Zielona Góra. On jest albinosowaty, nie ma oczu, czyli... spotkanie z Danielem Olbrychskim

Daniel Olbrychski podczas spotkania w Muzeum Ziemi Lubskiej wspominał swoje sportowe sukcesy i maturę, do której nie bardzo chciała go dopuścić rada pedagogiczna. Za był tylko wuefista i nauczycielka języka francuskiego. Ale udało się i zdał egzamin dojrzałości, a następnie dostał się do szkoły teatralnej. Choć na wszelki wypadek papier złożył też do akademii wychowania fizycznego.

Aktor odpowiadał na pytania m.in. o rolę w "Popiołach" Andrzeja Wajdy...

Wajda szukał młodych aktorów. Początkowo mieli to być znani aktorzy, potem zmienił zdanie. Daniel Olbrychski był na pierwszym roku studiów, ale zagrał już w pierwszym filmie. Został dostrzeżony przez reżysera Janusza Nasfetera, który obsadził go w roli Korala w swoim filmie „Ranny w lesie” według powieści Witolda Zalewskiego.

Wajda nie widział tego obrazu. Ale żona Jerzego Hoffmana poleciła Wajdzie Olbrychskiego. Także ówczesny rektor szkoły teatralnej Jan Kreczmar miał powiedzieć reżyserowi, by więcej nie szukał, bo tu jest zdolny student na pierwszym roku… o czym Olbrychski dowiedział się dużo później.

- Mówił o mnie, że nawet nazwisko mam podobne do bohatera powieści Żeromskiego. Kłopot jedynie w tym, że taki jest albinosowaty, nie ma oczu. Ale w filmie wszystko jest możliwe, więc jak go dobrze pomalujecie, to pewnie się nada – opowiadał aktor.

I tak trafił do znanego reżysera, laureata Oskara za całokształt twórczości. To był 1965 rok. Olbrychski zagrał swoją pierwszą dużą rolę – Rafała Olbromskiego w „Popiołach”.

Wajda radził mu, że jeśli chce dobrze wejść w rolę Rafała Olbromskiego, to już nie powinien kolejny raz czytać Żeromskiego, ale... Sienkiewicza. Bo ten jest lepszym portrecistą. A Rafał Olbromski to młodszy charakter Andrzeja Kmicica...

Daniel Olbrychski zagrał w blisko stu osiemdziesięciu filmach kinowych i telewizyjnych. Pracował z najwybitniejszymi reżyserami, nie tylko polskimi. Pięć filmów z jego udziałem było nominowanych do Oscara, z których dwa („Blaszany bębenek” i „Przekątna gońca”) zostały uhonorowane tą nagrodą.

Wielokrotny uczestnik „Lubuskiego Lata Filmowego”. Jak wieść gminna niesie, to on wraz z reżyserem Andrzejem Żuławskim byli inicjatorami utworzenia najstarszego w Polsce festiwalu filmowego. W 1965 roku w Palmiarni zielonogórskiej powiedział – Zorganizujcie tu, lub gdzieś w okolicy, rodzaj, no może nie polskiego Cannes, ale ot takich Karlowych Warów… No i stało się!