Sen i jego zaburzenia – lunatykowanie, katatrenia i narkolepsja…
Prawidłowa higiena snu jest niezbędna do regeneracji organizmu i funkcjonowania układu hormonalnego. Niestety w dobie wszechobecnego pędu często zapominamy o tym, jak ważny jest regularny i wystarczająco długi sen. Może to skutkować rozwojem zaburzeń snu, które w większości przypadków negatywnie wpływają na jakość naszego życia. Wyróżnia się dwa podstawowe typy zaburzeń snu: dyssomnie oraz parasomnie. Pierwsze z nich charakteryzują się nieprawidłową ilością i jakością snu, natomiast drugie – występowaniem niepożądanych objawów podczas snu.
Bezsenność
Bezsenność, nazywana również agrypiną lub z języka łacińskiego – insomnią, jest jednym z najpopularniejszych zaburzeń snu. Charakteryzuje się ona zbyt krótkim czasem trwania snu lub bardzo słabą jego jakością. Konsekwencją bezsenności jest poczucie nieustannego zmęczenia, nadmierna drażliwość, a także problemy z pamięcią i koncentracją. Według szacunków z bezsennością zmaga się ok. 30 proc. ludzi na całym świecie. Wyróżnia się dwa podstawowe typy tego zaburzenia:
Bezsenność pierwotną (samoistną), która nie jest powiązana z żadnymi jednostkami chorobowymi. Zazwyczaj wynika ona z nadmiaru stresu i niezdrowych nawyków – np. ze spożywania tuż przed snem ciężkostrawnych posiłków, z częstych drzemek czy też z pracy zmianowej.
Bezsenność wtórną, która towarzyszy innym chorobom w tym m.in. depresji, zaburzeniom lękowym, zaburzeniom jedzenia, schizofrenii, zespołowi abstynencyjnemu czy też toksykomanii.
Narkolepsja
Narkolepsja jest stosunkowo rzadko diagnozowanym zaburzeniem snu, polegającym na występowaniu niekontrolowanych napadów snu w ciągu dnia. Przypadłość ta znacznie obniża jakość życia pacjentów, ponieważ mogą oni zasypiać kilka razy na dobę wbrew swojej woli, w różnych sytuacjach – np. w czasie rozmowy, gotowania czy też wykonywania pracy biurowej. Zgodnie z obecną wiedzą badaczy narkolepsja ma podłoże dziedziczne i z tego powodu nie istnieje jej skuteczne leczenie przyczynowe.
Sennowłóctwo (lunatykowanie)
Sennowłóctwo, nazywane również somnambulizmem lub potocznie – lunatyzmem, jest zaburzeniem snu pojawiającym się zazwyczaj ok. godziny po zaśnięciu. Charakteryzuje się ono wykonywaniem złożonych czynności ruchowych bez odzyskania pełnej świadomości. Podczas aktu lunatykowania pacjent może mieć otwarte oczy, a nawet nawiązywać powierzchowny kontakt. W większości przypadków sennowłóctwo ogranicza się do siadania na łóżku lub do kilkuminutowych spacerów. W trakcie napadu tego zaburzenia snu pacjent może zacząć przygotować posiłki, a niekiedy nawet – prowadzić samochód czy też zachowywać się agresywnie w stosunku do innych osób. Co ważne, somnambulizm stosunkowo często diagnozowany jest u dzieci pomiędzy 4. a 12. rokiem życia. Leczenie tej przypadłości polega przede wszystkim na ograniczeniu sytuacji stresogennych, a także stosowaniu środków nasennych z grupy benzodiazepin.
![Iga Świątek i jej koszmary. Sprawdź, kto dręczy polską numer 1 [GALERIA]](https://d-art.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/5b/5d/66227e5a4c751_o_xsmall.jpg)
![PKOl zaprezentował stroje Polaków na ceremonię otwarcia igrzysk w Paryżu [ZDJĘCIA]](https://d-pa.ppstatic.pl/frames/pa-def/97/c9/il20240419_839539719_xsmall.jpg)
