Budynek ładny, ale... Nam, laikom trudno zrozumieć, dlaczego niepozorny budynek przy ulicy Ułańskiej nagle wzbudził takie zainteresowanie, że zaczęły tutaj zjeżdżać pielgrzymki niemieckich miłośników architektury.
- Mieszkam tutaj od 1953 roku - opowiada mieszkający na parterze Matuszczak. - Widać było, że mieszkał tutaj ktoś bardzo bogaty. Kominki, drewniane wykończenie, centralne ogrzewanie, pomieszczenia dla służby... I garaż. Kto w latach 20. minionego wieku miał samochód? Niestety życie wymusiło na nas sporo przeróbek.
Nawet nasi specjaliści od zabytków o wartości tego budynku dowiedzieli się stosunkowo niedawno, został wpisany do rejestru zabytków ledwie w lutym.
- Nie jesteśmy ośrodkiem o uniwersyteckich tradycjach, wiele takich perełek przez lata nam umykało - mówi lubuska konserwator zabytków Barbara Bielinis-Kopeć. - Nie wpisaliśmy jeszcze wielu obiektów z XIX wieku, tymczasem prace Muthesiusa to wiek XX. Jednak powinniśmy dbać o te zabytki, gdyż to prawdziwe perełki. I walczyć o to, aby pozostawały w możliwie niezmienionej formie.
Przez znawców Hermann Muthesius (1861-1927) zaliczany jest do grona najważniejszych, europejskich architektów i teoretyków architektury XX wieku. Popierany przez władze pruskie miał szerokie pole do popisu, sprawił, że wyszły z mody przyciężkawe bryły Jugendstilu i eklektyzmu stylów historycznych, a zaczęła się nowoczesna architektura i działalność "Deutsche Werkbund", Bauhausu, Neue Sachtlichkeit...
I oto niespodziewanie w Zielonej Górze odnajdujemy dwie jego prace - willę fabrykanta Waltera Hildebranda i projekty domów osiedla robotniczego. Na razie znana jest przede wszystkim ta pierwsza, czyli właśnie budynek przy Ułańskiej. Posesję podzielono na trzy strefy użytkowe: ogród uprawny z przylegającym placem do gier i zabaw w północnej części działki, umieszczony centralnie dom mieszkalny z dziedzińcem i reprezentacyjno-rekreacyjny ogród z tarasem, altaną i rabatami w południowej części. Głównym elementem jest dom dwukondygnacyjny zbudowany na planie litery L... Całość przykrywa łamany, kryty czerwoną dachówką, dwukondygnacyjny dach mansardowy.
Natomiast w 1919 r. zaczęto budowę osiedla robotniczego na stoku jednego z najwyższych
miejskich wzniesień: Grünbergshöhe. Część domów po wschodniej stronie to realizacja typowych prostych i aż do bólu funkcjonalnych projektów Muthesiusa. Wykorzystano tu dwa typy domów dwurodzinnych (ul. Piękna i Siemiradzkiego) oraz projekt domu czterorodzinnego (ul. Glinianki) stworzony przez architekta w 1918 r. dla osiedla urzędniczego w Nauen. Między osiedlem a fabryką ulokowano zaprojektowane przez Muthesiusa w 1922 r., gmachy ochronki i przedszkola. Muthesius był także autorem projektów wnętrz gabinetu wicedyrektora przedsiębiorstwa i sali kasyna urzędniczego. Okazuje się, że możemy być terenem atrakcyjnym dla wielbicieli dobrej architektury. Znawcy przecież już od dawna odwiedzają Gubin, mimo że po słynnej Willi Wolfa nie ma już śladu. A o sensacyjnym odkryciu dzieła mistrza secesji w Trzebiechowie pisaliśmy już wielokrotnie.
- Często gościom pokazuję modernistyczne klatki schodowe w kilku budynkach - dodaje Bielinis-Kopeć. - Są zachwyceni kolorystyką. Obok nas wiele jest takich perełek.
(Szerzej o architekcie i jego zielonogorskich dziełach: J. Opaska, Duch epoki wysuwa nowe zadania. Dzieła Hermanna Muthesiusa na terenie Zielonej Góry)
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
