Trener żużlowców Stali Gorzów Stanisław Chomski wyróżniony „Szczakielem": Teraz nie wypada mi odchodzić

- Tak się niekiedy składa, że „Szczakiela” zdobywa trener, którego zespół nie został mistrzem Polski – mówił Stanisław Chomski, który w podobnych okolicznościach sięgnął po wyróżnienie w 2018 roku, gdy Stal Gorzów, podobnie, jak w minionym sezonie, wywalczyła srebrny medal. – Na pewno po ostatnim finałowym meczu w Lublinie pozostał w nas pewien niedosyt mimo, że nie byliśmy faworytami. Weszliśmy niemal na szczyt i kończyliśmy ligę z podniesionym czołem. Dlatego jestem bardzo dumny z naszego klubu.

- Nie ukrywam, to bardzo miłe, szczególnie, gdy głosują kibice. Czy to daje „kopa” do dalszej pracy? Każde wyróżnienie daje do myślenia. Jeśli cię doceniają, to nie można spocząć na laurach i przejść wobec tego obojętnie. To wyróżnienie jest możliwe również dzięki współpracy z zawodnikami i całym sztabem, bo klub dziś działa jak dobrze zorganizowane przedsiębiorstwo. Tak to postrzegam. Jeśli się weszło na pewien poziom, trzeba się na nim utrzymać. Rywalizacja między menedżerami też jest ciekawa, ale trzeba walczyć, by swoją pracą można motywować też innych.

- Dokładnie, nie ma co ukrywać, Bartek był filarem drużyny. Pod niego wszyscy musieli się podporządkować. Teraz całą filozofię drużyny trzeba będzie przeorganizować. Z drugiej strony jest to szansa dla pozostałych zawodników. Musi się wykreować nowy lider. To będzie duże wyzwanie dla nas wszystkich.

- Wszystko zweryfikuje tor. Lider drużyny objawia się nie tylko w kontekście poziomu sportowego, ale również w kwestiach pozasportowych, wpływu na innych, rozwiązywaniu zadań. To trudna rola, ale są kandydaci.

- W momencie, gdy musieliśmy szukać zawodnika w miejsce Bartka, nie było nikogo na rynku w najwyższej klasie rozgrywkowej. Postawiliśmy na Oskara, który czuje głód jazdy i sukcesów. Wiem, że może odpalić. Pewnie, że można się było licytować i jego odstawić. Z mojego punktu widzenia nie można tak zrobić, zawarliśmy porozumienie, trzeba się tego trzymać.

- Gdy odszedł Bartek, powstała nowa sytuacja w klubie. Myślałem o jednym roku, ale będzie to trochę dłużej, bo prezes naciska, by pracować i go nie zostawiać samego. Nie mam dość, choć sporo czasu spędzam przy sporcie kosztem rodziny. Teraz nie wypada mi odchodzić, zwłaszcza że jest taka potrzeba, by zostać na tym statku, na którym wspólnie płyniemy.