Stelmet Zielona Góra, czyli wielki skok

Warto podkreślić, że Stelmet jest drugim zespołem po Anwilu Włocławek, który po pojawieniu się w ekstraklasie, w drugim sezonie zdobył medal. Anwil od razu miał srebro, które powtórzył w kolejnym. Wieloletni mistrz Asseco Prokom musiał czekać na podium pięć sezonów, nasz rywal w finale PGE Turów Zgorzelec trzy, podobnie Trefl Sopot.

Jeśli w tym roku zdobędziemy złoto, będzie to ligowy majstersztyk, a nasz zespół trafi do historii polskiego basketu jako ten, który najszybciej po powrocie do ligi albo awansie, wywalczył mistrzowski tytuł.

To było straszne!

A przecież jeszcze przed kilku laty występowaliśmy w pierwszej lidze, nierzadko w małych szkolnych halach - i bywało - przegrywając z zespołami o znacznie mniejszym dorobku i krótszej historii. Przysłowie ,,Trzeba upaść, żeby się podnieść" jak ulał pasuje do losów naszego zespołu.

W sezonie 1999/2000 Zastal z hukiem spadł z ekstraklasy. W pierwszej lidze zmontowano - jak się zdawało - całkiem mocną ekipę. Owszem, sytuacja finansowa była bardzo słaba i budżet się nie domykał. Ci, którzy wspierali latami basket już nie mieli pieniędzy, nowi nie bardzo chcieli ich dawać na drużynę z pierwszej (w sumie drugiej) ligi.

Wydawało się, że mimo tych kłopotów zespół spokojnie się utrzyma. Niestety, spadł z kretesem. Po raz pierwszy od 20 lat zielonogórska koszykówka znalazła się na trzecim szczeblu rozgrywek. To było straszne. Ale ów upadek oznaczał początek czegoś zupełnie innego. Powstała wówczas pierwsza w naszym województwie Sportowa Spółka Akcyjna Grono, bo taką przyjęła nazwę. Wielu nie wierzyło, że to się może udać, inni sobie żartowali, wreszcie inni czekali na jej szybki upadek.
Wierzyli jednak ci, którzy ją założyli. Janusz Jasiński wówczas właściciel sklepu Intermarche, prezes Grona Rafał Czarkowski i jeszcze kilku. Warto wspomnieć o trenerze Grzegorzu Chodkiewiczu, który podjął się zadania wydobycia zespołu z drugoligowego bytu. Łatwo nie było, udziałowcy mieli tyle pieniędzy, ile sami mieli.

Krok po kroku

Ostatecznie Zastal, po zaledwie roku, wrócił do pierwszej ligi. Piąty mecz w Kwidzynie z Basketem, kiedy Tomasz Krzyżyński rzutem niemal z połowy boiska doprowadził do remisu i zwycięskiej dogrywki, przeszedł do historii klubu.

Potem jednak nie było łatwo, a wręcz bardzo trudno. Oprócz Intermarche i władz miasta nie było praktycznie sponsorów, zespół grał swoimi wychowankami, sprowadzano tylko pojedynczych i - nie da się ukryć - w miarę tanich zawodników. Ta ekipa przez kilka sezonów potrafiła awansować do czołowej szóstki i walczyła w play offie. Nigdy nie była zmuszona do bicia się o utrzymanie. Warto dziś, kiedy od tamtych czasów jesteśmy już bardzo daleko, pamiętać o świetnej robocie, jaką wykonywał trener Chodkiewicz.

Jak się wydaje, te trudne lata przekonały udziałowców, że warto spokojnie pracować, robić krok po kroku, szukać sprzymierzeńców. Szef rady nadzorczej Grona Jasiński przyznał po latach w którymś z wywiadów, że moment awansu do pierwszej ligi, ten szalony mecz w Kwidzynie i trudne kolejne sezony utwierdziły go w przekonaniu, że to, co robią, jest słuszne.

Dream team nie dał rady

Potem zaczęto, jeszcze nieśmiało, jeszcze z obawą, myśleć o powrocie do ekstraklasy. Do Zielonej Góry wrócił najsłynniejszy trener w historii zielonogórskiego basketu Tadeusz Aleksandrowicz, a także wychowankowie, byli reprezentanci Polski: Jarosław Kalinowski i Paweł Szcześniak. Ta droga również okazała się bardzo trudna.
W pierwszym sezonie Aleksandrowicza Zastal był bardzo blisko, bo startując z szóstej pozycji w play offie dotarł do półfinału. Niestety, lepszy był Kager Gdynia, mimo iż piąty mecz mieliśmy u siebie. Dwa kolejne sezony były już porażkami. W pierwszym lepszy okazał się Basket Kwidzyn. W kolejnym zmontowano, jak na ówczesne możliwości, dream team. Ten zespół bił rekordy zwycięstw (wygrał kolejno 22 mecze w rundzie zasadniczej), by w pierwszym meczu play off dać się ograć Stali Stalowa Wola. To był szok.

Na szczęście szefom nie przeszło. Zatrudniono Tomasza Herkta i postawiono zadanie: w ciągu dwóch lat Zastal ma wrócić do ekstraklasy. I tak się stało. W pierwszym sezonie Herkta w Zielonej Górze uprzedziła nas Polonia 2011 Warszawa, w drugim, po pokonaniu ŁKS-u Łódź, po 10 latach przerwy Zastal zameldował się w ekstraklasie.

Brąz - coś niezwykłego

I tak doszliśmy do dzisiejszych czasów. Awans zbiegł się z oddaniem do użytku pięknej hali. O Zielonej Górze zaczęło być głośno w koszykarskim światku. Jak się okazało, rację mieli ci, którzy optowali za budową pięciotysięcznego obiektu, bo była też koncepcja, że w Zielonej Górze wystarczy widownia trzytysięczna.

Już inauguracja, jesienią 2010 roku i zwycięski mecz z mistrzem Polski Asseco Prokomem Gdynia pokazał, że zaczęła się nowa era basketu w Winnym Grodzie. Zwycięskie spotkanie obejrzało pięć tysięcy ludzi! I choć w tym pierwszym sezonie Zastal nie załapał się do play offu i musiał grać tylko o utrzymanie, nasz CR-S miał największą średnią widownię w kraju. Zielona Góra stała się dla wielu dobrym miejscem na kontynuowanie kariery.

W kolejnym sezonie klub osiągnął największy sukces. Wywalczył brązowy medal (wcześniej najwyższą lokatą była czwarta w sezonie 1993/94). Do brązu naszą ekipę poprowadził serbski szkoleniowiec Mihailo Uvalin (zastąpił w trakcie sezonu Tomasza Jankowskiego, który został jego asystentem, on z kolei objął ekipę w końcówce poprzedniego po Herkcie). Brąz był czymś niezwykłym, ukoronowaniem ostatnich, niełatwych przecież dziesięciu lat.

Jednak, jak uznali szefowie, to była przygrywka i początek tego, co chcą osiągnąć. Zespół zyskał strategicznego sponsora, firmę Stelmet, która wcześniej pomagała klubowi, ale w mniejszym zakresie. Do historii odszedł Zastal, pojawił się Stelmet.
Zmontowano silną ekipę. Przede wszystkim namówiono do pozostania Portorykańczyka Waltera Hodge'a. Pozyskanie tego zawodnika zaraz po awansie było majstersztykiem ludzi odpowiedzialnych za koszykówkę. Okazał się wielką gwiazdą nie tylko klubu, ale i całej ligi. To on poprowadził zespół do zwycięstw. Stelmet zagrał po raz pierwszy w historii w europejskich pucharach. Awansował do drugiej rundy Eurocupu!

Teraz walka o złoto

Przed nami finał. Zespół miał pewien dołek, zaliczył kilka wpadek, ale ciągle był w czołówce i udowodnił, że należą mu się mecze o złoto. Tę emocjonującą rozgrywkę możemy zakończyć zwycięsko. Jeśli nie damy rady, ale powalczymy, stoczymy dobre mecze, lecz rywal okaże się lepszy, nie będzie tragedii, a srebro uznamy za dobry wynik.

Jedno jest już teraz pewne. Stelmet zrobił wielki skok. Tak sportowy, jak i marketingowy. Kibice zaczęli utożsamiać się z klubem, interesować się, kupować gadżety. Chodzenie na mecze stało się modne. O baskecie, zespole i jego wynikach dużo się mówi. Koszykówka stała się ważna. Działacze podpatrują, jak funkcjonuje się w sportowym marketingu, starają się stosować sprawdzone wzory. Owszem, czasem coś tam zgrzytnie, coś nie wyjdzie. Jednak to, co udało się zrobić w Zielonej Górze, to już naprawdę wiele.

I jak zapowiadają w klubie, to jeszcze nie koniec...

Motoryzacja do pełna! Ogłoszenia z Twojego regionu, testy, porady, informacje