W szkole rolniczej w Bobowicku pod Międzyrzeczem młodzież uczy się jeździć konno

Nastolatka uczy się w Zespole Szkół Rolniczych w Bobowicku pod Międzyrzeczem. Jazda traktorem to dla niej fraszka. Równie dobrze radzi sobie z wierzchowcami ze szkolnej stajni. - Uwielbiam konie. Są inteligentne i bardzo przyjacielskie - mówi Joanna Oleksiak.

Zajęcia szkolnego koła jeździeckiego odbywają się w poniedziałkowe popołudnia. Po lekcjach uczennica pędzi więc do stajni i wita się z czworonożnymi pupilami. Cztery kuce i trzy konie różnią się temperamentami i charakterami, ale mają jedną wspólną cechę. Wszystkie uwielbiają jabłka i skórki od chleba. Dlatego zawsze przychodzi tam z kieszeniami wypchanymi ich przysmakami.

Konie to również obowiązek i odpowiedzialność. Uczniowie karmią je i czyszczą. W nagrodę poznają tajniki jazdy wierzchem. Zaczynają od kuców szetlandzkich i jednego walijczyka. Kolejnym szczeblem są dwa konie rasy wielkopolskiej, a ostatnim Tukan. To koń szlachetny półkrwi. Największy w stajni i - jak mówią adepci woltyżerki - najbardziej "humorzasty".

- Ale za to ma charakter - mówi Joasia delikatnie klepiąc rumaka po szyi.

Rumaki uczą cierpliwości

Kołem opiekuje się Anna Kaczmarska, która w bobowickim technikum uczy hodowli. Na prowadzone przez nią zajęcia przychodzi nawet po kilkanaście osób. Teraz w szkole są matury, dlatego w stajni i na wybiegu nie ma zbyt wielkiego tłoku. Przeważają dziewczęta ze szkolnej bursy.

Jednym z rodzynków jest Mateusz Wojtanowski z Chełmska pod Przytoczną. Też mieszka w internacie, bo do jego wsi jest z Bobowicka dobre 30 km. Mówi o sobie, że jest na etapie abecadła. Tzn. oporządzania koni i jazdy na lonży, czyli na specjalnej linie. Potem przyjdzie czas na szlifowanie technik jeździeckich.

- Dla naszych uczniów to również lekcja cierpliwości. Stare porzekadło kawaleryjskie głosi, że przy koniach pośpiech jest wskazany tylko podczas łapania pcheł - zaznacza Bernard Rutkowski, instruktor jeździectwa z Bobowicka.