Zielona Góra ma patrona, parafię, będzie pomnik św. Urbana I, czas na rondo [ZDJĘCIA]

Przypomnijmy, w 2009 roku ks. biskup Stefan Regmunt utworzył w Zielonej Górze nową parafię na Wzgórzu Braniborskim, dając jej za patrona św. Urbana I. Zawiązał się wtedy Społeczny Komitet Ogłoszenia św. Urbana I patronem miasta. W tej sprawie zebrano 2 tys. podpisów. Radni przyjęli odpowiednią uchwałę. W 2011 r. udało się sprowadzić relikwie świętego. Kolejna inicjatywa mieszkańców to budowa pomnika patrona miasta. Ten - autorstwa Artura Wochniaka - stanie przed kościołem pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Jego odsłonięcie zaplanowano 30 sierpnia. Teraz Społeczny Komitet św. Urbana I podjął kolejną inicjatywę. Chce nadać rondu u zbiegu ulic: Wrocławskiej i płk. Pileckiego imię Św. Urbana I Patrona Miasta.

Jak piszą inicjatorzy w uzasadnieniu projektu uchwały - byłby to kolejny sposób podkreślania przez miasto wielowiekowych tradycji winiarskich, a także tego, że Zielona Góra słusznie uchodzi za winiarską stolicę Polski, nie tylko ze względu na odradzające się winiarstwo w mieście i regionie, ale również na patronat św. Urbana I. Rondo u zbiegu ulic Wrocławskiej i płk. Pileckiego jest także jedynym rondem, znajdującym się na terenie parafii św. Urbana I, dlatego też w pełni uzasadnione jest nadanie temu, a nie innemu rondu, patronatu św. Urbana I.

Inicjatorzy przypominają postać patrona miasta. Papież Urban I urodził się w Rzymie, jako syn Poncjana. Był 17. z kolei papieżem, jego pontyfikat trwał od 14 października 222 r. do 23 (19) maja 230 r., za panowania cesarza Aleksandra Sewera, który prowadził politykę tolerancji wobec wiary chrześcijańskiej. Jego imię wywodzi się z łaciny od przymiotnika urbanus, co oznacza: miejski, mieszkaniec miasta, Rzymianin, kulturalny, grzeczny, wykształcony. Prawdopodobnie był człowiekiem dobrze urodzonym oraz wykształconym.

Św. Urban był człowiekiem tolerancyjnym. Po to aby, po powstałej schizmie w 217 roku docenić i zjednać dla wspólnoty Kościoła antypapieża Hipolita, Urban zlecił Hipolitowi obliczenie tablic paschalnych na kolejne lata. Papież Urban kontynuował też politykę swojego poprzednika św. Kaliksta I, potwierdzając wszystkie dekrety wydane za jego rządów. Nadal do wspólnoty wiernych przyjmowano pokutników i schizmatyków, po odbyciu wyznaczonej pokuty, a także błogosławiono małżeństwa osób reprezentujących różne warstwy społeczne, co nie było dozwolone w prawie rzymskim. Urban uchodził za wytrawnego kaznodzieję, swoimi kazaniami przyciągał do wspólnoty kościelnej coraz szersze kręgi wiernych. Dzięki jego działalności nawróciła się św. Cecylia, jej mąż św. Walerian i jego brat św. Tyburiusz, których ochrzcił papież św. Urban I. Kiedy św. Cecylia zginęła śmiercią męczeńską papież miał jej dom, znajdujący się na Zatybrzu zamienić na świątynię chrześcijańską. Niedługo po śmierci św. Cecylii, również i św. Urban I został pochwycony wraz z trzema towarzyszącymi mu kapłanami i diakonami. Po torturach został przyprowadzony przed oblicze prefekta Almachiusza, który oskarżył go, że sprowadził „na manowce wiary chrześcijańskiej” pięć tysięcy Rzymian, w tym przedstawicieli rzymskich rodów, jak: Cecylia, Walerian i Tyburiusz. Zażądał też zwrotu majątku Cecylii, który ta wcześniej przekazała na rzecz Kościoła. Prefekt wtrącił powtórnie papieża do więzienia, gdzie był torturowany. Tam jednak, udało mu się nawrócić kolejnych trzech oficerów i prefekta więzienia Anoliniusza. Po tym fakcie prefekt Rzymu kazał zaprowadzić św. Urbana i jego towarzyszy przed posąg rzymskiego bożka, by tam wyrzekli się wiary chrześcijańskiej i złożyli ofiarę kadzenia. Papież zaczął się modlić, uczynił znak krzyża, zrzucając tym sposobem bożka z kolumny na której stał. Ten zaś spadając zabił 22 pogańskich kapłanów. Św. Urban wraz z towarzyszami poddany kolejnym torturom, został ścięty 23 maja 230 roku. Było to powodem nawrócenia na wiarę chrześcijańską sługi prefekta Rzymu. Papież Urban został pochowany 25 maja 230 r. w katakumbach Pretekstata.

Według tradycji Urban I wydał dekret nakazujący używania tylko srebrnych lub złotych kielichów i paten w czasie Mszy św., a także encyklikę poświęconą m.in. własności Kościoła, ofiarom złożonym na jego rzecz oraz czci i szacunku okazywanego biskupowi.

W średniowieczu był jednym z najbardziej czczonych świętych. W jego dzień błogosławiono pola uprawne, urządzając wokół nich procesje z wizerunkiem świętego. Święty Urban szczególnym kultem cieszył się we Francji (już w VI w.), Austrii, na Słowacji, Morawach i w Niemczech jako orędownik chroniący przed pijaństwem i artretyzmem, a także opiekun pól i patron hodowców winorośli i dobrych urodzajów. Tradycja ludowa, wiąże go z legendą, w której św. Urban w trakcie jednego z pościgów, miał się ukryć w winnicy pod winnym krzewem, co ocaliło mu życie. W Polsce szczególną czcią otacza się św. Urbana na Śląsku, co też potwierdzają liczne kościoły i kapliczki ku jego czci. Za jego wstawiennictwem modlono się również o dobrą pogodę, prosząc o ochronę przed burzami, gradobiciem, ulewami, powodziami, suszą, ogniem, wiatrami i innymi niekorzystnymi warunkami pogodowymi.

W ikonografii przedstawiany jest w stroju papieskim i tiarze, z księgą, z laską, z krzewem winnym, z winogronami, z mieczem, z kielichem, z przewróconym bożkiem pogańskim. Wspomnienie św. Urbana obchodzono 25 maja, po reformie kalendarza liturgicznego z 1970 roku, wspominany jest 19 maja. Święty Urban I jest również patronem kilku miast, m.in. Troyes – partnerskiego miasta Zielonej Góry, gdzie stoi potężna bazylika ku jego czci, wystawiona przez jego następcę Urbana IV.

Zobacz wideo: W Zielonej Górze pojawił się nowy Bachusik