W Rzymie zmarł nagle arcybiskup Józef Życiński

- Powodem śmierci był prawdopodobnie wylew krwi do mózgu. Informacja została potwierdzona przez pracownika Casa del Clero, w którym zatrzymał się arcybiskup - czytamy na stronie Konferencji Episkopatu Polski.

Józef Życiński w 1966 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim. Studiował w Wyższym Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1972 w Częstochowie. Od 4 listopada 1990 biskup diecezjalny tarnowski, a od 14 czerwca 1997 arcybiskup metropolita lubelski.

Doktor teologii Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie (1976), doktor filozofii Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Habilitował się w 1980 na podstawie rozprawy Prostota i dyskonfirmowalność jako kryteria heurystyczne w kosmologii relatywistycznej.

Od 1980 był kierownikiem Katedry Logiki i Metodologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (od 2009 Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie). W latach 1982-1985 pełnił funkcję prodziekana, a od 1988 do 1990 dziekana Wydziału Filozoficznego tej uczelni. W 1981 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1988 zwyczajnym. Wielki Kanclerz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wykładał m.in. w Berkeley, Oksfordzie, Catholic University of America w Waszyngtonie, Catholic University of Australia w Sydney.

Był członkiem Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN, Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Wiedniu, Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego, Papieskiej Rady ds. Kultury, Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu RP, Komisji Episkopatu do Spraw Nauki Wiary, członek zagraniczny Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, przewodniczący Rady Episkopatu do Spraw Apostolstwa Świeckich i Rady Programowej KAI. Zasiadał we Wspólnej Grupie Roboczej Kościoła Katolickiego i Światowej Rady Kościołów (1999-2005), a także w Radzie Fundacji Auschwitz-Birkenau.

Publikował m.in. w "Tygodniku Powszechnym" i "Gazecie Wyborczej". Współpracował także z Radiem eR, regionalno-katolicką rozgłośnią archidiecezji lubelskiej. Dawniej współpracował z miesięcznikami "Znak" i "Więź", a także z "Rzeczpospolitą", "Niedzielą" oraz Pierwszym Programem Polskiego Radia.

Był autorem ponad 50 książek i ponad 300 artykułów poświęconych problematyce filozoficznej, teologicznej, kulturowej, naukom przyrodniczym.

W 2004 został laureatem Fenomenów Przekroju, nagrody przyznawanej przez tygodnik "Przekrój". W 2005 otrzymał Medal św. Jerzego, nagrodę przyznawaną przez "Tygodnik Powszechny". W 2007 został uhonorowany tytułem Człowieka Roku, wyróżnieniem przyznawanym przez "Gazetę Wyborczą". Nagrodę otrzymał za konsekwentną obronę wartości ładu demokratycznego i pluralizmu, za chrześcijańskie świadectwo humanizmu i tolerancji. Laudację na cześć laureata wygłosiła profesor Barbara Skarga.

Tytułami doctora honoris causa uhonorowały go Akademia Rolnicza w Lublinie (2004) oraz Uniwersytet Jagielloński (2005).