Waltornista wirtuoz, charyzmatyczna dyrygentka, Arlezjanka, prapremiera "Concerto in Green". Taki był koncert otwarcia Miesiąca Kobiet

Wieczór otworzyło niezwykle kolorystyczne preludium do „Popołudnia fauna” Claude’a Debussy’ego. Utwór powstał pod koniec XIX w. i określany jest mianem arcydzieła impresjonizmu, choć tytuł odnoszący się do symbolizmu i modernizmu, daje początek muzyce wieku XX. Tu swoje umiejętności mogła pokazać flecistka, waltornista oraz inne instrumenty dęte.

Jako druga zabrzmiała ponadto: „Uwertura w dawnym stylu na orkiestrę kameralną” z 1950 roku Tadeusza Bairda (patrona FZ). Człowiek, który stworzył festiwal "Warszawska jesień" skomponował dzieło jakże klasyczne i dobrze odbierane przez publiczność.

Tadeusz Baird urodził się 26 lipca 1928 roku w Grodzisku Mazowieckim, gdzie mieszkali wówczas jego rodzice, Edward i Maria z domu Popow, zanim w 1931 roku osiedli w Warszawie na Saskiej Kępie. Obydwoje rozmiłowani byli w muzyce, a mały Tadeusz w sprzyjających warunkach wcześnie objawił muzyczny talent — od szóstego roku życia grał na fortepianie, a jako siedmiolatek próbował już komponować.

Bardzo ciekawym utworem wieczoru był „Concerto in Green” (na kwintet, dwie harfy, waltornię solo i instrumenty perkusyjne) – autorstwa Katarzyny Kwiecień-Długosz., którego prawykonanie zabrzmiało w Zielonej Górze. Partię solową wraz z kadencją na waltorni wykona Michał Szczerba - pierwszy waltornista Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, związany także z festiwalem „Corno” w Zielonej Górze. Mistrzowskie w każdym calu, z mnóstwem trików technicznych na waltorni, która wcale nie jest tak prostym instrumentem, jak niejednemu laikowi by się wydawało. Koncert składa się z trzech części, sporo do grania mają harfy oraz marimba. Moim zdaniem, choć nie słyszałem całego dorobku Katarzyny Kwiecień-Długosz (którą znam prywatnie "od zawsze"), to jedna z najbardziej dojrzałych kompozycji tej autorki. Kwiecień-Długosz to absolwentka PSM I i II st. im. Mieczysława Karłowicza w Zielonej Górze. Tam też zaczęła komponować pod kierunkiem prof. Juliusza Karcza. Studiowała w Akademii Muzycznej im. Ignacego Paderewskiego w Poznaniu (w klasie kompozycji prof. Mirosława Bukowskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem). Jest laureatką konkursów kompozytorskich w Polsce i za granicą. Związana jest także zawodowo z Uniwersytetem Zielonogórskim. Dzieło zostało bardzo dobrze i ciepło przyjęte, a kompozytorka pojawiła się także na scenie.

Na deser zabrzmiała suita z „Arlezjanki” George’a Bizeta.

"Arlezjanka" została skomponowana przez Georgesa Bizeta jako muzyczne tło dramatu Alphonse'a Daudeta, pod tytułem "Dziewczyna z Arles" (Arles to miasto w południowej Francji, nad rzeką Rodan, w Prowansji). Po raz pierwszy wystawiono go 30 września 1872 roku w Théâtre du Vaudeville w Paryżu. Muzyka Bizeta składa się z 27 części na chór i małą orkiestrę. Mimo to dzieło po nieudanej premierze otrzymało słabe recenzje i obecnie nie jest często wykonywane w pierwotnej formie, chociaż dostępne są nagrania. Na szczęście jednak jego dzieło zachowało się w postaci dwóch suit na orkiestrę, które, oprócz Carmen, stały się jednymi z najpopularniejszych kompozycji Bizeta.

Swoje umiejętności mogły zaprezentować również kobiety, gdyż solo na flecie (druga suita) z towarzyszeniem harfy wykonały Joanna Borowik oraz Anna Blum. W obu suitach Bizet umieścił także saksofon, powierzając mu partie solowe, które z dużym artyzmem wykonała Iga Drąg. Warto także zauważyć, że kobiety szefowały poszczególnym instrumentom kwintetu, a całością zadyrygowała Joanna Natalia Ślusarczyk - laureatka wielu nagród na międzynarodowych konkursach dyrygenckich. W marcu 2022 roku zdobyła II miejsce na największym konkursie dyrygenckim dla kobiet „La Maestra Competition” w Paryżu.