełnisz ten kontrakt?
- Nie sposób to dziś przewidzieć. W Krakowie czuję się bardzo dobrze i z przyjemnością tam zostanę. Ale jeśli po mundialu pojawi się jakaś intratna propozycja, to pewno wszyscy ją wnikliwie rozważymy. I ja, i klub.
- Spotkanie z Algierią zacząłeś na lewej, a skończyłeś na prawej pomocy. Ma dla ciebie znaczenie, po której stronie boiska biegasz?
- Niewielkie. Lepiej czuję się po lewej, ale większość meczów w reprezentacji rozgrywam po prawej. Taktykę ustala trener Matjaz Kek. My, piłkarze, jesteśmy tylko od jej wykonywania.
- Przed wami dwa bardzo trudno spotkania: z USA i Anglią. Jakie wyniki możecie w nich osiągnąć?
- To będą piekielnie trudne pojedynki. Nie tylko z powodu sportowej klasy rywali, ale też z uwagi na remis 1:1, jaki padł w ich bezpośrednim spotkaniu. I Amerykanie, I Anglicy zagrają z nami o życie. Porażka będzie dla nich oznaczała wyeliminowanie z turnieju. My jesteśmy trochę spokojniejsi. Musimy się teraz zrelaksować się i myśleć tylko o najbliższych przeciwnikach. Bez żadnych kalkulacji i hurraoptymizmu, że mamy nad nimi dwa punkty przewagi.
- Z jakimi marzeniami przylecieliście do RPA?
- Pierwsze zadanie to wyjście z grupy eliminacyjnej. Jeśli z USA i Anglią wywalczymy co najmniej remisy, to awansujemy do czołowej szesnastki. Taki mamy plan minimum. Potem, w pucharowej fazie rywalizacji, wszystko może się zdarzyć.
- Mam do ciebie jeszcze jedno, mocno teoretyczne pytania. Z jakimi szansami zagrałaby w mundialu reprezentacja Polski, gdyby Słowenia i Słowacja nie wyprzedziły jej w eliminacjach?
- O, to chyba jakiś trick?! Trudno powiedzieć. Według mnie Polska ma dobrych piłkarzy i mocną reprezentację. To nie są kurtuazyjne słowa, naprawdę tak uważam. Ale nowy selekcjoner Franciszek Smuda potrzebuje dwóch, trzech, może nawet więcej lat, by zbudować silną drużynę narodową. W futbolu nic nie dzieje się od razu, na wielki wynik trzeba pracować przez wiele sezonów. A szanse Polaków w mundialu? Myślę, że sami odpowiecie sobie na to pytanie za dwa lata, gdy będziecie wspólnie z Ukraińcami gospodarzami mistrzostw Europy.
- Dziękuję.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
