Wschowskie Père-Lachaise! Lapidarium o tej porze roku nabiera szczególnej magii. To miejsce warto odwiedzić właśnie teraz. Jest niesamowite!

Lapidarium we Wschowie szczególnie warto odwiedzić na przełomie października i listopada. Kiedy jesień jest w pełni, urok tego miejsca rośnie z każdym dniem, i warty jest dostrzeżenia podczas jesiennych mgieł, a nawet deszczu.

Dział Lapidarium Rzeźby Nagrobnej we Wschowie, bo o tym miejscu mowa, to trzy historyczne cmentarze, staromiejski ewangelicki założony w 1609 r., nowy ewangelicki z 1630 r. i katolicki z ok. 1805 r.

ZOBACZ WIĘCEJ ZDJĘĆ:

Ważne daty z historii wschowskiego Père-Lachaise

• W marcu 1965 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków w Zielonej Górze podjął decyzję o wpisaniu do rejestru zabytków kaplicy cmentarnej położonej w części katolickiej., a w styczniu 1972 r. 142 płyt epitafijnych i wolnostojących nagrobków z XVII-XIX w., znajdujących się w najstarszej części nekropoli.
• W 1973 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej we Wschowie zdecydowało o rozpoczęciu prac porządkowych, a Ministerstwo Kultury i Sztuki wyznaczyło kompleks wschowskich cmentarzy na pierwsze mające powstać w Polsce lapidarium cmentarne.
• W latach 1978-1981 prowadzono pod nadzorem A.M. Wieczorkowskiego prace porządkowe i wstępne prace konserwatorsko-adaptacyjne, których celem było utworzenie otwartego muzeum rzeźby i architektury nagrobnej.
• Dnia 26 X 1982 r., uchwałą Rady Narodowej Miasta i Gminy Wschowa, przekazano Muzeum Ziemi Wschowskiej w użytkowanie i nadzór teren Lapidarium Rzeźby Nagrobnej.
• 17 III 2006 r. Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał decyzję o wpisaniu do rejestru zabytków całego terenu cmentarzy, a 14 II 2008 r. o wpisaniu czterech kaplic grobowych z XVIII i XIX w.

- Staromiejski cmentarz ewangelicki we Wschowie jest jednym z najwcześniejszych w Europie przykładów zerwania ze średniowieczną tradycją grzebania zmarłych w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła - czytamy na portalu Muzeum Ziemi Wschowskiej. - W swoim kształcie przestrzennym, którego najistotniejszym komponentem był prostokątny porośnięty zielenią teren ujęty architektonicznym obramieniem w formie otwartych do wnętrza arkad, nawiązywał do wykształconego we Włoszech typu Campo Santo – Świętego Pola.

Na portalu muzeum czytamy też, że cmentarz stanowi unikalny w skali kraju zespół dzieł protestanckiej sztuki nagrobnej z XVII, XVIII i XIX w. W liczącym kilkaset zabytkowych stel zbiorze można prześledzić rozwój stylistyczny i typograficzny sztuki kamieniarskiej doby baroku, klasycyzmu i historyzmu.

Najcenniejsze płyty nagrobne

• epitafium Valeriusa Herbergera – założyciela cmentarza i duchowego przewodnika wschowskich luteranów
• sarkofag Doroty Kaldenbach z 1673 r., ozdobiony postaciami cnót: Wiary, Nadziei i Miłości
• epitafium upamiętniające Mateusza Vechnera – nadwornego medyka króla Zygmunta III
• barokowa kaplica Teschnerów oraz obejścia z nagrobkami Chwałkowskich, Eichlerów, Lamprechtów i Teupitzów

Muzeum przypomina, że miejscem cieszącym się wyjątkową czcią była tzw. kaplica pastorów, w sąsiedztwie której spoczęły doczesne szczątki Samuela Fryderyka Lauterbacha, seniora generalnego kościoła augsburskiego w Wielkopolsce i autora pierwszej niemieckojęzycznej historii Polski oraz duchownych i diakonów Johannesa Hayna, Samuela Jancoviusa, Tobiasa Böckelmanna, Antona Herolda i Johannesa Friedricha Spechta.

Dział Lapidarium Rzeźby Nagrobnej stanowi otwartą ekspozycję stałą, obejmującą, obok zespołu nagrobków i kaplic z XVII-XX w., także starodrzew i bogatą szatę roślin naczyniowych.

Źródło: Muzeum Ziemi Wschowskiej

Czytaj też:

• Nie żyje znany przedsiębiorca i działacz społeczny z Zielonej Góry. Był dwa razy Marszałkiem Lubuskiego Sejmiku Gospodarczego
• Znani, którzy zmarli na Covid-19. Sportowcy, artyści, politycy. Zobacz, kogo zabrała choroba w ostatnich miesiącach