A... jak Anglicy, którzy też mieli swój wkład w rozwój tego miasta. A zwłaszcza Polskiej Wełny. Miejsca ważnego dla wieli tysięcy zielonogórzan. Ale wróćmy do początków, które sięgają XIX wieku. Historia zakładu sięga bowiem roku 1832. Wtedy to do miasta przyjechali Anglik z pochodzenia Cockerill. Przy obecnej ul. Wrocławskiej postawił niewielką fabrykę, ale za to z nowoczesną maszyną parową. Co prawda skrzydeł nie rozwinął, bo plany pokrzyżował mu pożar...

L... jak Litwin. A dokładniej Janusz Litwin, bo to za jego sprawą mogliśmy wrócić do czasów dawnych właścicieli fabryki. - Ojciec jako osadnik wojskowy mógł zamieszkać w domu przy ul. Sienkiewicza, w dawnej rezydencji właścicieli Polskiej Wełny – wspomina pan Janusz. - W ośmiu pokojach były meble, zegary, zdjęcia, listy, znaczki…. Musieliśmy za to wszystko zapłacić w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym. Ojciec bardzo dbał o te przedmioty. Dbał o nie także syn-kolekcjoner. Do dziś zachowały się one w bardzo dobrym stanie.

B... jak Budziwół. To nazwisko przewija się w wielu wspomnieniach dawnych prawników Polskiej Wełny. Józef Budziwół miał 18 lat, kiedy dostał nakaz pracy. Przyjechał do Zielonej Góry ze wsi Wola Rafałowska, niedaleko Rzeszowa. Zamieszkał w hotelu robotniczym i rozpoczął pracę na wydziale przędzalni. By później zostać jego kierownikiem. Maszyny przędzalnicze były różnego rodzaju. W sumie 42 przędzarki wózkowe i 27 zespołów zgrzeblarskich.