Sołtys Złotnika: Widły dalej są potrzebne

- Jak to się stało, że został pan rolnikiem?
- Było nas czworo, trzech braci i siostra i padło na mnie. Po dziadkach i rodzicach przejąłem gospodarstwo bo od początku bardzo podobała mi się ta praca. Nikt mnie nie zmuszał od zawsze miałem do tego zamiłowanie.

- Ile pan ma hektarów?
- Swoich 29 i kilka w dzierżawie od sąsiadów, w sumie 35.

- Co Pan ma na polu?
- Gospodarstwo nastawione jest na produkcje nasienną, z licencją, czyli od zasiania do zbiorów i sprzedaży wszystko robię zgodnie z zasadami produkcji kwalifikowanej. Produkuje zboże i materiał siewny roślin strączkowych. W tym roku mam pszenice ozimą, dwie odmiany, i jedno pszenżyto.

- Jakie plony w tym roku?
- Zimowe są bardzo dobre, ale jare poleciały w dół, ponieważ jest za sucho na moich glebach. Na zbożach posadzonych po kartoflisku, to miałem plony w granicach 5-5,5 tony jęczmienia jarego z hektara. Na pozostałych może być gorzej. Spadek może oscylować w okolicy 1 tony na ha.

- Czy to wpłynie na cenę maki?
- Raczej nie. Pszenicy zimowej w tym roku było od 7,5 do 8,5 tony, po odczyszczeniu. To dobry wynik. Co roku wydajność rośnie. Ja jako gospodarstwo licencjonowane zapoznaje się co roku z nowym materiałem nasiennym. Dopasowuję go do swoich gleb z unijnego katalogu. Nowa, zainwestowana odmiana z każdym rokiem przynosi średnio poprawę o 300 kg zboża więcej z hektara.  W ubiegłym roku miałem rekordowy zbiór pszenicy na poziomie 9 ton z hektara na moich słabych 4,5 i 6 klasy glebach.

- Jak się zmieniły żniwa w ciągu 35 lat?
- Kiedyś było weselej. Jeden drugiemu pomagał, a wieczorem trochę  „pobalowaliśmy”. Młodzi już się nie garną do pracy, a czasem potrzebna jest praca rąk ludzkich. Widły dalej są potrzebne.

- Co Pan myśli o kształceniu młodych rolników?
Szkoda, że starostwo zlikwidowało szkołę rolniczą w Żarach, bo z każdym rokiem wiedza jest coraz bardziej w cenie w tym zawodzie, a liczba rolników spada.